Sabah uyandığımda, karnımın üstünde bir ağırlık vardı. Yavaşça gözlerimi araladığımda, karşımda bana bakan bir adet Arel ile karşılaştım. Kocaman gülümsüyordu. Sağ kolu belimde, beni kendine bastırıyordu. Ona gülümseyerek "Günaydın."diye fısıldadım.
"Günaydın hayatımın tek anlamı."dedi gülerek.
"Sen ne zaman uyandın?"diye sordum tek kaşımı kaldırarak.
" Üç saat kadar oldu."dediğinde şaşırdım. "Yani daha doğrusu, saat 6'yken uyandım, sonra tekrar yattım. 9'dan beri de seni izliyorum."der demez çığlık attım. Saat on iki olmuştu. Annemler uyanmıştı. Ve Ege hala benim yanımda yatıyordu.
Elleriyle ağzımı kapatıp çığlığımı bastırdı. "Seni izlemem bu kadar heyecanlandırıyorsa, bir daha yapmam aşkım."
"Ege salaklaşma! Kalk, hemen odana git. Annemler görecek yaa offff!!" Çok telaşlanmıştım. Arel sırıtarak dudağıma küçük bir öpücük bıraktı.
"Annemler, saat 7'de toparlanıp gittiler. Malum bugün yeni evimize taşınıyoruz. Bize de eşyalarımızı alıp eve gitmek kaldı. Ayrıca artık sana daha yakın davranabilirim."derken hâlâ sırıtıyordu.
"Nasıl olacakmış o, Arel bey?"
"Şöyle olacak Çisel hanım, annene çok güzel anlaştığımızı, Uras'ın benim kuzenim olduğunu, seninle zaten küçükken de tanıştığımızı anlattım. Çok mutlu oldu. Yaaniii sana sarılmama, öpmeme izin var!"
Ağzım açık ona bakıyordum. Annem Uras'ı tanıyordu. Hem de çok yakından. Arel'in onun kuzeni olduğunu öğrenince bir şey dememesi normaldi. Uras'ın ve Atakan'ın bana sarılmasına, öpmesine kısacası yakın davranmasına izin veriyorken, Arel'e izin vermemesi haksızlık olurdu.
Uzanıp Arel'in boynunu öptüm. Kokusunu içime çektim. "Arel, sevgilim, sanırım annem bizi yakınız diye öldürmese bile geç kaldığımız içi öldürebilir." Kahkaha atmaya başladı. Ben de sadece onu dinledim. Bir insan bu kadar güzel gülebilir miydi?
Arel'in kahkahasını bölen şey, telefonumun bilindik melodisiydi. Arayana baktık. Baktık diyorum çünkü Arel de merakla bakmıştı.
ARAYAN: Hayatımdaki tek erkek
Yani Ata. Ata ben ve Melis taa 3. Sınıftan beri tanışıyoruz. Melis ve Ata komşular ve artık sevgililer. Ata Melis'i sevdiğini bana liseye başlarken söylemişti. Ben de o gin bugündür aralarını yapmaya çalışıyorum. Ata benim kardeşim gibidir, sevgilim olmasına kızar, beni üzenleri döver falan. Telefonumda o yüzden hayatımdaki tek erkek olarak kayıtlı. Hep ben senin kardeşinim, hayatına benden başkası giremez der. Ama şu an yanımdakini görse, küçük dilini yutar herhalde!
"Ata?" Sesimi bilerek fazlasıyla uykulu çıkardım. Rahat bırakmasını istiyordum çünkü. Arel de kulağını telefona yapıştırmış dinliyordu.
"Hayatım! Seni çok seviyorum, iyi ki varsın. Sana acilen bir hediye almam lazım. Yemeğe mi gitsek acaba. Off Çisel seni öperim ben!"
Arel bana dehşetle bakıyordu. Sanırım yanlış anlamıştı. Ona elimle bekle işareti yapıp telefonu kulağına yaklaştırdım.
"Ne yaptım ki Atakan?"diye sordum bilerek.
"Hayatım, daha ne yapacaksın? Melis senin sayende bana sevgilim diye sesleniyor. Sayende çıkıyoruz Çisel" bu arada Arel'e imalı bir bakış attım. Atakan konuşmaya devam etti.
"Hem sen neden Atakan dedin ki? Kızdığın zaman ya da rahat konuşamadığın zaman Atakan dersin. Yanında kim var senin?" Daha fazla dayanamayıp güldüm.
