*ოცნებები ხდება* (დასრულებული)

7 თავი

სოფიას პოვ:

თავიი... აუჩჩ... ეს რა ტკივილიაა.. და ამ დროს მესმის ტელეფონის ხმა, ლოგინიდან ხელი გადავყავი და ტელეფონი ავიღე, ცალი თვალით ესემესი წავიკითხე და ისევ გადავდე.. მაგრამ ორ წამში გავაცნობიერე და ფეხზე კივილით წამოვხტი..ამ დროს ჩემს გვერდით ვიღაც წოლილა, ისიც გადავარდა საწოლიდან.. თავი ამოჰყო და დავინახე ჯიმინი..

-ჰეიი, ჯიმინ აქ რას აკეთებ?

-მეე? მე უბრალოდ შენ გაქცევდი ყურადღებას

-მეე? და ვინ გითხრა რომ ყურადღება მჭირდებოდა?

-ღამე ცუდად არ ხდები?

-ვინ გითხრა?

-ლისამ მითხრა რომ ღამე ცუდად ხდები და შენთვის ყურადღების მიქცევა უნდოდა მაგრამ მე დავრჩი მის მაგივრად..

-ააჰ, გასაგებია, მადლობა ჯიმინ

-არა, რა მადლობა.. ახლა რა მოხდა? კივილით რატომ წამოხტი?

-აა , არაფერი რაღაც ესემესი... ნუ , არაფერი დაივიწყე

-რა ესემესი? მითხარი, იცოდე არ დამიმალო!

-არაფერია, ყოფილმა მომწერა

-ანუ ეს სიხარულის გამომხატველი კივილი იყო?

-არაა, რა თქმა უნდა , არა!

-ანუ რაღაც ცუდი მოხდა? რა მოხდა?

-არაფერი ისეთი..

-სოფია, ყოფილი გწერს რაღაცას და შენ კივი, ამის შემდეგ მეუბნები რომ არაფერი არ მოხდა?

-უბრალოდ... ჩვენ დავშორდით, ის კი თავს ისევ არ მანებებს, ეგ არაფერი, მივეჩვიე, ახლა კი გაიგო რომ კორეაში ვარ და მწერს რომ აქ ჩამოდის..

-ჰა? ჩამოვიდეს :დდ აი მაგაზე არ ინერვიულო, შენამდე ვერ მოაღწევს, რადგან ჯერ მთელი რიგი მცველების ამოხოცვა მოუწევს და შემდეგ ჩემთნა გამკლავება..

-შენთან?

-ჰო, რა თქმა უნდა, შენამდე მე ვარ