*ოცნებები ხდება* (დასრულებული)

19 თავი

სოფიას პოვ:

-სოფიაა, იცოდე ამისთვის გაზღვევინებ-ყვიროდა ლუკა და თან ჩემთან მოახლოვებას ცდილობდა

-სიტყვებს დაუკვირდი ნაბიჭვარო,ახლა ვეღარავის შეაშინებ-ჯიმინი

-ჰაჰაჰაჰა, გგონია ესენი დამაკავებენ?-ლუკა

-ბიჭებო, მიდით ერთი ფანჯრიდან გადაახედეთ-უთხრა ირონიით ჯიმინმა პოლიციელებს

პოლიციელებმაც ჯიმინის სიტყვა შეასრულეს და ლუკას უმშვენიერესი ხედი დაანახეს, სადაც პოლიციელების ოკეანე იყო..

-აააიშ, დამაცადეთ, ეს ასე არ დამთავრდება-ლუკა

-მიდით ბიჭებო გაიყვნაეთ, თორემ აღარ შემიძლია ამ ნაბიჭვრის სისულელეების მოსმენა-უთხრა ჯიმინმა სიცილით ოფიცრებს

-მშვიდობით ლუკა, იმედია ციხეში კარგად მოგხედავენ-სოფია

-მაგაზე არ იდადოთ ქალბატონო, საუკეთესოდ-ოფიცერი

ლუკა კიდევ რაღაცეებს ყვიროდა და ილანძღებოდა, მაგრამ ვერაფერი გავიგე, რადგან ოფიცრებმა გაიყვანეს ოთახდიან..

-აბა, ჩემო საყვარელო? როგორ ხარ?-ჯიმინი

-ჯიმინ! ეგრე ნუ მიძახი-სოფია

-აბა რა დაგიძახო?-ჯიმინი

-რა უნდა დამიძახო? სახელი.

-კარგი რა სოფია, ამაზე ხომ ვილაპარაკეთ?

-როდის ვილაპარაკეთ? 

-კარგი ხო, არ გვილაპარაკია, მაგრამ ამას რათ უნდა ლაპარაკი?-სიცილით მითრა 

-აიშ, ახლა იმაზე იფიქრე, იმათ როგორ დავაწყნარებთ..

-ერთი მაკოცნინე და კი.

-რაა?-სიცილი ვერ შევიკავე

-ჰო, რაიყო, რა გაცინებს? 

-ჯიმინ არაა-სიცილით ვუთხარი

-კიი-და თან ჩემკენ მოიწევდა

-ჯიმინ არაა!-სოფია

-კი-თქოო- ხელი მომკიდა და თავისკენ მიმიზიდა