*ოცნებები ხდება* (დასრულებული)

5 თავი

-რაო რათქვა? მგონი კორეული დამავიწყდა, თქვენც ის გაიგონეთ რაც მე? -მირა

-არ არსებობსს!-ჯენი

-ახლა გული დამსტუკავს-სოფია

-გაჩერდით, რაებს ამბობთ!-ლისა

-ლისა არ ესმით ჩვენი, ქართულად ვლაპარაკოთ-სოფია

-აა ჰო, ჯანდაბააა! ავირიეე-ლისა

-კარგი, დაწყნარდი, ყველაფერი დალაგდება,ოღონდ ჯერ იმ სახლში შევადგა ფეხი სადაც ჩემი ბიჭები გაიზარდნენ, ერთი სული მააააააააქვს- დაიყვირა სოფიამ

ბიჭები გაშტერებული უყურებდნენ, მათ თვალებში ვამჩნევდი გაოცებას, გაურკვევლობას და ამავე დროს ძალიან დიდ სითბოს და სიყვარულს, იმის ძალიან დიდი იმედი მქონდა, რომ ბიჭები ზუსტად ისეთები იქნებოდნენ, როგორებიც ეკრანებზე ჩანან და ეს არ იყო რაიმე შეთხზული ამბავი ხალხის ეკრანებთან მოსაგროვებლად და ასეც აღმოჩნდა, მათ ჩემი იმედბი გამიმართლეს, ისინი ყველაზე გულწრფელი და მართალი ადამიანები არიან მთელს დედამიწაზე!

-ლისა, კარგად ხარ? შენით ივლი?-ჯუნი

-კი ჯუნი, მადლობა კარგად ვარ..- ვუთხარი მორცხვად

-იცი რა ჯუნი? კი სჭირდება დახმარება უბრალოდ მორიდებულია და ვერ გეუბნება-სოფია

-სოფია დაგადუმებ სამუდამოდ!- ვუთხარი ქართულად

-რა? რა თქვი? ეს ქართული იყო? -ჯუნი

-ჰო, ისეთი არაფერი..-ლისა

-კარგი, მოდიდაგეხმარო- ფეხზე წამომაყენა, ხელში ამიყვანა და ისე გავიდა დერეფანში, ყველა ჩვენ გვიყურებდა, ღმერთო ჩემო! დანარჩენები კი ისევ სიცილით იგუდებოდნენ, ერთი სული მქონდა როდის მივიდოდი სახლში რომ სათითაოდ გამეჩიჩა..

მანქანაში ჩავსხედით და დავიძარით, გზაში ბევრს ვიცინოდით, ჯენი და შუგა მთელი გზა თავისთვის ლაპარაკობდნენ, სოფია და ქუქიც ასევე, მირა ჯინისა და ჯიმინს შორის ჩამჯდარიყო და გაგუდვამდე იცინოდნენ, მე ჯუნი და ჰოსოკი კი ერთად ვისხედით და ვსაუბრობდით, ბოლოს როცა ყველას გადავხედე, მივხვდი, რომ ვი განმარტოვებით იჯდა, გამიკვირდა მისი ასეთი ქცევა და ვიფიქრე, რომ შეიძლება სინამდვილეში სულაც არ არის ისეთი ცანცარო, როგორიც ეკრანებზე ჩანს, ამიტომ ამის გარკვევა გადავწყვიტე და ჯუნის ვკითხე: