Koruyucu (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 16 - Yarı Final

Hastaneden kaçmak benim için farklı bir atraksiyon olacaktı.Doktorlara kalsa sürekli bayılmam hakkında beni bir sürü teste sokacaklardı.Ve ben deney faresi olmak istemiyorum.Bunun ölümümün yan etkileri olduğunu asla bulamayacaklar.Hemşire ilacımı verip odadan çıktıktan sonra kolumdaki serumu çıkartıp kapıya gittim.Koridoru kontrol edip üstümdeki hastane örtüsünü çıkarttım.Giysilerimi önceden altıma giydiğimden üstümü giyme gibi bir sorunum ortada yoktu.Kapıdan çıktıktan sonra arkamda gelen sesle kafamı oraya çevirdim.Kahretsin.Yakalanmıştım.Hemşire tam karşımda duruyordu ve açıklama yapmamı bekliyor gibiydi.

'' Ben hava almak için dışarı çıkıyordumda bilirsiniz içerisi çok bunaltıcı da '' dedi elimi öylesine sallayarak.

'' Kontroller bitene kadar çıkamazsınız lütfen içeri geçin ''

Kesinlikle hayır oraya geri dönersem bir daha asla kaçamazdım.Güçlerimi devreye sokmanın hiçbir kötü yanı yoktu değil mi ?

Elimi yüzüne tuttum ve onu kontrol etmeye çalıştım.Evet bunuda birleştiricileri araştırırken öğrenmiştim.Aslında Müdür Arthur ne kadar beni birleştirici yanımı kullanmamam konusunda tembihlese de güçlerim kullanılmassa ne işe yarayacak diye düşünüyordum.

'' Beni hiç görmedin.Şimdi doktoruma gidecek ve kontrollerimin yapıldığını söyleyeceksin ''

dedim. Bu bir çeşit hipnoz büyücülerinin gücüydü.Ama birleştirici yanımda her özellik vardı.Yani daha çok basit güçler.Koruyucu yanımdaysa en güçlü büyüleri dahi yapabilirdim.Tabi daha o aşamaya geçememiştim.Hemşire hipnoz olmuşçasına giderken asansöre ilerledim.Giriş kata basıp inmeyi bekledim.Hastanenin önünden bir taksiyi çevirdim ve okulun adresini verdim.Şu sözde şampiyonların kaldığı odaya gidecektim.Sahi yarı final yarına ertelenmişti.Taksiden indim ve okuldaki meraklı gözleri umursamayarak odadan girdim.Peter'ı orda görmeyi beklemiyordum.1 haftadır konuşmuyorduk.Yani o bana yardım etmeyeceğini söylediğinden beri.Kolum istemsizce kırmızı parlamaya başladı.Hırkamın kolunu çekerek kolumu kapattım.

'' Helenya ... '' dedi gözlerini kaçırırken.Merakla sözlerini bekledim.

'' Onu asla bulamayacaksın '' hah diye geçirdim içimden bende yardımcı olacak bir şey söylemesini bekliyordum.

" Sanane ki bundan ? '' dedim kitaplığa ilerleyerek.

'' Aptallıkla cesareti karıştırma Samantha. '' Bu konuşma nereye gidecekti ? Şu an en son ihtiyacım olan şey birinin tavsiye vermesiydi.Kitapları karıştırmaya devam ettim.

'' Dik başlılığı keser misin artık ? Hakkında hiçbir şey bilmiyorsun '' bu ani tavırından sonra kafamı ona çevirdim.

'' Sen..'' dedim parmağımı ona sallarken.

'' Sen biliyorsun '' aniden telaşlanmaya başlaması her şeyi açıklıyordu.Tabi ya onun ne olduğunu bilen tek kişi oydu.

'' Saçmalama.Onun ne olduğunu kimse bilmiyor.Ben nasıl bilebilirim ki ? ''

gülmeye çalıştı.Ama rol yapamadığı belliydi.

" Hemen söyleyecek misin yoksa bana zor mu kullandıracaksın ? '' dedim elimdeki mavi kıvılcımı gösterirken.Hemşireye yapmıştım Peter'a da yapabilirdim.

'' Beni böyle konuşturabileceğini sanıyorsan kesinlikle yanılıyorsun ''

Elimi mavi kıvılcım yaptım ve yüzüne doğrulttum.

'' Bana şimdi bildiğin herşeyi anlat '' önce yüzü bir süre duruldu.Sonra ise konuştu.

'' Anlatmayacağım '' Bu nasıl olur işe yaraması gerekiyordu hastanedeki hemşirede yaramıştı.Ayrıca doğru yaptığımada emindim.