Koruyucu (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 18 - Bitiş

Ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım.Yapacağım her hareketi tahmin ediyor olmalıydı.Annem veya babam şu an burada olsalardı onlar bilirlerdi.Yüz karasıydım.Onlar her zaman ne yapacakları bilirlerdi.Onlara benziyomuydum benimle gurur duyarlarmıydı bilmiyordum.Tek bildiğim anlık planlar yapmayı öğrenmek.Hayat budur.Sen planlar yaparken durumu değiştirir ve sende anlık plan yapmayı öğrenirsin.

'' Beni mi istiyorsun ? ''

Dedim parmağımla kendimi işaret ederek.Kollarımı iki yana açtım.

'' Gel de al o zaman ''

Napacağımı kesinlikle bilmiyordum.Bu kesinlikle blöftü.Halkaya doğru ilerledim ve tam kırmızı çizgide durdum.Eğer şimdi bu çizgiden geçersem herşey son bulacaktı.Bütün o güç yarışı ve intikam planları bitecekti.Ama bu bir kaybediş olacaktı.Bunu yapmak kesinlikle bir şeyleri son buldurmayacaktı. Sadece benimki bitecekti.Yorulmuş ve kaçmış olacaktım.Steve,Robert,Becky ve Peter orada oturuyolardı.Gözleri taşıdıkları gücün rengindeydi.Becky turuncu Steve lacivert Robert kırmızı ve Peter mavi.Bi dakika mavi mi ? Mavi benim gücümün rengiydi.Onunki kesinlikle sarıydı.Peki neden mavi parıldıyodu.Bu imkansızdı.Yani öyle olmalıydı.Emin değildim.Şu güçler konusunda hala yeterince bilgi sahibi değildim.Ne sorumlu bir öğrenciydim ama (!).Etrafıma bakınmaya başladım.Bi açık olmalıydı.Hadi ama.Sadece birazcık yardım hiç fena olmazdı.O sırada arkamdan gelen ayak seslerine çevirdim kafamı.Müdür Arthur.

" Müdür Arthur,sizi gördüğüme çok sevindim Ama siz nasıl ? "

" Anlat ona Arthur, nasıl iyi rol yaptığını anlat.Artık yüzüğü çıkarabilirsin.Gizlenmene gerek kalmadı."

Germus' un alaycı sesini duyduğumda kafam hala Müdür Arthur'a çevriliydi.İnkar edecekti.Böyle olmalıydı.Hadi ama.Bana mahçup olduğunu belirtircesine baktı ve elini yüzüğüne götürdü.Yüzüğü çıkardı ve ortalığı siyahlık kapladı. Karşımda bir adam vardı.Siyah kirli sakallı yeşil gözlü ve siyah saçlı.Yüz hatları kesinlikle bana birini hatırlatıyordu.Yüzük yere düştü.

" Dayına merhaba de tatlım "

İnsan gerçekleri öğrenmeye başlayınca yalanların daha cazip olduğunu farkediyor.Benim dayım yoktu.Olamazdı.Yalan söylüyor.Seni kızdırmaya çalışıyor.

" Yüzük insanların kirli kişiliğini saklamaya yardımcı oluyor.Ama ne yazıkki bu anne ve babana ihanet etmesine mani olamadı... "

" Hah. Ne acıklı bir aile trajedisi ama"

" Yalan söylüyorsun."diye bağırdım.Kafamı Müdür Arthur'a çevirdin.

"İnkar et bir şey de "

" Alexsia üzgünüm ben böyle olacağını bilemezdim ..."

" Kapa çeneni yalan söylüyorsun. "

Germus bile bana doğruları söylerken tanıdığım herkes bana bir açıdan ihanet ediyordu

" Alexsia dinle..."

" Bana Alexsia deme ! Onlar sana güvenmişti.Ama sen onlara ihanet ettin "

Her şey güç içindi güç daha fazla güç ve çok daha fazla güç.Anne ve babam güçleri yüzünden öldürülmüş.Güç yüzünden yalanlarla büyümüş ve güç yüzünden insanlar ölüyordu.Insanların hırsı gözlerini bürümüş ve sürekli daha fazlasını istiyorlardı.Yüzüğü yerden aldım.Şu an ne yaptığımın farkında değildim.Ne yapacaktım ?

" Samantha şu parlak noktaya fırlat yüzüğü hadi " diye bağırdı Steve.Nasıl hipnozun etkisinden kurtulabilmişti?Emin değildim.Ama konuştuğu an Germus ona bir çeşit büyü yapmıştı.

"Kapa çeneni Roboçocuk "

"Samantha yüzüğü bana ver hadi " dedi Arthur yanıma yaklaşırken.Parlak nokta ? Parlak nokta? Evet işte orada.Yüzüğü fırlattım ve tam olarak bütün güç merkezinin toplandığı parlak noktaya fırlattım.Patladı ve yıldırımlar saçmaya başladı.Bu sırada herkes hipnozun etkisinden kurtulmuştu.Germus

" Seni aptal kız " deyip kayboldu.O sırada bina çökmekteydi.Robert

"Üstümüze çökecek "

dedi.

Peter hipnozdan kurtulduğu sırada sanki ne olduğunu biliyormuşcasına

" Binadan çıkın hemen " diye bağırdı.Yüzük oradaydı.Yerde.Onu almak için içeriye geri koştum.

"Samantha ne halt yediğini sanıyorsun sen ? "

Hemen şu tahtanın altındaydı.Alabilirdim.Uzandım.

Kolumu biraz daha uzatabilirsem belki.

"Aldım ! Hadi gidelim"

Önden Peter ilerledi arkasında ben Becky Steve ve Robert.Zorluklarlarla dışarı çıktık.

Steve Robert Peter Ben ve Becky.

Oyuncuların 2. Seviyeye geçmesine 5 dakika

"Başardık "diye bağırdım kendimi ormandaki çalılığa atarken.Hiç kimseye bir şey olmadan başarabilmiştik.

" Çocuklar " dedi yerde yatan Steve.Ona baktığımda karnında bir yeri tuttuğunu gördüm.Yaralanmıştı.

Herkesin yüzü düşmüştü.

" Ne? Ne oldu ? "Ayağa kalktığımda herkes sanki neler olup bittiğini biliyor gibiydi.

"Hey başardık öyle değil mi ?

2. Bölüme geçtiğimizde Steve'nin yarası geçecektir.Öyle değil mi ?"

"Samantha, bak ben 2. bölüme geçemeyeceğim "

"Ne demek geçemeyeceğim ? "

" Öleceğim " Etrafı bir an sesissizlik kapladı.Hadi ama bunu bi tek ben mi bilmiyordum yani ? Gerçi herkes herşeyin farkındayken olmayan yine ben oluyordum.

" Hey seni asla bırakmayağım anladın mı ? " dedim yanında çömelirken.

Oyuncuların 2. Seviyeye geçmesine 2 dakika

" Hey bak beni dinle.Ne olursa olsun başaracaksın söz ver bana tamam mı? "

" Hayır hayır başaracağız yanılıyorsun. "

dedim gözyaşlarımı elimin tersiyle silerken

"Samantha, söz ver bana "

Oyuncuların 2. Seviyeye geçmesine 30 saniye

"Söz veriyorum." dediğim an yok oldu.Mavi bir hologramla birlikte.Bir anda hepimiz kendimizi yukarı doğru hareket eden bi asansörde bulduk kendimizi.Herkes bunu kabulleniyor gibiydi.

"Hey lütfen geri dönmemiz gerek " dedim asansör kapısına vururken.Tek ağlayan bendim.Oysa ki onu 1 günlük tanıyordum.Ne kadar onun ölümünden sorumlu olmadığımı kendimi inandırmaya çalışsamda olmuyordu.Hepsi benim suçumdu.Doğrudan ya da dolaylı yoldan.Peki ben ne yapacaktım ? 16 yaşında bir genç kızın taşıyamayacağı yükte sorumluluk vardı üzerimde.Bu benim savaşımdı ve sonucu herkesi etkileyecekti ne büyük haksızlık ama! Sonunda tükendiğimde asansör kapısına çöktüm.Robert Peter ve Becky boş boş karşılarına bakıyolardı.Yukarda asansörü seyreden bir kamera vardı.

kalktım.Gözlerim ağlamaktan şişmiş ve gözlerim acıdan yanıyorlardı.Tam kameraya baktım.Germus kesinlikle bu kameradan bizi seyrediyordu.

"Şu an bizi zevkle izlediğinin farkındayım.Ama emin ol bunların hepsinin hesabını sana soracağım.Acıttığın bütün canlar seni ölüme dahada çok yakınlaştıracak.Hala gücümün bende olduğunun farkındasındır umarım.Çünkü bu güç senin korkulu rüyan olacak. " deyip bacağımdaki hançeri kameraya sapladım.

Evet bu final bölümü felan değil öncelikle bunu belirteyim.Baya ekşın oldu bu bölüm he.Neyse Peter'ın neden mavi ışık yansıttığıda yeni bi olay oolacak.Sizce neden mavi ışık yansıttı?Diğer bölüm muhtemelen erken gelicek bilmiyorum.