Miłość ponad wszystko / Felivers

Rozdział 5

Wojtek:To..
I w tym momencie myślałam, że zabiję Miłosza. Akurat wtedy kiedy Wojtek chciał mi coś ważnego powiedzieć, on przyszedł spytać się...
Miłosz:Czy chcesz coś jeszcze do picia bo idę zamówić?
Wojtek:Nie
Powiedział po czym przekrecił oczami.
Lea:To skończysz to co zacząłeś mówić?
Wojtek:To...
No nie wierzę jak nie Miłosz to Nicol.
Nicol:Lea musimy już iść. Miałaś być najpóźniej o 1 a jest prawie 1:30.
Pożegnałam się i razem z przyjaciółką wrociłyśmy do domu.
Lea:Zabiję Cię!
Nicol:Why?
Lea:Musiałaś wejść wtedy kiedy Wojtek chciał mi powiedzieć coś co jest ważne dla niego.
Nicol:Taaa chyba chciał ci powiedzieć ile drinków wypił.
Powiedziała po czym zaczęła się śmiać.
Lea:Nie śmiej się to serio miało być coś ważnego.
Po 10 minutach dotarłyśmy do swoich domów. Oczywiście nie obeszło się bez awantury. Po "rozmowie" z mamą poszłam do łazienki, a potem spać.
Następnego dnia
Obudził mnie dziwny telefon...
Lea:Halo
Mówię zaspanym głosem.
Nieznajomy:Witam nazywam się Piotr Kosowski. Czy rozmawiam z Panią Leą Wolską?
Mówi nieznajomy mężczyzna.
Lea:Przy telefonie.
Nieznajomy:Dzwonię do Pani z ofertą zagrania w żeńskiej drużynie Fc Barcelony.
"Co Pan do mnie pie***li?" mówię w myślach. Ja szesnastolatka z Polski dostaje ofertę z takiego klubu. Przecież to nie jest możliwe.
Lea:....
Nie odezwałam się ani słowem, gdyż byłam zbyt dużym szoku.
Nieznajomy:Halo jest tam kto?
Lea:Tak
Nieznajomy:Jest Pani gotowa przyjąć taką propozycję ?
Lea:Muszę się zastanowić. Ile mam czasu?
Nieznajomy:1,5 miesiąca. Jak coś niech Pani kontaktuje się ze mną albo z prezesem aktualnego klubu. Do widzenia.
Lea:Do widzenia.
Boże przecież to nie jest możliwe. Muszę szybko komuś o tym powiedzieć, a że mojej mamy nie było w domu i Nicol była w swojej nowej pracy, postanowiłam umówić się z Anią.
Godzinę później...
Razem z Anią poszłyśmy do kawiarni , gdzie pracuje Nicol.
Kelner:W czym mogę pomóc?
Podniosłam głowę z nad karty i zobaczyłam go...
Lea:Zboro?
Przyznam zdziwiłam się jak zobaczyłam go w tym fartuszku kelnerskim. Dosyć śmiesznie wyglądał.
Ania:Co Ty tu robisz?
Jak zobaczyłam minę Ani to z ledwością powstrzymałam się od śmiechu.
Zboro:Dorabiam sobie. Mogę już przyjąć zamówienie?
Lea:Tak, ja poproszę cappuccino
Ania:Ja też poproszę.
Kiedy Pimpek odszedł natychmiast zaczęłam opowiadać jej o tym co dzisiaj mi się przytrafiło. Jednak ona jakoś dziwnie się zachowywała...
Lea:Ania! Słyszysz mnie ?
Ania:Tak... Coś mowiłaś?
Lea:Co z tobą? Jakoś dziwnie się dzisiaj zachowujesz.
Ania tylko spojrzała na Zbora, a ja już wiedziałam o co chodzi.
Lea:Podoba ci się ?
Ania:Kto?
Lea:Pimpek
Ania:Aż tak widać?
Lea:Tak...
Naszą rozmowę przerwał kelner...
Kelner:O to wasze zamówienie.
Lea:Jeszcze ciebie tu brakowało... Też sobie dorabiasz?
Wojtek:Tak
Odszedł zostawiając małą kartkę.
Po wypitej kawie razem z Anią trochę pogadałyśmy na temat jej i Pimpka. I doszłyśmy do wniosku, że zagada do niego na jego imprezie urodzinowej. Przez to wszystko zapomniałabym o kartce, która zostawił mi Wojtas.

"To jesteś ty. Dzisiaj o 19 w parku.
                                                 Wojtek"

Że ja jestem tą dziewczyną przez którą się zmienił? Nie to nie możliwe. On musiał być jakiś nawalony jak to pisał. To na pewno nie chodzi o mnie. Może dzisiaj się dowiem prawdy...
Kilka godzin później...
Jestem już na miejscu spotkania. Czekam na Wojtka, mija już 15....20 minut i nadal go nie ma. Pomyślałam sobie, że kolejny chłopak robi sobie ze mnie żarty, więc wstałam szłam już w kierunku wyjścia z parku, ale nagle ktoś łapie mnie za rękę i przyciąga do siebie. Nagle wbija się w moje usta.
Ktoś:Brawo dla Ciebie Wojtek zadanie wykonane. Teraz ty mi wymyślasz...
Lea:Co jakie zadanie?
Mówię patrząc na Wojtka, który perfidnie śmieje mi się w twarz.
Lea:Wiesz co myślałam że jesteś inny.
Powiedziałam i uciekłam ze łzami w oczach. Nie obchodziło mnie nic po prostu biegłam przed siebie. Za plecami jeszcze słyszałam jak ktoś woła moje imię, ale ja biegłam dalej. Nagle poczułam jak coś we mnie uderza...