Scarlett&Rhett

Yılbaşı Daveti

Sabah yerinden zorlukla doğruldu. Canı yanıyordu hareket ederken. Banyoya geçip yüzüne baktı. Kendini böyle görünce daha da yandı canı. Dikkatle yüzünü yıkadı, sabahlığını üzerine geçirip aşağı indi. İnerken Mila ve Kerim'in sesini duyuyordu. Seslerin geldiği mutfağa yöneldiğinde bir kez daha şaşırdı ama yüzüne büyük bir gülümseme yayıldı. Kapıya yaslandı yine. Ayakta durmakta zorlanıyordu. Kızı ve sevdiği adam kahvaltı hazırlıyordu. Birkaç dakika seyredebildi onları. Mila arkasını döndüğünde annesini gördü ve hemen ona sarıldı.

"Günaydın tatlım."

"Günaydın annecim. İyi misin?" dedi çocuklara has o saflıkla. Merve'nin gözü Kerim'e kaydı. Kerim gülümsüyordu ama acı bir gülümsemeydi bu.

"İyi olacağım bebeğim." dedi Kerim'e bakarken. Mila hazırladıkları son tabağı masaya koyup hemen oturdu. Kerim ise Merve'ye yaklaştı Mila'nın odada olduğunu unutmayarak.

"Günaydın." dedi gülümseyerek.

"Nasılsın?"

"Gördüğün gibi." dedi Merve. Moralinin bozukluğu sesine yansıyordu. Kerim belinden tutarak masaya götürdü onu. Masaya yaklaştıklarında ise Merve'yi bırakıp sandalyesini çekti. Merve gülümseyerek yerine oturdu.

"Mmm hepsini siz mi hazırladınız?"

"Evet!" diye hemen cevapladı Mila. Pancakeleri göstererek "Bunları ben yaptım." dedi.

"Aaa ne kadar güzel görünüyorlar. Hemen denemem lazım." dedi Merve heyecanla ve yemeye başladı.

"Muhteşem olmuş yetenekli kızım benim." dedikten sonra çayından bir yudum aldı. Kerim gülümseyerek izliyordu anne kızı.
Kahvaltı bittiğinde Rachel Mila'yı hazırladı. Merve içeride oturuyordu. Mila ve Rachel'in aşağı indiklerini gördü.

"Rachel sen de Mila ile gider misin tatlım?" diye sordu.

"Tabii Merve Hanım." dedi Rachel. Mila annesinin yanına gelip sarıldı ona.
"Kendine dikkat et tamam mı bebeğim?" dedi Merve ve sonra Mila'yı yanaklarından öptü. Mila da annesini öptükten sonra diğer koltukta oturan Kerim'e gitti. Onun da yanaklarından öptü. Kerim hiç alışık olmadığı duyguları tadıyordu ama şikayetçi değildi.

"İyi dersler." dedi gülümseyerek ve aynı şekilde Mila'yı yanaklarından öpüp sarıldı ona.

"Dikkat et." dedi Akbaş'a Mila'yı kastederek. Akbaş kafasıyla onayladı ve üç kişi evden ayrıldılar.
Kerim, Merve'nin yanına oturdu.
"Bu hüznü bir kenara bırakman lazım." dedi Merve'nin elini avuçlarının arasına alarak. Merve başını salladı sağa sola, omuzlarını silkti.

"Her şey düzelecek. Birlikte düzelteceğiz. Canını, canımızı yakan herkesi pişman edeceğiz. Sana muhteşem bir hayat yaşatacağım Merve." dedi Kerim gözlerini Merve'nin gözlerinden ayırmadan.

"Ben bu haldeyken mi?" dedi Merve umutsuzca.

"Bu geçici bir durum, bunu sende biliyorsun. Sen Merve Benalsın. Bu haller yakışıyor mu sana?"

Merve, Kerim "Aksak" soyadını kullanmadığı için mutlu olduğunu fark etti. Bir zamanlar kendisi için çok önemli olan bu soy isminden nefret ediyordu şimdi.

"Belki Merve Sağlam diye hitap ederler sana? Yakıştı bence." dedi Kerim gülümseyerek. Merve'nin yanaklarının pembeleştiğini görünce gülümsemesi büyüdü. Merve içinden tekrar etti bunu. Merve Sağlam. İstemsizce gülümsedi kendisi de.