Pagkatapos nami’ng kumain ng lunch at naka change na ako ng uniform, bumalik na kami sa school. Eto na siguro yung pinakamasayang araw sa buong buhay ko. EH KASI KASAMA MO SI DYLAN. Nooooooo. Di kaya. Deny mo pa teh. Push mo pa.
Sana every day ganito sya (*.*)
Tinignan ko ang oras sa relo ko and nakita ko na 15 minutes to 1:00. Kaya pa to. Aabot pa.
“you look worried.” Sabi ni Dylan.
“di ah. Baka kasi ma late tayo.” Sabi ko sa kanya. Nako patay baka ma bisto kami na nag skip class.
*snorts* “1:15 pa naman sila nag che-check ng attendance. You wont be late trust me.”
Yeah. The problem is that I trust him. Too much.
I looked down sa phone ko and nakita mga text ni Paige at Bianca.
*Paige: “BAKITA WALA KA SA CLASS NASAN KA OH MY GOD”
*Bianca: “WHERE THE FUCK ARE YOU TALWYN ELIZABETH DEE?!!! MAGKASAMA BA KAYO NI DYLAN?!”
Serves them right. But I feel bad kasi nag wo-worry silay so I texted them gamit ang phone ni Dylan.
*Paige and Bianca: “guys, im fine. May pinuntahan lang kami. In fact, pabalik na nga kami ngayon. Don’t worry <3 -Talwyn“
Pag dating namin sa school, kunti na lang ang mga students na nakatambay sa parking lot.
Pag labas ko ng sasakyan, I cant help but think ang mga nangyari kanina sa carnival.
The playful Dylan. The sweet Dylan…..shit
You’re falling hard and fast, bruh.
Hindi ko gusto mag tapos ang araw na to. Na baka babalik kami sa hindi na kami mag papansinan. Breaks my heart </3 LLL :’( Chos ang arte naman.
Time to face him.
Hinarap ko siya and nakita ko siyang palabas pa lang ng car.
“soooo. Yung teddy bear. Dyan na lang muna kasi sa sobrang laki niya baka madumihan. Kukunin ko lang mamaya pag dismissal na.” I said.
“yeah okay.” yup. Balik na nga talaga.
“Tayo na. baka ma late pa tayo. San class mo?” tanong niya sakin ng palakad na kami palabas nang parking lot.
“sa second floor. Ikaw?”
“third. How’s the knee?” the knee?
“oh! Ang tuhod ko. Okay na man siya. Di na masakit. Mahapdi lang. pero okay.” nag thumbs up ako sa kanya para Makita niya na okay ako.
Nang malapit na kami sa classroom---please make this moment last, please—
Eto na siguro yung “A walk to remember” ng buhay ko. Talwyn and Dylan edition.
“Thank you, Dyl. For today. I had fun.” Sabi ko sa kanya ng nasa may door na kami ng classroom ko.
“I---yeah me too. I had fun, I mean.” Parang may gusto pa syang sabihin pero he closed his mouth then nag sabi ng, “yeah. I had fun too. And you’re welcome. I’ll see you later.” Sabi niya then pumunta na siya ng stairs. Tumayo lang muna ako for 3 seconds sa may pinto-an then pumasok. Pag pasok ko sa classroom, nakita ko si Paige at Bianca nag uusap. Then nakita ako ni Paige. “Oh my god Tal-----“
Biglang kinilig ang mga girls sa classroom. Huh? An-yare?
“gosh ang gwapo talaga niya.” “oh goddie” “bless the Lawd!”
Nakita ko si Paige at Bianca nakatingin sa likod ko so tumingin din ako.
“Hey Tal. Come here.” Sabi ni Dylan. nag motion sya ng head nya na sundan siya sa labas and I did. Im walking papunta kay Dylan and nakita ko ang mga classmates ko na nakatingin sakin and then kay Dylan.
Ng malapit na ako sa kanya, kinuha niya kamay ko and lumabas kami ng classroom.
“Uhhhhhh may ano?” tanong ko sa kanya.
“I just…..shit im really not good with this shit. I---I just want you to know that I enjoyed every moment with you when we were at the amusement park. And I don’t want you to think na di kita papansinin dito sa school. Im sorry about last week. I wish I could tell you the real reason why but im….im..i’ll tell you when the right time comes.”
One word: wow
Di ko talaga inexpect to :O
“i---okay.” sabi ko sa kanya. “thank you, Dyl.” My heart is melting my heart!! my heart!!
“okay. okay soooooo, that’s all. Uhhhh okay I’ll see you later.” I cant help but smile then nag smile then siya.
“okay.” umalis si Dylan then tumakbo papunta ng stairs dahil nag bell na ang last warning bell.
Pag pasok ko sa classroom, nakatingin lahat sa akin.
I made my way papunta sa seat ko as fast as possible then umopo.
“what the hell was that?!!” sabi ni Paige. “and what amusement park?!”
“NAG PA AMUSEMENT PARK KAYO AND DI NIYO KAMI SINAMA?! Unfair!!!!!” sabi naman ni Bianca.
“Mamaya ko na sasabihin! And babaan niyo nga boses niyo! Baka marinig tayo! Sasabihin ko mamaya promise!”
Nakatingin sakin ang mga classmates namin and nakiki rinig sa usapan namin. So no thanks. Mamaya ko na sasabihin.
“mamaya hah! Mamaya!” sabi ni Bianca.
Pag pasok ng teacher namin, binigyan niya kami ng project. -_____- project na naman! >.<
“So you’re project is maghanap ng pictures or ano pa dyan related sa childhood memories niyo.”
Childhood memories.
Childhood me---- Aray! Parang may nag martelyo ng ulo ko.
Bakit wala akong ma remember na childhood memories ko?! I cant help but panick.
Narinig ko nag uusap ang paligid ko about childhood and ni isa wala akong maalala.
“Oh na remember ko nong bata pa ako……….”
Panick attack ba to? Ano ba to ang na raramdaman ko? Why cant I remember? Something! Kahit ano! Kahit kumakain ako ng lupa na childhood memory basta kahit ano!
“Talwyn are you okay? mukha kang nag papanick dyan ah?”
“Tal?”
May nag tatanong sakin pero trap ako sa isipan ko. Bakit nga ba wala?
Kinuha ko ang bag ko then tumakbo palabas ng classroom.
“Excuse me Ms. Dee! Hindi pa tapos-----“ sabi ng teacher.
“Talwyn!” sigaw ni Bianca and Paige.
Tumatakbo ako pababa ng hagdan.
Palabas ng entrance sa gate.
Then tumatakbo na ako papunta ng bahay.
BINABASA MO ANG
Better than Perfect (Period No Erase)
RomansaMeet Dylan, Ang gwapong bad boy ng Fairmount Academy. Hindi siya naniniwala sa love. "Too complicate" he said. "Im not ready for that shit." He said. but he's willing to give it a try. For Talwyn. Then one night, "Bro, samahan mo ng mag double date...
