SIFIRDAN

Bölüm 13

Merhabalar!
Nasılsınız? Yeni bir yıla girdik. Hepinize sağlıklı,mutlu, huzurlu bir yıl diliyorum. 2019 da gönlünüzden geçenler sizinle olsun inşallah. Bu yıl şehitsiz, çocuklarımızın ve hayvanların zarar görmeden büyüdükleri, maddi manevi rahata erip zamlardan kurtulduğumuz bir yıl dilerim.
Sizleri seviyorum. Yeni yıl hediyesi olarak bölümü sizlere armağan ediyorum.
Ufak rahatsızlığımdan dolayı gecikti. Hatalarımı mazur görün keyifli okumalar dilerim 🙏🏻🤗

Hamileliğimin ilk 3 ayını geride bırakmıştım. Hamileliğimi öğrendikten hemen sonra kocamıda sınır dışı görevine vermişlerdi. Bir ajan gibi içlerindeydi terörün, ülkemiz adına bilgi sızdırıyordu askerlerimize. Harika bir görevdi kocamla gurur duyuyordum ama onu da çok özlemiştim. Beni aramadan ben arayamıyordum. Bazen üç dört gün aramadığı oluyordu görevinden ötürü sıkıntı olur diye korkuyordum, aramamamı söylüyordu. Yüreğim ağzımda yavrumla hem mutlu hem endişeli babamızı bekliyorduk..
Babamlarda bu süreçte bizim eve taşınmışlardı. Tuğçe iş bulmuş çalışıyordu, ben gebeliğimden dolayı evde oturuyordum. Kimse de çalışmama izin vermiyordu zaten. Kemalin maaşı ise direk bana gönderiliyordu. Kemal otomatik ayar vermişti. Kendisinede ayırıyordu tabiki.
Aynanın karşısındaydım. Karnım biraz belliydi. İçimde gün gün büyüyen bir can vardı, aşkımızın meyvesiydi. Huzurla gözlerimi kapatıp karnımı okşadım. Altıma hamile pantolonu, üzerime ise triko giyerek ince pançomu aldım. Bugün doktor kontrolümüz vardı. Kemal bu ay geleceğini söylemişti bu yüzden kalp atışını dinlemek istememiştim. Ama Kemalin gelişi bir 6 ay daha ertelenmişti. Bende bebeğimin kalp atılını sinlemeye ve cinsiyetini öğrenmeye gidiyordum. Annem, babam ve ben birlikte gidecektik.
Ne çok isterdim bebeğimizin her anını babasıyla geçirmeyi.. Aşerdiğim şeyleri ya kendim alıyordum ya da babama söylüyordum. Halbuki Kemalden istemeyi gecenin yarısı sabahı beklemek yerine kocamı uyandırıp istemek isterdim. Her anımıza, karnımın büyüyüşüne şahit olsun isterdim. Kemalde ne kadar her şey yolundaymış gibi davransa da üzgündü. Böyle hayal etmemiştim. Etmemiştik.
Dolan gözlerimi yukarıya kaldırıp derin bir nefes aldım. Yüzüme gülümsememi ekleyip, çantamı alarak odadan çıktım.

"Hadi gel kızım babam arabada bizi bekliyor."

Annemle birlikte arabaya ilerledik. Çok hryecanlılardı bir yandanda bana üzülüyorlardı. İlk hamileliğimde Kemalin uzakta olmasına onlarda üzülüyordu. Geceleri hıçkırarak ağlıyordum. Annem gelip sarılıp sarmalıyordu beni. Saçlarımı okşayarak uyutuyordu.

"Sen ne hissediyorsun annem? Anneler çocukların cinsiyetini hissedermiş."

"Anne ben Kemale benzeyen bir oğlan hissediyorum."

"Ay oğlumda çok yakışıklı. Rabbim sağlıklı evlat versin."

"Amin annem."

Kısa sürede hastaneye varıp doktorumuz Züleyha hanımdan sıra alıp beklemeye başladık. Karnı burnunda annelerin yanında eşleri bulunması ne güzeldi. El ele aşkla birbirlerine bakıyorlardı. Gözlerimi başka yere çevirip telefonuma baktım. Ekranda birlikte olduğumuz fotoğrafa baktım. Nasıl özlemiştim güzel adamımı..
İsmimin çağrılmasıyla Züleyha hanımın odasına girdim.

"Merhaba Nisancım, nasılsın?"

"Teşekkürler Züleyha hanım iyiyim her şey yolunda ."

"Gel bakalım bebişimiz nasılmış?"

Sedyeye uzanıp karnımı açtım. Annemde yanımdaydı.

"Bebeğimin kalp atışlarını dinleyebilir miyiz?"

"Tabiki Nisancım, eşinizle dinleyecektiniz?"

"Görevi uzun sürecekmiş bende duymak istedim."