SIFIRDAN

Bölüm 12

Eczaneden apar topar bebek mağazasına ilerledim. Kemal'e sürpriz yapmak için beyaz bir patik alıp hızlıca çantama atıp yanlarına çıktım.
İçimde bir can taşıyordum! Hamileydim! Sevdiğim adamdan bir can taşıyordum şükürler olsun!
İçimdeki bu sevinçle ağzımdan kaçırmamak için zor tutuyordum.

"Nerde kaldın birtanem, açlıktan öldük."

"Hemen alalım bir şeyler yiyelim. Ama bana cola alma canım."

"Sen kolasız yemezsin ki, iyimisin?"

"İyiyim canım."

Yemeklerimi yemiş biraz sahil kenarında yürüyüş yapmış evimize gelmiştik. Tuğçeyle de hiç yalnız kalamamıştım yoksa ilk ona söylerdim.Odamıza geçtiğimizde Kemal bana sarılıp uyumaya başlamıştı bile.. İçimdeki heyecandan duramıyordum. Kemale uyuyor numarası yaparak iyice dalmasını beklemiştim.

"Aşkım?"

"Uyudun mu kocacım?"

Ses gelmediği için yavaşça yanından kalkarak odadan çıktım. Merdivenlerden inerek destursuz Tuğçenin odasına daldım. Tuğçenin attığı minik çığlığı elimle kapatmış, Kemalin uyanmaması için dua ediyordum.

"Napıyosun Nisan! Gece gece ödümü kopardın. Uyumadın mı? Bişey mi oldu?"

"Tuğçe bir şey oldu, olmuş."

"Abime mi bişey oldu?"

"Abinden bir şey oldu."

"Nisan gece gece ne saçmalıyosun Allah aşkına?"

"HAMİLEYİM!"

"Ay hala oluyorum!!! teyze de oluyorum ay bilemedim!"

"Abin duymasın avm'de test yaptım. O yüzden geciktim. Yarın gidip kan vereceğim. Eğer gerçekten hamileysem, Kemale sürpriz yapacağım."

"Ay inanmıyorum! Çok sevindim be kızım."

"Bende çok mutluyum."

Tuğçe yatağında kenara kayıp benide yanına çağırdı. Yatağa yanına girdim benim can kardeşimin. Eskiden hep böyle uyurduk.

"Abim çok sevinecek. Şimdi böyle mutluyuz bir aile olduk ya şükrediyorum Nisan. Her şey kötüye giderken ne güzel oldu. Siz birbiriniz için yaratılmışssınız. Acaba Meteye ne oldu?"

"Bilmiyorum ki ne olduğunu, umarım o da iyidir. Mete eskiden arkadaşmış abinle iyi bir miydi?"

"Çok bilmiyorum ben, ama çok iyiydi. Sıkı fıkılardı. Mete abime hazmedilmesi zor bir kazık attı. Abimle sevgili olduğunu bile bile sana göz koydu, dokunmaya çalıştı. Hiç öptü mü seni Nisan?"

"Bu konuları konuşmak istemiyorum Tuğçe. Oldu ve bitti."

"Haklısın her şey geçti artık Kemalin karısı benim güzeller güzeli yengem,birtanecik yeğenimin annesisin."

"Ay anne olucam inanamıyorum."

Tuğçeyle konu konuyu açmış, bir o kadarda uykum gelmişti. Tekrar Kemalin yanına çıkmaya üşenmiş Tuğçenin yanında biraz uyuyup sabah Kemal uyanmadan geçerim diye düşünerek uyuyakaldım.

"NİSAN! Nisaaaaaan?"

Sabah Kemal'in kükremesi ve açılıp kapanan kapıların sesiyle yerimizden fırladık. Karşımda deliye dönmüş bir Kemal, hala ne olduğunu anlayamayan bir Tuğçe, korkudan kalbi güm güm çarpan bir adet ben vardım.

"Nerdesin sen? Niye yanımda değilsin?"

"Kemal ben dün uyuyamadım. Buraya indim Tuğçeyle konuşurken uyuyakalmışız."