SIFIRDAN

Bölüm 16

Bebeklerim doğalı 1 ay olmuştu. İkiside o kadar güzel, masumdular ki.. Her biri için canımı feda etmeye razıydım. Acemiydim, korkaktım. Her defasında anneme ihtiyaç duyuyordum. Arada arasamda sürekli yorgun ve bitkindi. Güzelim gözleri ışıl ışıl bakmıyordu. Zaman aleyhimize işliyor annem her gün kötüleşiyordu. Annemle beraber çöken babam ayrıydı. İkiside ellerimden kayıp gidiyordu. Elimden hiç bir şey gelmiyordu. Meteye hala cevap verememiştim. Gözümün önünde eriyen anneme daha fazla dayanamayacaktım. Herkes destekçimdi. Ben Kemale ihanet etmek istemiyordum. Evimizi, aşkımızı bırakmak istemiyordum.
Tuğçe ise hala çalışıyordu, bebeklere bakmama yardımcı oluyordu. Mahçup hissediyorduum birikimimde tükenmek üzereydi. Çaresizdim.
Bu bir aylık sürede annem daha fazla fenalaşmadan Tuğçeyi istemişlerdi. Nişanlısı çok beyefendi bir adamdı, aileside bir o kadar kibar. Keşke Kemalimde bu anı görseydi.. Nişanı yapılmış fazla sürmeden de evlenir giderdi. Yapayalnız ne yapacaktım?

"Nisan düşündün mü?"

Poyraz ve Umay uyumuşlardı. Biz de Tuğçenin tatilini değerlendirerek kahve içiyorduk. Sohbet etmek istiyor kararımı merak ediyordu.

"Tuğçe bilmiyorum. Sevdama, Kemale ihanet ediyormuş gibi hissediyorum."

"Saçmalama o senin aşkın kalbinde bir ömür yaşayacak. Ama hayat yaşayanlar için devam ediyor Nisan. Yalnızlık Allaha mahsustur. Ben daima arkandayım, yanındayım."

"İyiki varsın Tuğçem."

❄️❄️❄️

Meteyi eve çağırmıştık. Çocuklarımı bırakıp dışarı çıkamazdım. Evde konuşmak en iyisiydi.
Çocuklarımın başında Tuğçe vardı. Hem karınları tok, gazları yok, altları temizdi. Biraz dururlardı. Çalan kapıya bakmak için ilerledim.

"Hoşgeldin Mete"

"Hoşbuldum, size meyveli pasta aldım. Sen seversin."

"Teşekkür ederim ne gerek vardı, sen geç içeriye ben geliyorum."

Mutfağa ilerleyip pastayı dilimledim. Tuğçeye de tabağa koyup tezgahta bıraktım. Tepsiye iki adet pasta ve iki çay koyarak içeri ilerledim. Sehpaya koyarak Metenin karşısına oturdum.

"Nasılsın iyi misin?"

"İyi miyim bilmiyorum ki Mete, kendimi hissetmiyorum artık. Çocuklarla toparlandım biraz."

"Toparlanmalısın zaten sen güçlü bir kadınsın. Peki annen durumu iyi mi?"

"Her gün daha kötüye gidiyor. Yaşama şansı azalıyor annemle birlikte babamda çöküyor Mete. Çok çaresizim."

"Yardım edeyim Nisan bırak yardım edeyim, bir imza atıp karım olacaksın. Başka bir beklentim yok senden. Bende çocuklarına ve sana en iyi şekilde bakacağım."

"Tamam Mete kabul ediyorum, hemen yarın git nikah günü al bu işi halledelim. Annem iyileşsin."

"Peki Nisan, çocukların kimliklerini üzerime almama izin vermiştin. Ailem onları benim çocuklarım olarak mı bilsinler?"

"Bilsinler Mete bu iyiliğini asla unutamam. Çocuklarım büyüdüklerinde ona Kemalin gerçek babaları olduğunu söyleyeceğim."

"Söylemelisin zaten, birlikte bu durumu anlatırız. Senin istemediğin hiç bir şey olmayacak. Söz veriyorum."

"Teşekkürler Mete, kimliğim burada. Görüşürüz."

"Görüşürüz Nisan."

Evden ayrılan Metenin ardından göz yaşlarımı tutamıyordum. Kemalin karısı Nisan olarak ölmek istiyordum. Çok mu şey bekliyordum bu hayattan? Kemalim gitmeseydi.. Kemal! Ah kemalim ne olur affet beni..