Karadenizli Sevdam

1.4

Ulaş beni kuymak yemeye getirmişti, hayatımda hiç yememiştim ama duyumlarıma göre güzel diyorlar. Bakıcaz artık.

Ben masaya oturmuş kuymağımı tatmak için hazırlanıyorum, lokmamı ağzıma attığımda tadının güzelliği aklımı başımdan almıştı.

"Güzelmiş." Ulaşın sesiyle daldığım rüyadan uyanmıştım.

"Ney güzelmiş?"

"Sevdiğinle beraber kahvaltı yapmak, onu kahvaltı ederken izlemek.."

Bir saniye sevdiğim mi dedi o?

Ulaşın kurduğu cümleyle neye uğradığımı şaşırmıştım.

"Sevdiğim mi?"

Şaşkındım ve bunu her halimle belli ediyordum, aptal aşıktım. Aşk insanı işte böyle salaklaştırır arkadaşlar.

"Sevdiğim, yoksa ben senin sevdiğin değil miyim?"

"Hı?"

Neye şaşırdın İrem neye! Allahım cümle kuramıyorum, ağzımı açamıyorum.

"Anladım, kalkalım en iyisi."

2 gün sonra

Ulaşla kaç gündür görüşmüyoruz bilmiyorum, ama onsuzluk bana hiç iyi gelmiyor o kesin.

"Kızım iki gündür yatıyorsun, kalksana!"

Bu halimden anneminde memnun olmadığı ve birşeyler sezdiği açıktı.

Neredeydi bu adam tam 2 gün! Mesaj atıyorum ne bir cevap var ne de geri arama! Bu böyle devam ederse ben yakında kafayı yerim!

1 ay sonra

Sabah erkenden kalkıp elimi yüzümü yıkadım, annem geri dönmüştü evde yalnızdım bu bana iyi gelmiyordu.

Kahvaltı etmem için kahvaltı hazırlamam gerekiyordu, bilin bakalım kim uğraşmak istemiyor.

Ulaştan haber alamadığımdan beri sabah rutinim oturup boşluğa bakmak. Yine bu eylemi gerçekleştirirken telefonum çalmaya başladı, hızlıca telefona koştum.

1 aydır her telefon çaldığında bunu yapıyordum.

Kimin aradığına bakmadan hemen telefonu açtım.

"Ulaş."

"Ulaş yok, baran versek?"

"Kalsın."

Tam telefonu kapamaya hazırlanıyordum ki pislik baran konuşmaya başladı.

"İrem, ben hata yaptım ve inan bundan çok pişmanlık duyuyorum. Tekrar arkadaşın olmama izin ver."

"Ne istiyorsun?"

"Akşama birşey yeme, güzelce hazırlan."

"Bunun arkadaşlığımızla ne ilgisi var?"

"Lütfen İrem, ben 9 gibi seni alırım."

Baran telefonu kapadığında ne yapacağımı bilmiyordum. Ulaş ortalarda yoktu Baran değişmişti aniden.

Ben bu ay içerisinde neler yaşıyordum böyle?

Akşam..

Hiçbir şey yememiş, güzel güzel hazırlanmıştım. Bunu niye yaptığımı bilmiyorum.

Ulaş'a kızgın olduğum için mi?

Belkide..

Kapı çaldığında hiç acele etmeden kapıyı açtım, karşımdaki Barandı takım elbise giymişti.

Yakışmamış.

"Bu ne güzellik hanfendi, bugün kalpten gitmem umarım."

Baranın dediğine sahte bir şekilde gülümsedim.

Güzel bir restoranta gelmiştik. Çok garip bir şekilde kimse yoktu. Sadece Baran ben ve

Ve

Ulaş!