Elements (gestopt, lees de beschrijving voor details)

Angel

Ik ben een outsider en niemand behalve mijn moeder en haar ouders vinden me aardig. Ik ben dan ook niet normaal. Maar hoe anders ik echt was kon echt nooit bedacht hebben.

Tring tring tring

Ik werd wakker van de wekker en stond moeizaam op. Ik keek uit het raam en zag dat het regende. Geweldig. Ik kleedde me langzaam aan en kamde mijn haar. Ik bekeek mezelf even in de spiegel. Mijn gewone paarse t-shirt en spijkerbroek stonden me goed en pasten goed bij mijn groene ogen, waarin mijn oma altijd een bloem zag, en mijn zwarte haar met witten punten. Ik had natuurlijk steil en zwart haar met witte punten. Ik was zo geboren. Naast mijn speciale uiterlijk had ik ook een rare naam, Angel. Mijn oma noemde me ook altijd haar engeltje, als koosnaam. Ze noemde mijn neefje, Arthur, haar stoere ridder. Ze is echt lief. Mijn opa was ook geweldig en hield veel van me. Hij was dement en kon zijn kleinkinderen niet herkennen, behalve mij. Hij kon vaak niet geloven dat zijn twee dochters zo oud waren en hij kon hun bezoeken vaak niet meer herinneren, maar hij onthield mij altijd. Elke keer als hij zei dat ik groot was geworden was dat net als toen hij nog niet dement was. En daardoor wist ik dat ik speciaal voor hem was. Ik liep langzaam en gapend naar beneden. Mijn moeder was brood voor me aan het smeren.

"Hey, mam." Zei ik terwijl ik haar een kus op haar wang gaf. Mijn moeder was geweldig. Op een dag sloeg mijn vader me. Mijn moeder kwam net op dat moment binnen en stopte hem voordat hij me de tweede keer sloeg. Hij praatte toen over mij alsof ik een ding was. Mijn moeder had die avond nog onze spullen gepakt en was er met mij vandoor gegaan. Ik ben haar nu nog altijd dankbaar daarvoor.

"Hey, lieverd." Zei ze tegen me. Haar zachte stem deed me goed. We aten samen ontbijt terwijl we een beetje kletsten en daarna ging in naar school. Vandaag was het donderdag en dat betekende veel vrije uren, drie eigenlijk. Ik haatte dat. Ik vond tussenuren wel oké, maar zoveel was niet echt geweldig, ik was liever thuis. En omdat het slecht weer was zouden alle andere kinderen uit mijn klas op school blijven. Ik fietste langzaam naar school en snel het Franse lokaal in. Frans was oké, we mochten altijd het laatste kwartier van de les film kijken. Een franse film natuurlijk, maar het was beter dan een les waarin ik misschien iets hardop moest zeggen. Ik was als eerste in de klas, zoals gewoonlijk. Na vijf minuten begonnen de eersten anderen te komen en na zeven minuten was iedereen er.

"Bonjour, ladies and gentlemen. Vandaag gaan we het hebben over het werkwoord avoir. Kan iemand vertellen wat het betekend? Angel." "Het betekend hebben, meneer." Antwoordde ik verlegen. Door de hele klas hoorde ik mensen me een nerd noemen. Zo ging het altijd. Als ik iets goed had was ik een nerd en als ik iets fout had was ik een domme loser.

"Goed zo, mademoiselle. Kan iemand het vervoegen? Bobby." Ging de leraar verder zonder door te hebben wat iedereen over me aan het zeggen en denken was. Ik zuchtte en probeerde op te letten. Dat ging niet echt geweldig. Ik kon alleen denken over wat ik zou gaan doen in de tussenuren. Mijn huiswerk maken en verhalen lezen op wattpad. Ik was dol op fantasy verhalen lezen en dan zelf verhalen die daarop gebaseerd waren schrijven. Maar die zette ik niet op wattpad, ik stal dan iemands idee en ik denk niet dat mensen ooit mijn verhalen zouden gaan lezen. Yep doordat alle mensen vervelende dingen over me gingen zeggen denk ik nu echt dat ik een loser ben. Ik heb een hekel aan mijn leven. De les ging langzaam voorbij. De twee lessen daarna ook. Veel geroezemoes en leraren die er niks om gaven of het niet doorhadden. Daarna was het eindelijk pauze. Ik had honger en at snel mijn appel op. Daarna ging ik naar de mediatheek om achter een computer wat aan mijn werkstuk te zitten. Ik kwam op de helft van de weg daarna toe. Iemand was me voor.

"Hallo, Angel. Op weg naar de computers om even uit deze wereld te verdwijnen hé?" Zei Michelle. Zij was de pestkop op deze school. Zij dacht dat zij de beste was en zij had altijd gelijk. Met wat dan ook. Ze had twee meiden die haar altijd volgden, zij waren gewoon bang voor haar. Michelle had de brains, een klein beetje dan, maar echt niet de looks. Ze was dan wel slank, maar haar haar leek alsof ze het in jaren niet had gekamd of gewassen en haar make-up was te dik. Maar op de een of andere manier was ze populair. Ik snapte wel een beetje waarom, als je gemeen tegen haar was of als ze een hekel aan je had maakte ze he leven een hel. En dat deed ze nu bij mij.