Elements (gestopt, lees de beschrijving voor details)

Nieuws

William

Ik schrok wakker van de droom en keek op mijn wekker. Nog vijf minuten totdat die afging. Ik zette de wekker alvast uit en begon mijn ochtendroutine. Aankleden, deo opdoen, naar beneden lopen met een loodzware tas op mijn rug, ontbijt maken, ontbijt eten, tanden poetsen, naar school.

Eenmaal op school ging ik eerst naar de kluisjes en ging daarna naar de aula. In de aula zocht ik meteen mijn vrienden op. Alleen Max was er. Ik vond dat best vreemd, totdat ik op de klok keek. Ik was best vroeg en mijn vrienden waren meestal laat. Behalve Max dan, hij was altijd vroeg. Ik ging naast hem zitten.

"Hey dude." Zei ik tegen Max.

"Oh, hey. En hoe gaat het met je oom?" Vroeg Max aan me. Hij had me duidelijk niet zien aankomen.

"Het gaat beter. De dokters hebben activiteit gezien in zijn hersenen dus de kans is groter dat hij wakker wordt."

"Das mooi. Ik hoop echt voor je dat hij wakker wordt. Ik weet dat hij veel voor je betekend."

"Hoe weet je dat? Ik heb je niet eens verteld over welke oom jet gaat."

"Dat is niet zo moeilijk te achterhalen. Je zei dat je moeder geen enkele reactie meer gaf, dus het zou haar familie moeten zijn. En aangezien ze maar een broer heeft. Een beetje logisch nadenken doet wonderen." Legde Max uit.

"En daarom ben jij de slimme van de groep en ik de grappige." Zei ik. Het was waar. Ik was de lolbroek in onze vriendengroep en Max de slimme. Het is altijd handig om een slim persoon in je vriendengroep te hebben, zodat hij alle fouten uit onze plannen kon halen. Niet dat wij hele grote plannen hadden. Maar Max was niet echt een nerd, hij was niet echt een persoon waarvan je zou verwachten dat hij slim zou zijn. Geen bril of beugel en een normaal, cool kapsel en normale, coole kleren. Hij was mijn beste vriend, dat kwam vooral omdat hij me niet alleen als de lolbroek zag. Zoals de rest. Max zag ook nog dat ik een serieuze kant had. Daarom was hij mijn beste vriend en vertelde ik hem meer dingen dan de rest.

"Hé, Tim komt eraan." Zei Max opeens terwijl hij naar de ingang of uitgang van de aula wees. Tim was de stoere van onze groep. Hij droeg veel zwarte kleding en maakte bijna nooit huiswerk.

"Hallo. Zo wat voor interessante dingen zijn we aan het bespreken?" Vroeg Tim toen hij naast ons ging zitten.

"Nou, we hadden niet echt een vast onderwerp." Zei Max. Hij wilde niet vertellen was er met mijn oom was gebeurt, hij wilde geen dingen vertellen die over mijn leven gingen of zo. Denk ik.

"Mijn oom ligt in een coma." Zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik wilde er niet zielig km doen en Tim was een vriend van mij, hij mocht het best weten.

"Oh. Het spijt me. Wat is er gebeurt?" Zei Tim. Zijn 'het spijt me' klonk oprecht, maar zijn 'wat is er gebeurt' klonk heel erg nieuwsgierig en geïnteresseerd.

"Geraakt door een bus." Zei ik, weer normaal.

"Oh. Ik hoop dat hij weer snel beter wordt. Maar is er nog iets leuks gebeurt dit weekend?" Vroeg Tim. Dat was een ding waar hij heel goed in was, het onderwerp veranderen.

Het leek alsof Max iets wilde gaan zeggen, maar Tim was hem voor.

"Nee, niemand. Oké, dan ga ik wel. Ik ging dus skateboarden in dat ene park. Er was een meisje aan het skaten en ik kijk naar haar, want ze is best goed. Opeens valt ze echt keihard op de grond. Maar dan zo hard dat je waarschijnlijk iets breekt als je zo valt. Iedereen keek geschokt naar haar en ze staat gewoon op alsof er niks aan de hand is. Dan kijkt ze iedereen aan en zegt dat iedereen wel eens valt en dat dat helemaal niet raar is. Ze pakte toen haar skateboard op een liep weg alsof ze alleen maar zacht was gevallen en dat dat alleen maar vernederend was." Vertelde Tim. Max leek echt te luisteren, maar ik luisterde maar half. Tim had vaak sterke verhalen en ik geloofde ze niet echt. Ik keek op de klok en we vonden het allemaal tijd om naar de les te gaan.