HEY BROTHER

Bebekler.

Arkadaşlar uzun zamandır yb yazmıyordum ve ben bunun farkındayım fakat siz değilsiniz sanırım. Ben artık gerçekten sıkıldım. Kitabın hem votesi az hem okuyucularım az. Farkındaysanız'da 2. sezona girdik ve kitap hala çok kötü vaziyette. Zaten bebeklerimiz doğduktan sonra konu bulamayıp final yapabilirim ve Hey Brother kitabını bitirir ve Hey Brother "Küçük Çocuklarım" diye seri başlatabilirim. Tabi bu seriyi yapacağıma emin değilim çünki kitabı ömemseyipte okuyan yok.! Hem onca emeğimin karşılıksız kalmasına üzülüyorum birde size zaman ayırıp 60+ bölüm attığıma üzülüyorum. Ve artık yeni bölüm atmak içimden gelmiyor. Sakına bana final yapma diye yalvarmayın çünki ben yeni bolum atmazsam kitabı hatırlayacağınız yok. en azından bu yazdığım açıklamayı umursayıp kendi görüslerinizi yapın ve sadece vote verip geçmeyin.!

(Hikayede değişikler olabilir)

iyi okumalar.

"Derin Derin nefes al!"

Sesler kulağımda yankılanıca Derin kelimesi kulağımı tırmaladı.

"Derin!" diye bağırıp ıkınmamla gözlerimin kendini bağımsız bir kuşun havada süzüldüğü gibi kapatması bir oldu.

"Bayılmazsın Ela! Kız olan daha gelmedi!"

Son kuvettim kalmamıştı artık hepsini 1. de oğlumda harcamıştım.

"Ela zorlaman gerekiyor!" Diye bağırtıyla karnımda hissettiğim iki koca ellerle gözlerimi zor bela açtım. Ebe elleriyle karnıma kuvvet uyguluyor bebeğin dışarı çıkması için uğraşıyordu.

"Ela bana yardım etmezsen seni kaybedebiliriz!"

Nefesimi tutup son kuvvetimle ıkındım. İçimde bir rahatlık hissedince vucudum uyuştu. Yorgun düştü..

               Cody'nin Ağızından

Doğum Haneden bebek sesleri gelince gözlerim kıpır kıpır oldu.

"Baba Oldum.." Egemene bakıp hayrerler içerisimde gülümsedim. Dileğede sarılıp gülümsedim.

Bebekler beyaz ve mavi örtüye sarılı doğum hanenin önüne çıkardı. Heyecanla oraya gidip ilk olarak oğluma baktım.

Kucağım aldığımda kendimi tutamadım. Daha önce hiç bu kadar iyi olmamıştım..

Bebeğin elini tutup öpücük yerleştirdim. Dudakları aynı bana benziyordu. Saçları yeni doğan bir bebeğe göre oldukca siyah ve uzundu. burunu hokka gibi aynı Elaydı.

oğlumu doktora verip kızımı aldım. Pembe yerine beyaz örtü sarmalarını istemiştim. Ama bu örtü çok özeldi. Elanın ilk battaniyesi. Kızımın yüzünü açınca diğerine uzaktan yakından alakası yoktu. Sarı saç sarı ince kirpikler. burun yapısı ve dudak yapısı ela. Elleri bana benziyordu. Onada minikbir öpücük kondurup küveze götürülmeleri içim onları benden aldılar.

"Ela Nasıl?"

Dedim sırıtarak. Doktor bana mavi gözlerini dikerek baktı.

"Komada" Dedi çok rahat bir şekilde.

Egemen hızla doktora döndü. "Ve sen şu an burada lak lakmı yapıyorsun. bebekleri küveze götürüp kızla ilgilen seni Ahmak!"

                  Ela'nın Ağızından

Kolumdaki lanet serum. kolumdaki iğne acıları ve bağlı olduğum birkaç kablo yüzünden komadan çıkmam imkansız derken gözlerimi aniden açıp yatakta oturur biçimde durdum.

Kapı açılınca doktor bana doğru koştu.

"Komadan nasıl-"

"Kesin sesinizi"

Diyerek başımı ovuşturdum.

"Tarih ne!" Diye yüksek sesle bağırınca kadın irkildi. Sesin ardından kapıda Cody belirdi.

"02.02.2014" dedi titrek sesiyle. Cody aceleyle çantamdaki şırıngayı alıp serumun yerine bastı. Benim yerime o açıklama yapmasını beklerken konuştu.

"02.02 ilaç tarihi. ilacı almayınca şok geçiriyor ve beyin fonksiyonları uyuşuyor."

tam olarak benim cümlemi tamamladıktan  sonra kollarını iki yana açarak bana kuvvetlice sarıldı.

"Bebeklerimiz çok güzeller."

ufak gülümseyip dudağına buse kondurdum.

Doktor codynin koluma yaptığı şırıngayı çıkartıp serumu yerine bağladı.

"Bi-Birazdan bebeklerinizi getireceğim"

Cody olur anlamında kafasını salladı ve konuşarek ekledi.

"Kapıda duran egemeni birde dileği içeri davet et"

Hamşire tamam diye kafasını sallayıp dışarı çıktı.

iki dakikaya egemen ve dilek içeri girdi dilek bana bakarak sırıttı.

"Hayırlı olsun tatlım" dedi ve boynuma bir kolye taktı. Kolyede cody ve ela yazıyodu. egemende başıma kırmızı kurdele bağlayıp gülümsedi.

"Çok saolun yanımda olduğunuz için" diye ekledim.

"Serap abla gelicek. Konustuk"

tamam diyerek telefonuma uzandım.Facebookda birsürü  bildirim ve mesaj vardı.

"biz geldikk!" Dedi hemşire bana bakarak. Bebekler küçük arabalarda odaya girerken ben ise o heyecanımla kalbimi adeta ayağımda hissediyordum. egemen ve dilek benim işaretimle dışarı çıktılar. odada ben cody hemsire ve bebeklerim kaldık.

hemşire ilk oğlumu kucağıma verdi. elini yüzüne baktım ve öpücük kondurdum. cok muhteşem bir duygu. Hemşire göğüsüme bakıp sütüme baktı. Bebeğin ağızına göğüs ucumu verince birden emmeye başlayınca gülmemek icin zor durdum. Hem gıdıklıyordu hemde çok enterasan bir duygu veriyordu. Cody elimi tutup bana gülmeye başladı. "Çok güzel bir duygu değilmi?" diye sordu. "Çok." diye ekledim. ve konuştum "Kızımın ismini Derin koymak istiyorum." cody bana bakıp şaşkınca gülümsedi. "kararını ne değiştirdi?"

"Kararım değişmedi. sadece onu istiyorum" dedim gülerek. hemşire hem oğlumu emzirirken bana hastane hakkında bilgi veriyordu."1 gün hastanede kalmak zorundasınız ve 1 refakatcı gerekli" "Tamam Cody" dedim ona bakarak kafasını hızla salladı. O ara oglumu bırakıp kızımı emzirmeye devam ettim.

umarım begenmissinizdir kısa olmuş olabilir kb.ve bölüm basinda yazdiğim bilgilendirme notunu okuyun♥