Cody'nin Ağızından
"Açıl"
Dedim yüksek ses tonumla.
Silahı doğrultup büyük kapının kilidine şarjörü boşalltım.
İlk defa burası bu kadar sessizdi.
Kapıya ilerleyip mermiler yüzünden delik deşik olan kapıya baktım.
Hafif dokunmamla harabe olan kapı yerlere döküldü.
"Egemen arkadan gel"
Egemene kapının sol tarafında duran ateşi gösterdim.
"Ver onu bana"
Zifiri karanlık göz gözü göstermiyordu.
Fazla zaman geçmeden etrafta silah sesi yankılandı.
Sesin olduğu yöne ilerledim.
Kapıyı itiklememle önümde bir çift silahın doğrulduğunu gördüm.
Ve bir çift maske.!
Egemen yavaşca silahı alıp önümdeki maskeliye doğrulltu.
"Bırak onu!"
Arkamdan gelen bayan sesiyle kendime engel olamadan geriye döndüm.
"Onu bırak dedim!"
Tekrar edince köşede duran ateş ışığı onun yüzünü meydana çıkardı.
"Ela?"
Diyebildim kısık sesle..
Kadın bana yaklaşınca gözlerine daha dikkatli bakabildim.
Elimle bana yaklaşan silahı tuttum.
Kadın bana yaklaştı bu sırada yüzü elaya hiç benzemediği apaçık meydandaydı.
"Lorea"
"Sen kimsin?"
Dedim elimle silahı kadına çevirip
"Seni kurtaracağım!"
Maskeli herif silahı kadına doğrultup tetiği çekti.
o sırada egemen çoktan ateş etmeye hazırdı..
Gözlerimi sıkıp ellerimi yumruk yaptım.
"Bas Şu Lanet Tetiğe!"
Egemen derin nefes alıp mermiyi serbest bıraktı.
Ve.. Bam!
"Şu taraftan!"
Kadını dinlemeden yerde yatan maskeliye baktım.
Resmen alnının ortası yuva olmuştu.
"Ela! Ela nerede?"
Kadın bana bakıp topuklu ayakkabısını çıkardı.
"Koşmamız gerek!"
Hızlanan adımlarını takip ettim..
"Buradan!"
Yüksek sesle bağıran kadın sesi kulaklarımı yırtıyordu adeta!
"Bu kadın'da kim? Neden bağırıyor!?"
Lorea bana bakıp konuştu.
"Acele etmessen ela ölebilir!"
son kelime beyinime hucum ederek damarlarımdaki kanı kesti.
Soğumuş vucudumu koşmaktan durdurarak lorea'ya baktım..
"O.. o elamı?"
Kekeleyerek bana "Malesef"
Diyebildi.
Lorea'yı beklemeden sesin oraya koşmaya başladım.
Kısa süre sonra kilitli bir kapının ardından sesler çoğaldı.
Kapıyı yumruklayıp açmaya çalıştım.
Lorea omuzumu tutup beni geriye çekti.
"Anahtar var"
Sâkin olmaya çalışarak kapının açılmasını bekledim.
Kapı açıldığı an karşımda duran manzara beni Öldürdü...
Birsürü ilaçlar etrafa yayılmış ve yerde acı şeklinde inleyen morarmış bir vucud..
küfür savurarak oraya yaklaştım.
"Ela?"
Kafasını yavaşca kaldırıp bir süre bana baktı.Gözleri oldukca rengini kaybetmiş ve kıp kırmızıydı.Dudakları morarmış ve yüzündeki kanlar çekilmiş yorgun bakışları vardı.
"Cody"
Ses tonu oldukcada incelmişti.
Ellerini kaldırıp sımsıkı sarıldı.
Ama parmaklarını belimde hissedemiyordum.
Sessizce sayıkladı.
"Ölüyorum Ben"
Derin nefes alıp kafasını omuzumdan kaldırdı.
Bileklerini bana çevirdi.
"Ne yaptın Sen ?"
tişörtümü çıkarıp yırttım.
İki bileğinden akan kanların durması için sımsıkı sardım.
Onu tek hamlede kucağıma alıp Loreaya mahcup bakışlar attım.
bana sadece.
"Git" Dedi.
Koşar adımlarla ileride duran egemene gittim.
"Arabayı çalıştır"
Egemen şaşkın halde kucağımda baygın olan elaya baktı.
Arabaya atlayıp hastaneye gittik.
Hastane önüne gelince doktorları ve hemşireleri çağırdık.
"Çok kan kaybetmiş!"
Etrafta yankılanan sesler beni öldürüyordu.!
"ARh+ Kan lazım!"
Sedyenin peşinden koşarken ameliat odasının kapısında bir kuvvet tarafından durduruldum.
"İçeri giremezsiniz!"
"Onun bana ihtiyacı var!"
"Giremezsiniz!"
son bir bolum daha gelicek
sizi seviyorum :) ♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HEY BROTHER
Fiksi Penggemar"Utanma Aşık Olmak Suç Değil" Dedi sessizce bana bakıp. "Zaten Aşık Falan Değilim!" "Pekala o zaman" Dedi ve dudaklarıma bir an yapıştı. Sanki içimdeki Kelebekler Bir Anda Harekete Geçmişlerdi. İç sesim Codynin beni öpmesine karşılık vermemi söylüyo...
