HEY BROTHER

FİNAL

İlk olarak sizden her yaptigim hatadan dolayi özür diliyorum.Sizi eğer üzdüysem tekrar tekrar özür diliyorum.vedaları sevmem ama her şeyin bir sonu vardır elbet. Benimde hey brother kitabımın sonuna gelmiş bulunmaktayız. Belki ikinci kitabı çıkarırım belkide çıkarmam. Bu kitap bitmiş ikenki vote ve yorum sınırına bağlı. Sırf siz kitabı okumayı bırakmayın diye önceki rüyalar içinde rüyalar bölümünü kaldırdım. Daha hikaye yayımlanır yayımlanmaz "okumayı bırakıyorum amk" diye mesajlar geldi. Hiç düşünmedinizmi yazarında duyguları var. Yazarda herkez gibi ağlayabilir diye? Azıcık olsun beni düşünün. Ve şunun kanatına vardımki. Arkamdan kötü konuşanları değil arkamdan beni övenlerin yanında olucam. Ve kitabın başlarında herkez KUZEN. hikayesinden çalınmış gibi abuk subuk yorumlar yapıyordu. Arkadaşlar. Bu benim hikayem. KUZEN. hikayesi değil. Anlaşıldımı?

Ayrıca KUZEN. Hikayesinde adı üstünde kuzeni ile geçirdiği vakitler var. Fakat ben "üvey kardeşim ile yaşadığım bir aşk'ı " anlattım. Aşkta engel olmadığını anlattım. Ama bâzılarınız sırf beni küçük düşürmek için elinden geleni yaptı. Teşekkür Ederim.

Cody'nin ağızından

Geçirdiğim onca saaten sonra gözlerimi zor kuvvet açtım. Hiç aklınıza gelirmiydi bir baş belası üvey kardeş için adam öldüreceğim?

Gelmezdi değilmi? Ben yaptım. Saatlerce o aşalık üvey kardeşin lafının üzerine o adamı öldürmek zorunda kaldım. O adam kimmi? Üvey babam. Şu an önümde boyunu ipe asılı bir şekilde duruyor.

Ne kadar intihar görüntüsü vermeye çalışsamda adamın kolundaki morluklar herşeyi belli ediyordu. Adamı ilaçla bayıltıp ipe asmıştım. Hepsini kendim yapmıştım evet. O lanet kardeşim beni sadece izliyordu.

"Hallettiysen sıradaki görevine gidelim" dedi sigarasınının ağır dumanını üflerken.

"İşin batsın" dedim ellerimi silkerek.

"Aaa! Bu gün sen bana yarın ben sana kardeşim" dedi gür bir kahkaha atarak.

Ellerimle yüzümü sıvayıp duruyordum. Kan kokusunu hiç sevmemişimdir.

"Bin arabaya!"

"Karşında insan var senin. Kime bağırdığına dikkat et"

"Etmezsem ne olur?"

İmrenerek ona baktım. Doğru. Olacak birşey yoktu. Sadece dediğini yapmaktı bana düşen görev.

"Şimdi bin arabaya" elindeki silahı parmağında çeviriyordu.

"Nereye? Tekrardanmı adam öldürtüceksin?"

"O kız sana nasıl katlanmış?"

"Senin gibi biri olmadığım için bana katlanması kolay oldu"

"Bana burda biraz daha felsefe yaparsan seni arabayla çiğnerim"

Omuzumdan tek eliyle içeriye doğru ittirdi.

Kendisi şöför koltuğuna geçti.

"Bil bakalım kim var sırada?"

Arabayı çalıştırdı. "Bilmek istemiyorum" dedim yutkunarak. Öldürmek zorunda kaldığım kişinin ismini bilmek istemiyorum.!

"Aaa! Ama ben söylemek istiyorum"

"Bilmek istemiyorum ne demek?"

"Bilmek istemiyorum demek kardeşim"

"Afferim."

Ellerimi geriye atıp saçlarımdan akan teri sildim. Başımı cama yasladım.

***