HEY BROTHER

ÖZEL BÖLÜM

ÖZEL BÖLÜM. ve veda...

Bu kitabın bittiği bölümdür :(

Codynin ağızından.

5 yıl sonra.

Kapıdan içeri girdiğimde burnuma karemel çikolata kokusu geldi.

Bu onun kokusuydu.

Ard arda koyulmuş serum şişeleri yerlerde duruyordu. Kullanılmış şırınga'lar. Yere dökülmüş tentirdiot kutuları. Karşımda bana sus işareti yapan hemşire resmi.

Ellerimi yerdeki kaşkola doğu uzattığımda kaşkol yavaşca geriye doğru çekildi. Onu almak için uzanınca yerde sırıtarak bana bakan Ela'yı gördüm.

"Seni her seferinde hastanelerden'mi toplayacağım?"

Dediğimde sırıtması koca bir kahkahaya dönüştü. İki kolunu bana uzatarak.

"Malesef." Dedi. Kolları hep morarmış ve kan izleri vardı.

Ona doğru ilerledim.

Kollarını tutacaktım ki üzerime kocaman bir kuvvet baskı uygulayınca rüyamın en berbat yerinde uyandım.

"Aşkım" diye yumuşak bir ses kulağımda uğuldadı. Gözlerimi yavaşca araladığımda Ela'nın kucağımda oturduğunu gördüm.

"İki kişiyi birden üzerimde taşıyamam" Dediğimde ufak bir gülseme sergiledi.

"O zaman oğlumuzu doğurmammı gerekiyor"

"Daha çok erken aşkım" ellerimle o koca göbeği kavradığımda içerisinde hareket eden bebeğimizi hissedebiliyordum.

"Aynı basketbol topu yutmuş gibisin Ela" yüzünü ekşiltip bana dil çıkardı. Zor bela ayağa kalkarak eline sehpa daki telefonu aldı.

"İkizleri okula yolladım."

"Umarım gene zorluk çıkarmamışlardır" dediğimde ne demek istediğimi anlamıştı.

"Hiçbir zaman vaz geçmeyecekler. İkiside!"

Gülerek konuşmaya başladım.

"Ela neden karnını onlarla okula götürmüyorsun?"

Ela koca bir kahkaha atarak koltuğa oturdu. Artık ayakta zor duruyordu. 3. Bebeğimiz gelicekti. Ve ikizlere bakmak çok zordu.Her okula gideceklerken sürekli 'Baba! Annem göbeğinide bizimle yollasın' 'Baba, annem neden bebek yemiş?'

Okula gidiyorlar fakat hâla bunları soruyorlar. Ödev verilince yapmaları için resmen evde izdiham çıkıyor. Etrafta kalemler firar ediyor.

Mutfağa girdiğimde sofranın çoktan hazır olduğunu gördüm.

"Oooo! Aşkım bana yemekte hazırlarmış"

Ela elindeki kahve bardağını masaya bırakıp kendi sandalyesine oturdu.

"Cody, bu gün kontrolüm var"

Derin bir nefes verip çatalı elimden bıraktım.

"Gitmek zorundayız"

"Onu görmek zorunda değilim"

Bundan 5 yıl önce 24 eylülde yaşanan olay. Öldürdüğüm üvey babam. Kimsenin haberi hâla yok. Tanımadığımız bir adam "cesedi ben öldürdüm" diyerek üzerine aldı. Şu ana kadar hiç görmediğim, tanımadığım adam hayatımı kurtardı. Peki ya o gün başka ne oldu?

Luke, ela'nın koluna sapladığı bıçakdan başka bize zarar veremedi. Kendisi yerde yaralıydı, bacağındaki kurşun onu acısı fazlasıyla zorluyodu. Ama ben o