LOLOL: It's Okay [texting]

1.2

Universe gözlerini açtığında kendini hastane odası yerine temiz bir evde buldu. Kahverenginin ve krem renginin tonları ile süslenen odada, eşyalar kaliteli görünüyordu. Geniş bir koltukta yattığını fark etti. Doğrulmaya çalıştığında içeriden bir ses duydu. "Saaaakın deneme bile."

İrkildi ve kendini geri çekti. Koridora açılan kapıdan hızla bir şey geçti. Bir oraya bir buraya koşuşturuyordu. “Geliyorum, uzanmaya devam et.” sesini çıkarmadan denileni yaptı ancak korkuyordu. Birkaç dakika sonra içeriye boynunda kırmızı kulaklıkları ve kırmızı saçları ile uzun boylu bir erkek girdi. Gülümsüyordu ve elinde bir paket cips vardı. “Hey.”

Universe titreyerek parmağını kaldırdı ve onu işaret etti. “Sae-saeyoung...” çocuğun gülümsemesi büyümüştü ve yanına yaklaştığında parmağını indirdi. “Bu şekilde tanışmayı istemezdi-” kendini sıkı sıkı sarmalayan kollar ile şoka uğradı. Gözlüğü sarsılmıştı ve kulaklığı düştü düşecekti. Ama bunu umursamadı ve kendisine sarılan kıza sıkı sıkı tutundu. “Ölmedin.” gözlerindeki yaşlar Saeyoung'ın omzunu ıslatıyordu.

“Seven, ölmedin. Saeyoung... Luciel... Yani... Ölmedin.” hafifçe geri çekildi ve yüzüne baktı. Biçimli yüz hatları ve sarı gözleri... Kendisine bakarken gülücükler saçıyordu ama burukluklarını da görebiliyordunuz. “Özür dilerim...” Saeyoung sakince Universe'ün saçlarını geriye itti. “Buradayım.”

Ellerini tutmuş ve yanağını öpecekti ki kapının açılma sesi ile birlikte bir erkek sesi duyuldu. “ELIZABETH NEREDE SENİ LANET OLASICA?” ve ardından birçok ses evi doldurdu. “Seven video oyunların neredeydi giriş yapmam lazım.” ve bir kadın sesi, “Bay Han, üzerimdeki kedi tüylerine bakarak söylüyorum ki Elizabeth çok yakınlarda.”

Saeyoung tebessüm ile birlikte soludu. “Ah, tanrım... İşte şimdi başlıyoruz. Yeni ailenle tanış, Universe. Sana her şeyi anlatacağız.”