PLoey:
Daehoon'la kavga mı ettin
Babebyun:
O kim
Hiç tanımıyorum
PLoey:
Baekhyun benimle oynama
Herkes kavga ettiğinizi söylüyor
Daehoon'un yüzü çok kötü olmuş ve
Sen sabahtan beri yoksun
Nerede olduğunu söyle
Babebyun:
Bir şeyim yok
Endişelenme
PLoey:
Endişelenme mi?
Alışverişte olduğunu söylemiştin bana
Şimdi de evine gelmiyorsun
Üstelik aradığımda da açmıyorsun
Kafayı yiyeceğim şimdi
Babebyun:
Chanyeol iyiyim diyorum
Bir şeyim yok
Luhan yanımda
PLoey:
Geliyorum
Babebyun:
Gelmene gerek yok
İyiyim diyorum
Tam bir aptalsın ya
***
Kapı ardı ardına çalmaya başladığında Luhan yanımdan kalkıp baygın bakışlarıma karşılık verdi. Derin bir nefesi dudaklarım arasından bırakıp başımı cama çevirdiğimde o da çoktan kapıyı açmak için odadan çıkmıştı.
Kapı açıldığında Chanyeol'dan bir küfür duyuldu. Endişeli sesiyle Luhan'a iyi olup olmadığını sorarken ben yatakta uzanmış sıranın bana gelmesini bekliyordum.
Ayak sesleri içinde bulunduğum odaya yaklaşırken yerimde biraz daha yayılıp gözlerimi kapıya diktim. Büyük cüssesi kapıda belirdiği gibi gözleri anında beni bulmuştu. Uzun bir süre yüzümü inceledikten sonra yavaşça yatağa yaklaşıp yanıma oturdu.
"Gerçekten aptalsın." Çatılı kaşlarına karşı gülüp gözlerimi devirdim.
"Birkaç gün önce benim kavga etmemden dolayı yakınıyordun şimdi şu haline bak." Gözleri tekrardan yüzümde gezindiğinde rahatsız olup başımı çevirdim. Dudağımın sol kenarı patlamıştı ve sol yanağım da morarmıştı. Pek güzel bir görüntü olduğu söylenemezdi. "Sana onu görmezden gelmeni söyledim. Gidip bir de kavga-"
"Kapat çeneni. Dediklerini bilmiyorsun."
"Umrumda değil dedikleri. Tek yapman gereken sözlerine kulak asmamaktı ama-" Chanyeol hararetli hararetli konuşurken oturur pozisyona geçtim.
"Kötü şeyler söylüyordu."
"Onun ne dediği kimin umrunda!"
"Senin hakkında kötü şeyler söylüyordu." Dedim anahtar kelimeyi vurgulamak ister gibi.
"Baekhyun," inanamıyormuş gibi elleriyle yüzünü sıvazladı. "Seni sinirlendirmek için elbette kötü şeyler söyleyecekti. Onu dinlememeni söyledim ama sen-" Ellerini yüzünden çekip dolu gözlerini gözlerime odakladı. "Şu yüzünün haline bak."
"Chanyeol, bir şeyim yok."
"Canın yanıyor."
"Chanyeol..." Yerimde hareketlenerek koca bebeğimin kucağına yanlamasına oturdum. Anında elleri belimi sarıp başını boynuma gömdü. Burun çekiş sesleri gelirken gülerek saçlarını okşadım.
"Tam bir bebeksin."
"Kapa çeneni." Tekrar burnunu çektiğinde tatlı söylenmelerini kulak ardı ettim.
"Merak etme. Artık bizim adımızı bile anmaz herhalde. Luhan ile haşat ettik onu."
"Bak hem kendin kavga ediyorsun hem de masum çocuğu da kavgaya sokuyorsun!" Kaşlarını çatıp ciddi ciddi suratıma bakarken şaşkınca ona baktım.
"Pardon? Masum derken? Onun bir haftada kaç kavgaya karıştığını biliyor musun sen? Ayrıca kendisi geldi."
"Kesin öyle olmuştur." Benim duymamam için kısık sesle söylemesi kafasına attığım hafif tokattan onu kurtaramamıştı.
