Altımda hareketlenen bedenle bilincim yerine gelirken Chanyeol üzerinde boylu boyunca uzanan bedenimi yan tarafa, yatağa bırakma çabası içindeydi. Kafam yastığa değdiğinde bir elimi yumruk yaparak gözümü ovuşturdum. "Chanyeol?"
"Üzgünüm," Dedi gözleri gözlerimi bulurken. "Uyandırmak istememiştim. Uyu sen."
"Niye kalktın?"
"Hazırlanıp okula geçmem lazım." Yataktan kalktığında büyük uğraşlarla kendimi oturur pozisyona getirip sırtımı yatak başlığına yasladım. "Dur, bekle biraz. Ben de geleceğim."
Chanyeol dediğim şeyle şaşkınca arkasını dönerken ben kendime gelmeye çalışıyordum. "Nereye?"
"Okula işte."
"Bu saatte mi? Sen? Okula?" Şaşkınca sorularını sıralarken bir yandan da işaret parmağıyla beni gösteriyordu.
"Lan evet işte." Yataktan kalkmak için ayaklarımı yere bastığımda bedenimi kaldırmamla tekrar geri düşmesi bir oldu. Chanyeol dengemi sağlayamamama gülerken homurdanıp ellerimi ona uzattım. "Gülme de kaldır beni."
Yanıma gelip ellerini belime sarıp rahatça bedenimi kaldırırken başım rahatlığından dolayı anında omzuna düşmüştü.
"Baekhyun bence evde kalıp uyusan daha iyi olur." Saçlarımın arasında dudaklarını hissettiğimde kollarımı boynuna sardım.
"Geleceğim dedim işte. Hazırlanıyorum." Gözlerimi de kapatıp iyice boynuna yerleştiğimde gülerek belimi daha sıkı tuttu.
"Bana şuan daha çok uyuyormuşsun gibi geldi ama neyse." Dudaklarını bu sefer omzumda hissettiğimde iyice mayışmak üzereydim. "Gelmek istiyorsan hemen hazırlanmaya başlamalıyız yalnız. Geç kalacağım sonra."
"Hııı."
"Baekhyun..."
"Hmm?"
"Omzumda uyuyorsun şuan." Gözlerimi kırparak ne kadar zor da olsa açtığımda görüş açıma giren boynuna dudaklarımı bastırdım. Uzun bir süre öylece bekledikten sonra geri çekildim. Chanyeol'un da yardımlarıyla dengede kalabileceğime inandığım zaman yüzümü ovalayarak kapıya yöneldim.
"Ben lavaboya gidiyorum. Sen de neyini hazırlayacaksan hazırla. Bir de benim kıyafetlerimi de çıkar, bir de onlarla uğraşmayayım."
"Tamam da uyuyakalma sakın." Gözlerimi devirip Chanyeol'a döndüm tam açamadığım gözlerimle. Amacım kötü kötü bakmaktı ama her nasıl baktıysam Chanyeol gülmesine engel olamamıştı.
"Ne uyuyacağım be?" Kapıyı kapatmadan önce söylendim.
***
"Uyuduğuna inanamıyorum ya." Chanyeol söylenirken göğsüne vurup otobüsün sallantıları arasında omzundaki kafamı daha da rahat ettirebilmek için boynuna yöneldim.
"Ne uyuması lan? Gözlerimi dinlendiriyordum sadece."
"Tabi tabi." Dedi güldüğü sesinden anlaşılırken. "Gözlerin kapalı olduğu için duyamadın beni herhalde."
"Ne çok konuştun ya." Kafamı boynundan çekip hala aydınlanmamış gökyüzüne baktım. Bu saatte de okula gidilir miydi be. "Onu bunu bırak da, koç sizi bu saatte toplayıp aç karnına mı çalıştırıyor?"
