Flightless Bird

Chapter 12

Na-thrill ba kayo? Kasi ako hindi. Alam ko na kasi kung ano ang mangyayari eh. HAHAHAHA ge

To po, Chappy thwelb •﹏•

—

"Okay po Tita," sabi ko at ngumiti sa Headmistress ng SAA. Tumayo ako mula sa tabi niya sa kama ko at naglakad papalpit sa pinto.

"Thank you Serra," ngumiti siya at tumayo mula sa pagkakaupo niya sa kama ko, "Sana maintindihan mo rin kung bakit ganito ako." Nanahimik lang ako kasi kahit nga nag paliwanag na si Tita ay hindi pa in ako sanay. Umubo siyang bahagya bago magsalita. "So, by the moment I step outside this room, you will call me as Headmistress Dominggo again but I'll always be your Tita Laureen. Okay Ija?"

"Yes po Tita, makaka-asa po kayo." sabi ko habang nakangiti. Pinagbuksan ko siya ng pinto.

Ngumiti siya at humakbang papalapit sakin. "I trust you Serrpahine. Prove to me that you are worthy for my trust." sabi niya at lumabas na siya sa kwarto ko.

Hindi siya agad umalis kasi alam kong hinihintay niya ang sasabihin ko kaya nagsalita ako, "Yes po, Headmistress Dominggo." Ngumiti ako at ngumiti rin siya. Pero yung ngiti naming dalawa, yung ngiting may meaning, yung ngiting parang may inside joke kayong dalawa.

"Thank you Miss Hernandez, Enjoy your day." sabi niya sa seryosong tono at naglakad palayo. Habang naglalakad siya ay napatingin sa kanya ang lahat ng estudyanteng andito sa dorm at pinagbigyan siya ng daan. Yung parang may red carpet sa hallway na dinadaanan ni Tita, este, Headmistress.

Sinara ko yung pinto ko nung nakita ko nang nakalayo na siya at hindi ko mapigilan ang sarili ko sa pag ngiti dahil sa nangyari. Hay nako, buhay nga naman.

[AN: Gusto niyo malaman ang nangyari? Pilitin niyo muna ako. HAHA. De jk lg, eto po :D]

*FLASHBACK*

I'm here for my daughter, Monica.

Teka. Tama ba yung narinig ko? Aypura! Baka nagsumbong sa kanya si Monica at iniba yung kwento! Sht!

"P-pero headmistre-" hindi ako nakapagtapos ng salita dahil nagsalita rin siya kaya nakinig na lang ako. Ganyan siya eh.

"It's Mrs. Dominggo Serraphine." sabi niya sabay ng pagtaas kilay niya. "I am very aware of what my daughter is saying about you."

Eto na nga ba yung sinasabi ko. Puchang Monica oh! Sumbungera! Story maker! >:(((

Napayuko ako dahil sa sinabi niya. "Uhm, I-I can explain He–M-mrs. Dominggo."

"And I am also aware that what my daughter is saying is not true."

Ha? Ano daw?

I am also aware that what my daughter is saying is not true.

I am also aware that what my daughter is saying is not true.

I am also aware that what my daughter is saying is not true.

Bigla akong nag angat ng ulo sa gulat ko sa sinabi niya. Nakita ko siyang nakangiti lang sakin. Ang ngiting ngayon ko lg nakita sa kanya, ang ngiting kay Mommy ko lang nakita. Ang ngiting kahit ilang beses ko na silang nakita ni Monica na magkasama, hindi ko pa rin nakikita. Yung ngiting may kalungkutan sa mata niya kasi nasasaktan siya... Ang ngiti ng Inang nagmamahal sa anak.

Nang nakita ko ang ngiti niya, parang gunaan ang loob ko sa kanya. Kahit na sobra ang respeto ko sa kanya, parang makaya ko na ang maging okay sa harap niya. Nakaramdam ako bigla ng pagka-miss ko kay Mommy. :(

"Ija," sabi niya't tumayo siya sa study table chair ko at umupo siya sa kama ko. "I know. My daughter is considered to be the 'Queen Bee' here because of me. And I know that because I always here rumors about her. Masamang chismis tungkol sa kanya." Hindi na siya nakangiti ngayon kasi parang iiyak na siya. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng nakakita ako luhang dumaloy mula sa mata niya.