Eleanor revire koştu,içeri girdiğinde Caroline uyuyordu.Minho baş ucunda duruyor,Carolineın elini tutuyordu.
"Durumu nasıl?"
"Ara sıra kabus görüyor.Onun için endişeleniyorum."
"Merak etme yarına bir şeyi kalmaz."
"Umarım."Minho Caroline'ın başından hiç ayrılmıyordu.Onun yanında duruyor,onun yanında uyuyordu.
"Minho dışarıda..."
"Biliyorum,Newt ve Gally ilgelenecek."
"Pekala...Yarın labirente gireceğiz."
"Evet,ona yine bir şey olursa sizi bırakıp onunla kaçarım."
"Bende arkanızdan gelirim."Gülümsediler.
"Onu seviyorsun hemde daha yeni tanımana rağmen."
"Senin gibi ama tek fark bizim bir geçmişimiz var.Eskiden çok yakınmışız şimdi dahada yakınız.O benim için çok önemli biri.Ona zarar gelmemesi için elimden gelen her şeyi yaparım.Kendimi bile feda ederim.Şüphen olmasın."Minho gülümsedi.
"Umarım böyle bir şeye ihtiyacımız olmaz.Sana ihtiyacımız var."
"Benimde size ihtiyacım var."
Caroline kıpırdanmaya,ağlamaya başlamıştı.
"Care!Burdayım sadece bir kabus!"
"Hayır,hayır,hayır!Minho!"Caroline yerinden sıçradı.
"Hey geçti,sadece bir kabustu.Hadi biraz daha dinlen biz yanındayız!"
"Minho lütfen..."
"Seni bırakmayacağım söz veriyorum.Buradayız."Minho,Caroline'ı yatağına geri yatırdı,üstünü örttü ve alnına bir öpücük kondurdu.Eleanor Caroline'ın halinden etkilenmişti.Arkadaşını böyle görmek onu üzmüştü,içi burkulmuştu.
"İyi olduğunda onunla konuşmalıyız.Hatırladığı şeyler bize yardımcı olabilir."
"Evet haklısın."
"Ona çorba getireceğim,bir şeyler yemesi lazım.Hemen dönerim."Eleanor mutfağa gitti.Tencerenin kapağını kaldırdığında mutlu olmuştu.Tava çorba yapmıştı ve hala sıcaktı.Kepçeyi aldı ve kaseye koydu.
Dışarısı biraz sakinleşmişti.Eleanor hızlı adımlarla revire gitti.Minho Caroline'ın yanında uyuyakalmıştı.Eleanor Minhoya seslendi."Minho."Minho hala kalkmamıştı,yanına yaklaştı vr onu dürttü."Minho!"Minho sıçradı."Git yerinde uyu.Dinlenmelisin yarın büyük gün.Bende ona çorba içireceğim."Minho gözlerini ovuşturuyordu Eleanora onu dinlemedi gibi gelmişti.
"Duydun mu beni?!"
"Onu bırakmam."Eleanor bir iç çekti.
"Ne dediğimi anlamadın galiba!Yarın yorucu bir gün olacak dinlenmelisin."
"Burda uyurum."Minho tekrardan uyku pozisyonuna geçti.Eleanor ona çimdik attı.
"Auç!Canımı yaktın!"
"Sende beni dinleseydin!Bir şeyler yemesi lazım çorba içireceğim diyorum.Şimdi git yoksa ben zorla çıkartırım!"
"Tamam,tamam gidiyorum!"Minho ayağa kalktı ve gerindi ardından revirden çıktı.
"Care,haydi uyan.Bir şeyler ye."Caroline gözlerini açtı.
"Canım istemiyor."
"Hayır istiyor,bir şey yemezsen hastalanırsın.Labirente gelemez,burda kalırsın.Bunu istemeyiz."Caroline yerinden doğruldu.
"Minho nerede?"
"Az önce çıktı.Zorla çıkarttım,baş ucunda uyukluyordu."Caroline güldü.
"Yanından hiç ayrılmadı Care,bana kalırsa sana abayı fena yakmış."
"Sen ciddi misin?"
"Tabiiki de ciddiyim."Caroline gülümsedi.
"Anlaşılan hisleriniz karşılıklı."
"Yok...Şey..."
"Utanılcak bir şey yok Care.Ona aşık olmanda bir sakınca yok,o çok iyi biri."Caroline yine gülümsedi.
"Sana çorba getirdim,içirmemi ister misin?"
"Kendim içebilirim,teşekkürler."Caroline çorbasını içmeye başladı."Care,hatırladığın her hangi bir şey var mı?"Caroline birden kaşığını bıraktı ve yutkundu.Gözünden bir damla yaş yanakların akıp yere düştü."Özür dilerim,bunu şu an sormamam gerekiyordu.Sonra konuşuruz."Caroline gözündeki yaşı sildi."Hayır şimdi tam sırası."Caroline bir iç çekti.
"İSYAN bizi ailemizden kopardığında.Ben beş,ağabeyim yedi yaşındaydı.Annemiz delirmişti,babam bizi vermek istemedi.Onu öldürdüler ve bizi ondan aldılar.Sonra bizi bir yere getirdiler.Orada sende vardın,sen ilk denektin.Dr.Paige için çok önemliydin.Üzerinde sürekli deneyler yapıyorlardı.Seninle o zamanlarda yakınlaşmıştık.Bana hep moral verirdin,beni hiç yalnız bırakmazdın.Daha önce Minho,Alby,Gally ve Tavayıda tanıyordum.Birileri daha vardı iki kız ve bir oğlan.Ikinci,üçüncü ve dördüncü denekler."
"Thomas,Abigail ve Teresa."
"Evet isimleri buydu."
"Başka ne hatırlıyorsun Care?"Caroline'ın gözünden bir damla yaş daha aktı.
"Caroline,emin misin daha sonra da konuşabiliriz."
"Hayır Eleanor şimdi konuşacağız."
"Emin misin?"
"Evet!"
"Pekala,devam et o zaman."
"Ben çok kötü bir şey yaptım Eleanor."
"Ne yaptın?"
"Ben İSYAN'a yardım edip arkadaşlarımızı labirente gönderdim ve ölmelerine izin verdim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LABİRENT
FanfictionTam kurtulduklarını sandıkları anda İSYAN'ın hala enselerinde olduğunu farkedecekler...Eleanor ve dostlarıyla harika macerelara sürükleneceksiniz. Kendinizi bu kitaba ait hissedeceksiniz. James Dashner'ın yazdığı Labirent Serisini kendime göre kurgu...