LABİRENT

21.Bölüm:TERESA

"Ne geceydi ama!"Dedi Newt,dengesini kaybedip düşeceği sırada Minho onu yere düşmesine saniyeler kala yakaladı."Sağol dostum."Dedi Newt ve güldü."Bacaklarımı hissetmiyorum."Dedi ardından."O kadar kıvırtıpta hâla ayakta olmana şaşkınım açıkçası." Dedi Thomas gülerek."Tam bir dansöz gibi dans ediyordun Newtie!"Dedi Caroline,herkes Caroline'ın dediğine gülmüştü,Newt hariç."Ağabeyin ile nasıl konuşuyorsun sen öyle?"Dedi Newt,bu onların daha da gülmesine neden oldu.

"Ben komik bir şey söylediğimi sanmıyorum."

"Bence artık sussan iyi olur Newt."Dedi Minho,Newtin sırtına hafifçe vurduğu sırada.Eleanor,Caroline'a iyice yaklaştı ve sadece onun duyabileceği bir ses tonunda konuşmaya başladı.

"İçkileri var."Dedi Eleanor.

"Ee?"

"Ağabeyin biraz fazla kaçırmış olabilir."

"Farkındayım."Dedi gülerek Caroline.Eleanorda ona eşlik etti ve o da güldü."O kadar karmaşanın içinde ve berbat bir dünyada harika bir gece geçirdik.Bence hepimiz bunu fazlasıyla hakettik."Dedi Eleanor,diğerleri başlarını sallayıp onu onayladılar.

"Galiba işler iyiye gidiyor."Dedi Thomas.

"Galiba..."Dedi Minho.

Çocuklar uyumak üzere çadırlarına gittiler.Harika bir eğlencenin üstüne çok yorulmuşlardı.Eleanor kendini yatağına attı.Bir süre gözleri açık tuttuktan sonra gözlerini kapattı.

Eleanor beni duyabiliyor musun?!

Aniden yerinden sıöradı.Daha önce hiç duymadığı bir ses duymuştu zihninde.

Burada durumlar hiç iyi değil!Eleanor lütfen bana cevap ver!

Kimsin sen,ne istiyorsun benden?!

Bir süre cevap gelmedi.

Benim,Teresa.Bana sakın beni hatırlamadığını söyleme.

Seni hatırlamıyorum.

Eleanor duraksadı ve düşündü Teresa,Teresa,Teresa,Teresa...Bu ismi daha önce duymuştu,bir anısında...

****
"...Ama Teresa bize yardım edeb..."

"Hayır Eleanor,o bize ihanet etti.O artık tamamı ile İSYAN'a ait.Artık sadece sen ve ben varız.Kaçmalısın."

****

Eleanor neredesin?Hadi bana nerede olduğunu söyle,İSYAN peşimde!Lütfen bana yardım et!

Eleanor bir hışımla yatağından kalktı ve dışarı çıktı.Thomasın çadırının içine girip onu uyandırdı.

"Eleanor ne oluyor?"

"Benimle gel."

Eleanor hemen arkasında olan Thomas ile birlikte çadırdan çıktı.

"Gergin gözüküyorsun."Eleanor elini ağzına koydu ve tırnağını kemirmeye başladı.Thomas ona baktı ve ardından Eleanorun eline vurdu.

"Hey,"

"Tom..."

"Eleanor?"

"Kız kardeşin benimle iletişime geçti."

"Ne?!Sana ne söyledi?"

"İSYAN'ın peşinde olduğunu,ona yardım etmezsem yakalanacağını söyledi."

"Eleanor ona nerede alduğumuzu söylemedin değil mi?"

"Tabiiki de söylemedim.Ben aptal değilim!"

"Öyle demek istemedim."

"Biliyorum..."Bir süre birbirlerinin yüzüne öylece baktılar.

Eleanor yere çöktü,Thomasta yanına oturdu.

"Kafamda tanımadığım bir ses duyunca geriliyorum,kusra bakma..."

"Önemli değil."Thomas,Eleanoru omzundan tutup onu kendine çekti.Eleanor başını Thomasın omzuna koydu.

"Anımda onun bize ihanet ettiğini söylemiştin."

"Evet."

"Bizi İSYAN'a o ispiyonladı,değil mi?"

"Evet,belkide yakalanmaktan korktu..."Eleanor dudağını büzdü.

"Diğer dostlarımız onun gibi hain ve korkak olmadığı için şanslıydık,yoksa başaramazdık."

"Herkes korkabilir,bizde korktuk ama onunla aramızdaki tek fark bizim pes etmemizdi,kendimize güvenmemizdi.Bu onu hain yapmaz..."

"Seni kandırabileceğini sandı,yerimizi öğrenmeye çalıştı.Işte bu onu hain yapar."

"Ya gerçektende yardıma ihtiyacı varsa?"

"Herkese öyle hemen güvenmemelisin.Kardeşimi tanıyorum,bir korkak olabilir ama bu kadar mantıksız bir şeyi söyleyecek biri değil.Ne durumda olursa olsun."Eleanor elini ağzına götürüp esnedi."Her neyse...Bunu daha sonrada konuşabiliriz.Gitsem iyi olur,yoksa şuracıkta uyuklayacağım."Eleanor Thomasa doğru döndü."İyi geceler Tom..."Dedi ve yanağına bir öpücük kondurdu.Ardından hızla yerinden kalkıp çadırına koştu.Thoması öpmek ona iyi hissettirmişti.Eleanor yüzünde bir tebessümle kendini uykunun kollarına bıraktı.