Gangsta Zone/hs

27

Hola bebeler, ybybyb diyen kitleye bolca aksiyon ve biraz dram vermek adına bu kadar beklettim. Tabiki bahane uydurmuyorum:))
Nys, bölüme bol yorum atında bu garipte sevinsin. Satır arası falan. Düşüncelerinizi okumayı özledim...

Kuyin yazardan öpücükler...👑

Valeria

Babamın karşısında otururken, artık eskisi gibi ne güçsüz ne de işe yaramaz hissediyordum. Kendimden emindim, olduğum kişiyle gurur duyuyordum. Kendimi bulmuş ve şu an ki güçlü ben ortaya çıkmıştı. Bunun için ilk önce Harry'e minnettardım, bana acımasız davrandığını düşündüğüm de, beni tüm bu zorlu yaşama hazırlamış ve şimdi ki güçlü kadın haline getirmişti. Eğer onun öğrettikleri olmasaydı, bunlarla başa çıkmam imkansızlaşırdı. Ve nihayetinde buradaydım, babamla bir anlaşma yapıyordum, bunu kendim için değil, hayatımı adadığım adam için yapacaktım. Gerekirse onun için ölecektim ama babasını kızıyla buluşturacaktım. Bu benim için verilmiş bir yemin gibiydi.

"Bunu geçmişte yaptığım tüm şeyler için say, bir özür." Dedi babam ve sesini ilk defa titrerken duydum. Her zaman giydiği son model jilet gibi takım yerine, siyah bir eşorfman ve beyaz bir kazak giymişti. Gözleri kan çanağı olmuştu ve saçları dağılmıştı. Ama son pişmanlığın fayda etmediğini benden iyi o bilirdi.

"Pişmanlıklarıba ihtiyacım yok, benim Harry'nin intikamını almama ihtiyacım var. Bana o izbe lanet yere girmem için planlarını veya adamlarını ver." Sesim kontorllü ve biraz da emir vericiydi. Zaman tükeniyor, Harry belki ölüme bir adım daha yaklaşıyordu.

"Tamam, sana adres ve gerekli bilgileri mesaj atacağım." Dediğin de, viskisinden bir yudum daha aldı. Yerimden kalktım ve bir kez daha ona bakmadan kapıya yürüdüm, tam kapıyı açacak iken, babamın sesi beni durdurdu.

"Annenin onurunu ve onun güçlü sevgi yanını almışsın. Seninle gurur duyardı." Sesi bitkin ve biraz acılı geliyordu. Belki annem olsaydı, tüm bunlar yaşanmaz ve belki de Harry'i asla tanıyamazdım, ama üvey anneminde dediği gibi 'her kötülükte, biraz güzellik vardır.' Annemin olmayışı hayatımın bir çok yönünü elbet etkilemişti ama ileri ki yaşamım da bana mükemmel bir adamı kazandırmıştı. O bir çok insana göre kötü olabilirdi, hatta bunun için pek çoğu delilleri gözüme sokabilirdi, ama onda ki güzelliği sadece ben görmüş ve yaşamıştım.

Babamı yanıtsız bırakarak, odasından ve evinden ayrıldım. Jenny'i annemden almış ve onu Zayn'ın karısının yanına göndermiştim, bu bilgiye de henüz sindirememiştim ama bir karısı ve iki çocuğunun olduğunu öğrendiğim de, kısa süreli şok geçirmiş ama işimin boyutunu düşününce, bu bilgiyi daha sonra hazmetmeye karar vermiştim. Zayn'ın yanına indiğimde, kollarını göğsünde birleştirmiş beni bekliyordu.

"Çocuklar bizden haber bekliyorlar," dediğinde, kaşlarımı çattım ve anlamayarak baktım.

''Sadece ikimiz olacaktık?" Aslında bu sorudan çok, bir söylem gibiydi.

"Valeria, çocuklar bunu sonra öğrenselerdi çok bozulurlardı, Harry hepimiz için bir şey ifade ediyor." Dedi ve onu en çok ben anladım. O yüzden tekrar bir şey demedim ve sadece başımı sallayıp, arabaya bindim. Zayn sürücü tarafına geçti ve bir dakika sonra babamın yaşadığı mahalleden ayrılmıştık.

Ana caddeye çıktığımız da, telefona gelen bildirim sesi ile, telefonu hızla yan cebimden çıkardım ve ekranda ki numaraya baktım. Mesajı açtım ve bir adres ve bir kaç yönelge bilgisi vardı. Sonuna da, 'üç adam, bir kadın.' Diye not düşülmüştü. Bunu anlamayarak Zayn'e gösterdim ve Zayn'ın yüzünde sinsi bir gülümseme oluştu.