I Love You First (PUBLISHED)

Chapter 7

"Sunny, mag-usap tayo."

Napatingin ako kay mama na mukhang tama ako ng hinala, narinig niya ang pag-uusap namin ni Enzo kanina sa living room.

"Marami tayong kailangang pag-usapan."

Nasa doorway siya habang nakatingin sa akin nang seryoso. Sinara ko na ang gate bago ko siya sinundan papunta sa living room.

"What happened? What do you mean by everybody's fooling you around?"

Bumuntong hininga ako. I don't want her to know the details because I know she'll freak out. Of course, she'll be disappointed and heartbroken at the same time knowing that her only daughter experienced an almost hideous crime. But it would hurt her more not knowing what happened to me.

"They planned to do something bad to me, ma. I don't know what exactly it was but they put me to sleep."

Nakita ko ang pamumula ng mata niya na para bang hindi makapaniwala sa narinig niya mula sa akin. Napatakip siya ng bibig at ilang sandali lang ay umiyak na siya.

"A-anong ibig mong sabihin? Kailan 'to nangyari?"

"T-that time when I locked myself in my room for three days—"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang makita kong nagngitngit ang mga ngipin niya.

"Sinong hayop ang gagawa sa 'yo niyan? Sino sa mga kaklase mo? Bakit nila gagawin iyon sa iyo? Wala ba silang kapatid na babae? Hindi ba nila alam ang salitang respeto?" sunod-sunod na tanong ni mama. Bakas sa mukha niya ang sobrang galit na animo'y handang pumatay para sa kaniyang anak.

Bumigat ang paghinga ko. Kahit ako'y nakakaramdam ng labis na pagkadismaya dahil hindi ko inaasahang gagawin iyon ng mga kaklase ko sa akin. Wala naman akong ginawang masama sa kanila.

"Sabihin mo sa akin kung sino sila. Sisiguraduhin kong makukulong ang mga gagong 'yon!"

Umiling ako. "Wala tayong ebidensya, ma, para makulong sila. At hindi rin naman natuloy ang nangyari dahil napigilan sila ni Enzo."

"Enzo? You mean, that guy who was with us earlier?"

Tumango ako.

Pinunasan niya ang mga luha niya. "Sunny, I want to talk to him again. Bring him here." Hindi ko inaasahan ang sasabihin ni mama.

"P-po? Bakit?"

"We should treat him for saving you."

Doon ko lang naalala na ni isang beses, hindi ako nakapagpasalamat sa ginawa niyang pagliligtas sa akin. I was so distracted by the thought na hindi ako magkaka-boyfriend dahil sa ginawa niya.

Tumayo siya. "And he's honest. Ang mga hindi mo kayang sabihin sa akin, sigurado akong sasabihin niya. I want to know who among your classmates planned to do bad things toward you, my only daughter. Hindi ako makakapayag na pagsamantalahan ka nila. Kung hinahayaan mong lapastanganin ka, akong ina mo, hindi. Kung hahayaan lang natin ang nangyari sa 'yo, mauulit 'yan katulad ng ikinatatakot mo. Kaya papuntahin mo si Enzo dahil gusto ko siyang makausap."

Tuluyan na siyang pumasok sa kwarto niya at naiwan ako sa sala habang nag-iisip. Saan ako kukuha ng mukha para humarap kay Enzo pagkatapos kong sabihin na lubayan niya ako?

Napasapo ako ng mukha.

Kinabukasan, maaga akong gumising para pumasok sa school. Bago pa ako tuluyang lumabas ng bahay ay ipinaalala sa akin ni mama ang utos niyang papuntahin ko si Enzo sa bahay. How can I approach him?

Laking pagtataka ko nang mapansing halos lahat ng estudyante ay pinagtitinginan ako. Anong meron?

Dumeretso na ako sa room at doon ko nalaman ang katotohanan kung bakit nila ako pinag-uusapan. Monica approached me.