Melez Prenses

❄️Kamp🔥

Merhaba arkadaşlar.Yazarınız geri döndü ve her salı günü olduğu gibi bugün yeni bölümümüzü atıyorum.Evet 20K yı geçtiğimizde göre artık çıtayı yükseltme vaktimiz geldi.Diğer bir Özel Bölüm ise 50K da olacak.Ha gayret

Neyse hadi yeni bölümümümüze geçelim İyi okumalar dilerim sizleri seviyorum ❤️❤️❤️😘😘😘

Chionie'nin ağızdan;

Hastaneden o sabah taburcu olmuştum ve annem yarama krem sürüyordu sonra bandajla saracaktı.Hastaneden taburcu edilişimden 2 gün geçmişti bugün cumaydı.Annem hayatta kalmama sevinmişti.Elini biraz sert sürmesiyle canım acıdı

"Acıdı mı?"dedi annem

"Biraz"dedim

Annem elindeki kremi biraz daha hafiften sürmeye başladı.Her adımında dikkat ediyordu ve canım acıyor mu diye bana bakıyordu ama benim canım pek fazla acımıyordu

"Bu şekilde kampa gidebileceğine emin misin Chionie?"dedi annem

Söylemeyi unuttum.Gökkuşağı Çanı Balosu faciasından sonra Prens,Mollie'ye bir sonraki baloya kadar bir kamp yapma teklifinde bulunmuş tabii bizide davet etmiş çünkü o an ki başarılarımız ve herkesi  korumamız onun ilgisini çekmiş bu kampa Mollie,Ben,Prens,Dylan ve Lysbeth olarak gidecektik

"Gidebilirim merak etme.Hem o kadar fazla acımıyor"dedim ve kolumu kaşımaya başladım.Son iki gündür kollarım fazla kaşınıyordu.Nedendir bilmiyorum

Annem bandajı göğüsümden karnıma kadar olan kısmı sarmış ve üzerime pijamalarımı giydirmişti

"Anne?"

Bu ses abimden geliyordu.Odamızın dışından bize bakıyordu

"Efendim Nix?"dedi annem

"Kraliçe Tiamet, Chionie'yi bekliyor"dedi abim

Ve evet.Kraliçe ben uyurken uyanmış.Anneme direk benim nerede olduğumu sormuş ama annem Gökkuşağı Çanı Balosunda bir olay çıktığını ve benim orada yaralandığımı söyleyince ben uyanınca görüşeceğini söylemiş

"Tamam geliyorum"dedim ve yavaş yavaş merdivenlerden aşağıya indim.Kraliçe beni koltuğun önünde bekliyordu.Gözleri birer zümrüt gibiydiler parlak ve yemyeşildiler.Üzerinde geldiği günkü uzun ve yeşil elbisesi ve kafasında tacı vardı

Elleri ile ağızını kapattı.Sanki askerden dönmüş oğlunu karşılıyan bir anne gibiydi.Aşağıya inince bana kocaman sarıldı

"Güvende ve Hayattasın...Çok mutluyum ufaklık"dedi

Ufaklık mı? Bunu 6 yaşından sonra duymamaya başlamıştım

"Hadi gel seni yormadan koltuğa geçelim"dedi ve beni omuzumdan tutarak koltuğa oturttu

"Sen Kraliçe Tiamet misin?"dedim yüzümde şaşkın bir ifade vardı

"Evet benim"dedi

O kadar mutlu olmuştum ki anlatamam.Ona sormam gereken milyonlarca soru vardı.Bizim gezegenimiz nasıldı? Kraliçeliği ne zaman olmuştu? Veya Kraliçe olmak nasıl duygu? Ve en sevdiğim ve merak ettiğim soru Kraliçe atalarım nasıldı? Ama ilk önce nasıl hayatta kaldığıydı

"Sana sormak istediğim milyonlarca soru var ki inanamazsın"dedim gülümseyerek

Kraliçe kıkırdadı

"Sor tabii.Ben sorulara her zaman açığım"dedi

Derin bir nefes aldım bu ona sorabileceğim en zor soru olabilirdi