This is Mafia,baby.

Κεφάλαιο 16

"Παιδιά;Είναι κανείς εδώ;"λέω αφού βγω από το δωματιάκι της αποθήκης.

Απόλυτη ησυχία κυριαρχεί και εγώ αρχίζω να τους ψάχνω με μανία μέσα σε αυτήν.Κοιτάω στην κουζίνα στο σαλόνι στα δωμάτια αλλά εκείνοι πουθενά.Η μόνη μου ελπίδα είναι ο χώρος συνεδριάσεων και το υπόγειο και τότε τους βλέπω.Είναι όλοι μαζεμένοι σε ένα τραπεζάκι με μπύρες και σκόνες απλωμένες πάνω τους και πάνω στο τραπεζάκι.Πάω πιο κοντά για να τους ξυπνήσω αλλά είναι όλοι αναίσθητοι.Πανικοβλημένη ανεβαίνω στο δωμάτιο του Ethan,που ήταν ο μόνος που έλειπε.

"Ethan,άνοιξε μου.ΑΝΟΙΞΕ ΓΑΜΩΤΟ"υστεριάζω χτυπώντας με μανία την πόρτα.

"Γαμώ το φελέκι μου,Ethan ανοιξέ μου"συνεχίζω να υστεριάζω αλλά τίποτα.

Έτσι ξανακατεβαίνω κάτω και προσπαθώ να χειριστώ μόνη μου την κατάσταση.Γυρίζω τα κεφάλια τους προς τα δεξιά και σηκώνω τα πόδια τους.Πρώτος ξυπνάει ο Cameron,ενώ στην συνέχεια ο Stephan,τέλος γυρνάω προς το μέρος του Dario όπου είναι μισόγυμνος με την Roberta στην αγκαλιά του.Γυρνάω προς τα δύο παιδιά που ξύπνησαν και αφού τους βοηθήσω να κάτσω πάω να φύγω.

"Izy;Δεν θα κάνεις κάτι για αυτόν;"λέει δείχνοντας μου τα δύο πιτσουνάκια.

"Περνάει καλά άστον μωρέ,μην του το χαλάσω"λέει και φεύγω.

Μπαίνω στο δωμάτιο που μοιράζομαι με τον Dario και φοράω ένα φλοράλ φόρεμα που βρήκα στην τσάντα μου μαζί με κάποια άλλα εσώρουχα.Κατεβαίνω κάτω και φτιάχνω πρωινό.Κέικ,φρυγανιές και χυμός.Τρώω λίγο κέικ και πίνω το χυμό μου ενώ ο Stephan με τον Cam έρχονται πλυμένοι και τελείως διαφορετικοί,λες και δεν τους βρήκα ποτέ αναίσθητους,στην κουζίνα για πρωινό.Κάθονται ενώ εγώ σηκώνομαι για να πλύνω τα ελάχιστα κουζινικά είδη που χρησιμοποίησα.

"Εμμ,Izy σε ευχαριστούμε ξέρεις"λέει ο Stephan και του ανταποδίδω ένα χαμόγελο.

Και τότε μπαίνει ο αρχηγός της παρέας.Ντυμένος με ένα μαύρο ζιβάγκο  και ένα μαύρο τζιν.του γυρίζω την πλάτη μου ενός αυτός με πλησιάζει και βάζει το χέρι του στην μέση μου,όταν η Roberta μπαίνει μέσα ακριβώς στην ίδια κατάσταση με το πρωί.

"Θα ζηλέψουν μερικές μερικές πάρε το κουλό σου από πάνω μου"λέω επιθετικά και φεύγω.

Αλλά για μία ακόμη φορά με πιάνει από το χέρι και με γυρίζει πίσω.Τα μάτια του είναι σκούρα πια και έχει χαμηλώσει το ζιβάγκο στον λαιμό του.Και τότε τα μωβ σημάδια στον λαιμό του φαίνονται.Χαμηλώνω το βλέμμα μου και με το ζόρι συγκρατώ τα δάκρυα μου.Γαμώ πονάει.

"Τι σκατά εννοείς;"λέει και με σφίγγει παραπάνω.

Ανάσες,είναι το μόνο που μπορώ να πάρω.

"Ρε μαλάκα την πονάς"λέει ο Stephan αλλά εκείνος απτόητος.

"Εννοώ πως θα ζηλέψει το τσουλάκι σου από εκεί."λέει και δείχνω την Roberta που με κοιτάει ερωτηματικά.

"Σήμερα το πρωί που ήσασταν όλοι με το ένα πόδι στο τάφο ήσασταν ημίγυμνοι,βασικά μην σας πω γυμνοί,αγκαλίτσα και τα σημάδια στο λαιμό σου σε πρόδωσαν.Μωρό μου."λέω αποφασίζοντας να χρησιμοποιήσω το ψευδώνυμο που χρησιμοποιώ κατά καιρούς.

Και τότε εκείνος βγάζει την μπλούζα του ταραγμένος και όλοι  κοκκαλώνουμε.Βιαστικά προσεγγίζει έναν μισοσπασμένο καθρέφτη και τότε με κοιτάει απολογητικά.

"Bella,εγώ δεν..Δεν είναι αυτό που νομίζεις."λέει και τότε αφού στρώσω το φόρεμα μου γυρνάω να τον κοιτάξω.

"Μην απολογείσαι.Δεν σου είμαι τίποτα,ούτε μάνα,ούτε κόρη,ούτε ερωμένη,ούτε γκόμενα ούτ τίποτα.Είμαι μία γαμημένη κοπέλα που ο πρώην της την πούλησε σε έναν μαλάκα που δεν σέβεται τίποτα,δεν διάλεξα να είμαι εδώ Dario και αρκετή υπομονή έκανα με τα αίσχη σου."του λέω κοιτώντας τον στα μάτια.

"Δεν φταίω εγώ.Bella,ήμουν μαστουρωμένος σε σημείο που δεν θυμόμουν ούτε το όνομα μου"ξεστομίζει και τότε μένω.

Συνδέω όλες τις εικόνες και τα γεγονότα μαζί.Οι σκόνες,οι λιποθυμίες,ο εξαφανισμένος Ethan.Γυρνάω και τους κοιτάω όλους  με απέχθεια,μίσος και αηδία.Πρώτον κοιτάω τον Stephan,τον είχα για λογικό γαμώτο.Μετά τον Cam που με γράφει στα αρχίδια του.Τελευταίος το καμάρι μου,τον κοιτάω με σκέτη αηδία.Πάει να με ακουμπήσει αλλά τότε εγώ τραβιέμαι πίσω.

"Μην.Τομλίσεις.Σε.Σιχαίνομαι."του λέω και εξαφανίζομαι,δεν θέλω να τον ξαναδώ.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Με αγάπη,Μαέβα.