This is Mafia,baby.

Κεφάλαιο 21

"Ρε σάλτα και πηδήξου!"φωνάζω και νευριασμένη ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω στο κουζινάκι.

Ανοίγω το ψυγείο και παίρνω ένα μικρό μπουκαλάκι νερό και κάθομαι δίπλα στον Stephan.

"Καλέε η μέλουσα μανούλα."λέει ο Ethan και έρχεται και με αγκαλιάζει ενώ ο Cam κοιτάει απορημένα.

"Το κράτησες μωρή;"λέει ο Cam και εγώ του δείχνω την κοιλιά μου χαιδεύοντας την.

"Θα φας;Μαγείρεψε ο Ethan,οπότε δεν κινδυνεύεις από τροφική δηλητηρίαση"με ρωτάει χαχανίζοντας ο Stephan.

"Όχι,όχι είμαι μια χαρά έτσι και αλλιώς έφευγα,έχω σχολή πρωί πρωί"λέω και τότε ο Cameron,μου βάζει μια πιρουνιά από το φαγητό του.

"Σκάσε και τρώγε,αυτό το μικρόβιο μέσα σου θέλει φαγητό"μου λέει ο Cam και εγώ χαμογελαστή καταπίνω την μπουκιά μου.

"Δεν μας είπες,ξέρουμε το φίλο;"λέει ο Ethan και χαιδεύει την κοιλίτσα μου.

"Η αλήθεια είναι πως ναι"λέω και όλοι μαζεύονται γύρω μου.

"Τι έγινε,απαρτία έχουμε εδώ;"ρωτάει ο Dario και βάζει σε ένα ποτήρι λίγο ουίσκι με πάγο.

"Ρε μαλάκα,ξεκόλλα"φωνάζει ο Cameron και του παίρνει το ουίσκι από το χέρι.

"Άντε γαμήσου"λέει και αφού το πάρει πίσω κάθεται στον καναπέ.

Ανοίγει την τηλεόραση και αφήνει μια παλιά ελληνική ταινία να παίζει ενώ ξαπλώνει πίσω,τα ρούχα του είναι απλώς μια μαύρη φόρμα και ξέρω πως το κάνει επίτηδες μόνο και μόνο για να με κολάσει.

Πάω και ξαπλώνω στο δίπλα καναπέ και χαϊδεύω επιδεικτικά την κοιλιά μου ενώ εκείνος δεν μπορεί να πάρει τα μάτια μου από αυτήν.

"Η εγκυμοσύνη σε έχει ομορφύνει κιάλλο."λέει αλλά τον αγνοώ.

"Bella,μην με αγνοείς."

"Άσε με την χαιδέψω και εγώ μια φορά"

"Ειλικρινά δεν έχεις κουραστεί;Dario,δεν πρόκειται να σε αφήσω να ακουμπήσεις αυτό το παιδί ακόμα και αν είναι μέσα στην κοιλιά μου.Οπότε μάζεψε τα κουλά σου."του λέω επιθετικά αλλά εκείνος χαζογελάει.

"Και εγώ δεν πρόκειται να σε ρωτήσω"λέει και ακουμπάει το κεφάλι του στο στήθος μου ενώ με το δεξί του χέρι χαϊδεύει απαλά την κοιλιά μου.

Βλέποντας αυτό το θέαμα,δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από το να χαμογελάσω και για να μην χαλάσω την στιγμή χαϊδεύω τα μαλλιά του ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που χαϊδεύει εκείνος την κοιλιά μου.

"Πως πάει η ομάδα;"τον ρωτάω και εκείνος χαμογελαστός συνεχίζει να με χαϊδεύει.

"Έχουμε αφοσιωθεί όλοι στο θέμα ονόματι Nicolas Venderi"Λέει και ανεβαίνει πάνω μου.

"Ξέρεις την μέρα που έφυγες,ένιωσα ένα κενό.Πούλησα και το διαμέρισμα,μου θύμιζε εσένα.Σταμάτησα να πηδάω ότι θηλυκό έβρισκα γιατί καμία δεν ήταν σαν εσένα.Έχω αδειάσει όλη την κάβα και το κενό μέσα μου δεν γεμίζει.Izabella,γύρνα πίσω.Σε χρειάζομαι."μου λέει και με κοιτάει στα μάτια.

"Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω εκείνη την μέρα,αλλά μωρό μου ξέρουμε και οι δύο πως δεν με χρειάζεσαι.Μιλάει ο πληγωμένος εγωισμός σου,επειδή δεν έριξα το παιδί που χαϊδεύεις τώρα,επειδή έφυγα και ξανά έφτιαξα την ζωή μου από το μηδέν.Εγώ σε αντίθεση με εσένα,σε αγάπησα με όλο μου το είναι.Εσύ έχεις απλά έναν πληγωμένο εγωισμό"λέω και τον διώχνω από πάνω μου ενώ κακήν κακώς φεύγω από την αποθήκη.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Με αγάπη,Μαέβα.