This is Mafia,baby.

Kεφάλαιο 23

Παίρνει ένα ποτήρι σαμπάνια και κατευθύνεται προς τον Nicolas,το χαιρετάει "φιλικά"ενώ το τρομοκρατημένο βλέμμα του Nicolas προδίδει ότι αυτοί οι δύο έχουν κακό παρελθόν.Ο Dario,το κατευθύνει προς ένα δωμάτιο και λίγο αργότερα μια κύρια τους ακολουθεί.

Όπα κάτσε,αυτή είναι η γυναίκα του Nicolas.

"Συγγνώμη,είστε η Daisy Venderi;"΄λέω με μία έκφραση θαυμασμού

"Ναι,εσείς;"λέει ερωτηματικά.

"Christine Smith,μεγάλη σας θαυμάστρια.!''λέω μιας και η Daisy είναι μία-αποτυχημένη-γλύπτρια.

"Ωω,έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που ήρθε θαυμαστής μου στην εκδήλωση!"λέει και σταματάει τον σερβιτόρο για να πάρει ένα ποτηράκι κρασί.

"Θέλεις;"με ρωτάει ευγενικά.

"Ευχαριστώ πολύ,είμαι έγκυος.Απαγορεύεται"της λέω με ένα χαμόγελο και εκείνη μου δείχνει την διπλανή της καρέκλα για να κάτσω.

Κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα ενώ κρυφά βγάζω τα τακούνια μου κάτω από το τραπέζι και αρχίζω να ρωτάω την Daizy,διάφορα πράγματα ώστε να καταφέρω να κερδίσω χρόνο.Την ρωτάω για το πως ξεκίνησε να φτιάχνει τα πρώτα της γλυπτά,ποιός την στήριξε και αν είχε την κατάλληλη οικονομική δυνατότητα από το ξεκίνημα.Οι απαντήσεις της ήταν λυτές και γεμάτες ειλικρίνεια αφού μου είπε πως έφτιαξε τα πρώτα της γλυπτά όταν οι γονείς της την ανάγκασαν να παντρευτεί τον Nicolas,για να ενώσουν τις περιουσίες τους,πως χρειάστηκε να βρεί μόνη τη χρήματα στην αρχή αφού ο Nicolas,της είχε απαγορέψει τα πάντα διότι πίστευε πως τον καταδίκασε σε μια ζωή δίχως νόημα και τέλος μου ψιθύρισε στο αυτί πως μια περίοδο τον είχε ερωτευτεί κανονικά,πως τον είχε αγαπήσει με όλο της το είναι,πως κάλυπτε κάθε βρωμοδουλειά που έκανε και έκρυβε το ότι πηδάει πουτάνες τα βράδια ώστε να μην διαρρεύσει κάτι στον τύπο και γίνει σκάνδαλο μέχρι που ένα βράδυ σήκωσε χέρι πάνω της.Την χτύπησε τόσο δυνατά που δεν έβγαινε από το σπίτι ένα μήνα καθώς οι μελανιές ήταν άπειρες και ο πόνος αφόρητος,και όταν την ρώτησα γιατί δεν το χωρίζει είπε πως μπορεί να του εύχεται τα χειρότερα αλλά τον αγαπάει ακόμα.

Εκείνη την ώρα βλέπω τον Dario να βγαίνει από ένα δωμάτιο και να φτιάχνει το σακάκι του και τότε συνηδητοποίσα πως η Daizy και εγώ έχουμε ένα κοινό.Αγαπάμε ανθρώπους που μας πονέσανε αλλά δεν μπορούμε να πάψουμε να τους  αγαπάμε.Και ναι πλέον ο είχα πάρει απόφαση.Αυτόν τον άνθρωπο όσο ζώο και να είναι τον αγαπάω και όσο και να προσπαθώ να τον απαξιώ ξέρω πως θα είναι στην ζωή μου για πολύ καιρό ακόμη.

"Σε ευχαριστώ και μία συμβουλή.Ξέρω πως τον αγαπάς,αλλά χωρισέ τον.Σου αξίζουν τα καλύτερα.Αν χρειαστείς ποτέ βοήθεια μπορείς να με ψάξεις απλώς με λένε Izabella Monica"λέω και πριν προλάβω να ακούσω την απάντηση της φοράω τα παπούτσια μου κατευθύνομαι προς τον Dario.

"Πάμε;"του λέω και εκείνος με πιάνει από το χέρι.

Βγαίνουμε έξω και αφού ο σοφέρ της δεξιώσεις μας φέρει το αυτοκίνητο μπαίνουμε μέσα και ξεκινάμε προς την επιστροφή.Σε όλο το δρόμο τον χαζεύω να οδηγάει και σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που έχω αυτόν για πατέρα του παιδιού μου.Που παρά τις μαλακίες που έκανε δεν έχασε ευκαιρία να ξανακερδίσει μια θέση στην ζωή την δική μου και του παιδιού μας.Το αυτοκίνητο σταματάει και τότε καταλαβαίνω πως δεν είμαστε ούτε έξω από το σπίτι μου,ούτε στην αποθήκη.Είμαστε εκεί που όλα αρχίσανε.

Στο διαμέρισμα.

"Νόμιζα πως το είχες πουλήσει."του λέω και γυρίζω να τον κοιτάξω ενώ εκείνος βγάζει τα κλειδιά από την τσέπη του.

"Ας πούμε πως σου είπα ψέμματα,απλώς έχω να έρθω από την μέρα που έφυγες."λέει και ανοίγει την πόρτα.

Τα πάντα είναι στην  ίδια θέση με την μόνη διαφορά πως σε κάποια σημεία η σκόνη κυριαρχεί.Πάω κατευθείαν στην μικρή μου ποντικότρυπα και εκεί βλέπω το ίδιο θέαμα.Όλα στην θέση τους,τα ρούχα μου στην μικρή ντουλάπα και τα λίγα καλλυντικά που είχα απλωμνα στο μπουντουάρ.

"Γιατί ήρθαμε εδώ;"ρωτάω και εκείνος βγαίνει από το δωμάτιο του φορώντας τις φόρμες του πλέον ενώ κρατάει στα χέρια του την αγαπημένη μου μπλούζα.

Την μαύρη με τα φερμουάρ στο πλάι.

"Ήθελα αυτό το βράδυ να είναι κάπως διαφορετικό επίσης τα παιδιά έχουν κάνει κατάληψη στο σπίτι σου και θα χουν φάει εκείνο το κοτόπουλο που μου έσπασε την μύτη οπότε σκέφτηκα να παραγγείλουμε κινέζικο και να δούμε ταινίες"με το χαμόγελο στα χείλη πάω στο μπάνιο και αφαιρώ το μέικαπ μου και κάνω τα μαλλιά μου ένα χαζό κοτσάκι ενώ φοράω την μπλούζα του με από κάτω ένα σορτσάκι αφού η μπλούζες του πλέον δεν μου είναι τόσο μεγάλες.

Κατεβαίνω κάτω και αφού έρθει το φαγητό αρχίζουμε να τρώμε και να βλέπουμε ταινία στην τηλεόραση και τότε νιώθω πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω.

"Dario"λέω και του χαιδεύω τα μαλλιά αφού έχει ξαπλώσει πάνω μου.

"Δεν ξέρω πως θα το πάρεις αλλά σαγαπάω και σε θέλω τόσο πολύ τώρα"λέω και πετάγεται όρθιος με γουρλωμένα μάτια.

"Δε-εν χρειάζεται να νιώθεις τον ίδιο α-απλώς νό-μιζα πως ε-έπρεπε να στο πω"λέω εμφανώς ντροπιασμένη.

"Και εγώ σαγαπάω μωρό μου"λέει και με βάζει πάνω του ενώ με φιλάει.

----------------------------------------

Με αγάπη Μαέβα.

*Send Love,στο κορίτσι που μου έδωσε το  motivation να ολοκληρώσω αυτό το κεφάλαιο*