This is Mafia,baby.

Κεφάλαιο 19

"Τι εννοείς είσαι έγκυος;"λέει και με πιάνει σφικτά από τον καρπό.

"Εννοεί ότι θα γίνεις πατέρας και άστην την πονάς"λέει ο Stephan και μας ξεχωρίζει.

Φοβισμένη του κάνω ένα νεύμα ως ευχαριστώ και εκείνος μου χαμογελάει ενώ κρατάει το χέρι του Dario.

"Αυτό το παιδί θα το ρίξεις!"μου φωνάζει αργά και τώρα βλέπω τον "γκάνγκστερ" που κρύβει μέσα του.

Νευριασμένος μου γυρνάει την πλάτη και κατευθύνεται πως την κουζίνα και τότε βρίσκω την ευκαιρία να τον παρατηρήσω.Οι μύες του είναι μαζεμένοι και τα χέρια σφιγμένα.

"Η πρότασή σας απορρίπτεται."λέω με τον τρόπο που μου έμαθε εκείνος σε ένα από τα γνωστά πλέον μαθήματα μας.

Εκείνος γυρνάει απότομα και με κενό βλέμμα και σταθερό βηματισμό έρχεται στο μέρος μου.

"Ω μωρό μου,ήσουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά αυτά δεν πιάνουν στον δάσκαλο!"λέει και με πιάνει από το πηγούνι.

Παίρνει βιαστικά το μαύρο του δερμάτινο,τα κλειδιά της μηχανής,το κράνος και σε κλάσματα δευτερολέπτου βγαίνει από την πόρτα.Εκείνη την στιγμή τα πόδια μου σταματάνε να με υπακούν και κάτι στιγμές αργότερα βρίσκομαι στο πάτωμα να κλαίω με τα γόνατα στην αγκαλιά μου.

"Izy;Είσαι καλά;"έρχεται ο Stephan και με βάζει στην αγκαλιά του.

"Δεν θέλω να τον ρίξω Stephan,δεν θέλω να το ρίξω."λέει και με βοηθάει να σηκωθώ ενώ την ίδια στιγμή ο Ethan μπαίνει μέσα.

"Bella,αυτά είναι τα πράγματα σου από το σπίτι μου είπε ο Dario να στα φέρω.Θα μένεις εδώ από εδώ και πέρα."λέει και αφήνει μπροστά μου την βαλίτσα και χωρίς δεύτερη σκέψη την πάω την πάω στο δωμάτιο που κοιμόμουν με τον Dario.

Πάνω στο κρεβάτι είναι ξεχασμένη η ζακέτα του καθώς και και η αγαπημένη του μαύρη μπλούζα.Χωρίς δεύτερη σκέψη βγάζω τα δικά μου ρούχα και φοράω τα δικά του.Το άρωμα του κατακλύζει τις αισθήσεις μου και χωρίς δεύτερη σκέψη χώνομαι κάτω από τα παπλώματα.

Σχεδόν έξι μήνες το ξέρω και μέσα σε έξι μήνες κατάφερε να με κάνε να τον ερωτευτώ,να νιώσω χαρούμενη,ζωντανή και τώρα με σκοτώνει με τον χειρότερο τρόπο.

Κάτι ώρες αργότερα ξυπνάω από τα βογκητά που ακούγονται στο διπλανό δωμάτιο και γεμάτη περιέργεια σηκώνομαι να κοιτάξω από την μισάνοιχτη πόρτα και τότε βλέπω τον χειρότερο εφιάλτη μπροστά στα μάτια μου.

Ο Dario πηδάει μια φτηνή γκόμενα.

Νιώθω την καρδιά μου να πονάει και ασυναίσθητα πιάνω την κοιλιά μου.Με γρήγορο βήμα κατεβαίνω στην κουζίνα και την ίδια στιγμή κατεβαίνει ο Dario φορώντας μόνο μία φόρμα.Νιώθω το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου όσο πίνω νερό ενώ εκείνος έρχεται από πίσω μου να πάρει ένα ποτήρι και το γεμίζει με το νερό από το ψυγείο.Κατεβάζω το βλέμμα μου,έτοιμη να κλάψω και τότε νιώθω την ανάσα του στο λαιμό μου.

"Μέχρι να ξυπνήσω να έχεις εξαφανιστεί από εδώ,με αυτή την εγκυμοσύνη ούτε για την δουλειά δεν κάνεις"λέει και αφήνει ένα ρουφηχτό φιλί στην βάση του λαιμού και χάνεται από το οπτικό μου πεδίο.

Μέσα στα νεύρα ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο και παίρνω την ήδη φτιαγμένη μου βαλίτσα ενώ αφήνω πίσω την αλλαξιά που φόραγα πριν ενώ συνεχίζω να φοράω τα ρούχα του Dario,αφού η μπλούζα του μου είναι φόρεμα.

Κατεβάζω την βαλίτσα μου με λίγο δυσκολία και μόλις φτάσω στην κουζίνα παίρνω το σημειωματάριο και γράφω ένα γράμμα για τον Stephan,το μόνο άνθρωπο που νοιάστηκε αληθινά για εμένα αυτούς τους έξι μήνες.

Αγαπημένε μου Stephan,

Επειδή ξέρω πως θα φρικάρεις όταν θα ξυπνήσεις το πρωί και δεν θα με δεις να σου φτιάχνω τα αγαπημένα σου αυγά,αλλά ούτε να σε ξυπνάω με ένα φιλί στο μάγουλο.
Το βράδυ το θέαμα του Dario μαζί με μία φθηνή ξανθιά καθώς και τα λόγια του με έκαναν να πάρω την απόφαση να φύγω.Μην το κατηγορήσετε δεν φταίει αυτός,απλά οι ευθύνες ενός παιδιού είναι πολύ βαριές για αυτόν.Όσο αναφορά το παιδί θα το κρατήσω,δεν μου πάει η καρδιά να γίνω δολοφόνος.
Τέλος,θέλω να ξέρεις πως σας αγάπησα όλους.Έναν έναν και οι αναμνήσεις θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά μου.
Και για να λύσω την απορία σου,ναι τον αγάπησα με όλη μου την καρδιά και το είναι και αυτό το παιδί θα είναι μία ευλογία για εμένα.Θα επικοινωνήσω μαζί σου με την πρώτη ευκαιρία.

Σε φιλώ γλυκά,
Izabella.

Αφήνω το χαρτί πάνω στο τραπεζάκι και βγάζω το αγαπημένο μου δαχτυλίδι και το ακουμπάω πάνω.

Ανοίγω την πόρτα και με μια βαθιά ανάσα βγαίνω έξω,βγαίνω έξω στο κόσμο μόνη έξι μήνες μετά σε μία άγνωστη τοποθεσία και έχοντας αφήσει πίσω μου χιλιάδες αναμνήσεις.

----------------------------------

Με αγάπη,Μαέβα.