This is Mafia,baby.

Κεφάλαιο 14

Η  πόρτα άνοιξε και ο Stephan μπήκε μέσα.Άφησε το βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών στο ξύλινο κομοδίνο και κάθεται μαζί στο κρεβάτι μου.

"Αυτός το δημιούργησε αυτό έτσι;"λέει και δείχνει το κόψιμο από την γωνία του συρταριού.

"Ναι.."λέω με διάθεση μηδέν και ξαπλώνω στο στρωμένο κρεβάτι.

Αμίλητος ο Stephan ανοίγει το βαλιτσάκι και αφού βρέξει ένα βαμβάκι με ιώδιο το περνάει πάνω από την πληγή μου και αυτή τσούζει ελαφρά.Παίρνω μία βαθιά ανάσα όσο ο Stephan δένει το χέρι μου με έναν ελαστικό επίδεσμο.

"Σε ευχαριστώ"του λέω και του χαμογελάω αχνά.

"Izy,μιλησέ μου.Τι συμβαίνει;Από την ώρα που ήρθες στην αποθήκη και εσένα και αυτόν κάτι σας απασχολεί"λέει κοιτάζοντας με έντονα.

"Δεν ξέρω τι του συμβαίνει Stephan,μία που είδε αυτή την Roberta μια τώρα.Ειλικρινά θέλω να τελειώνει όλο αυτό,δεν αντέχω"του λέω έτοιμη να βάλω τα κλάμματα.

"Πάντως τον πρώτο καιρό που μένατε μαζί δεν σταματούσε να μας μιλάει για εσένα"λέει και γελάει απαλά.

"Μας έλεγε πόσο όμορφη,έξυπνη και πονηρή είσαι.Δεν τον είχα ξανακούσει να μιλάει έτσι για κοπέλα Izy,δεν σταμάταγε να μιλάει για εσένα" συνεχίζει.

"Δεν σε καταλαβαίνω Stephan"του λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι.

"Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν δεν το ήξερα,θα ορκιζόμουν πως είναι ερωτευμένος μαζί σου Izabella"λέει και η καρδιά μου σταματάει.

" Η ιδέα του ο Dario να είναι ερωτευμένος μαζί μου είναι τόσο υπέροχη,μα τόσο μακρινή καρδιά μου"του λέω και κοιτάω κάτω.

Δεν αντέχω αυτό το έντονο κλίμα που έχει δημιουργηθεί και αποφασίζω να βγω από το δωμάτιο όταν μία δυσάρεστη συνάντηση με τον Dario με περιμένει.Ρίχνωντας του μία υποτιμητική ματιά προχωράω μπροστά του αλλά αυτός με ακολουθεί.

"Bel-Izabella περίμενα γαμώ το κέρατο μου"λέει εκνευρισμένος αλλά εγώ συνεχίζω να περπατάω με αποτέλεσμα αυτός εκνευρίζεται και για ακόμη μία φορά με πιάνει από τον αγκώνα.

"Τι θες παιδάκι μου;"του λέω αρκετά νευριασμένα.

"Εσένα"απαντάει σαρκαστικά και πάω να φύγω αλλά για ακόμη μια φορά μου πιάνει το χέρι.

Τον κοιτάω έντονα στα μάτια και αυτός πιάνοντας μου το χέρι και πλέκοντας τα δάχτυλα μας με οδηγεί σε ένα μεγάλο γραφείο,σαν αυτά τον συνεδριάσεων.

"Κάτσε Bella"λέει δείχνοντας μου την προεδρική καρέκλα.

Κάθομαι και περιμένω και εκείνον να κάτσει,αλλά αυτή η στιγμή δεν ήρθε ποτέ.Αντιθέτως εκείνος έρχεται γεμάτος ντοσιέ και αφού αφήσει ένα ρουφηχτό φιλί στο λαιμό μου τα αφήνει μπροστά μου.

"Ελπίζω να είσαι καλή στην διαχείριση πληροφοριών ψιψίνα"λέει ψιθυριστά στο αυτί μου και ανοίγει ένα μεγάλο κίτρινο ντοσιέ.

"Τι είναι όλα αυτά Dario;"τον ρωτάω καχύποπτα.

"Δεν θες να μάθεις τα μυστικά της μικρής μας ομαδούλας;"λέει και αφήνει και άλλο ρουφηχτό φιλί στο λαιμό.

Μην συνεχίσεις θα σε βιάσω.

Ανοίγει τα ντοσιέ και μου δείχνει υλικό από προηγούμενες επιθέσεις της οργάνωσης.Υλικό από ληστείες,κλοπές,τραυματισμούς,επιθέσεις με εκρηκτικούς μηχανισμούς,απαγωγές και άλλα εμφανίζεται μπροστά μου.Ο Dario μου δείχνει διάφορες φωτογραφίες,κείμενα,σχέδια ή ακόμα και άρθρα που είχαν γραφτεί από τον τύπο για τις ενέργειες τους.Τελικά δεν έμπλεξα με κάποιον "τυχαίο".

Σειρά μετά έχει το κόκκινο ντοσιέ.Μαθηματικές πράξεις και αριθμοί εμφανίζονται στα μάτια μου και καταλαβαίνω πως αυτό είναι το υποτυπώδες βιβλίο εσόδων-εξόδων της ομάδας.Τα περισσότερα έγγραφα είναι χειρόγραφα με ελάχιστα να έχουν ετοιμαστεί σε υπολογιστή.Αν καταλάβω από τους αριθμούς και τον τρόπο που είναι γραμμένο το συγκεκριμένο ντοσιέ πρέπει να είναι δουλειά του Ethan.

Μα την περιέργεια μου κερδίζουν τα ντοσιέ με αποχρώσεις ροζ,μωβ,καφέ και απαλό τιρκουάζ.Τα παίρνω στο χέρι μου και τα ανοίγω αργά.Διάφορες φωτογραφίες από κορίτσια μαζί με τα στοιχεία τους ξεπροβάλλουν στα μάτια μου.Το κάθε ντοσιέ έχει από έξω το όνομα ενός αγοριού.Το ροζ έχει το όνομα του Cameron,ή αλλιώς Cam,το μωβ έχει το όνομα το όνομα του Ethan,το καφέ έχει το όνομα του Stephan ενώ το απαλό τιρκουάζ το όνομα του Dario.

"Τι είναι αυτά;"ρωτάω τον Dario.

"Κάθε κοπέλα που είχαμε σχέση"λέει και νιώθω να ζαλίζομαι.

Κλείνω τα ντοσιέ βιαστικά και σηκώνομαι όρθια.

"Δεν πάμε με τα παιδιά;"τον ρωτάω αλλά εκείνος συνεχίζει να κάθεται αραχτός σε μία καρέκλα δίπλα μου.

"Δεν θες να κάτσουμε εδώ;"λέει και έρχεται κοντά μου.

"Μόνοι μας;"χαιδεύει απαλά τον λαιμό μου.

"Μακριά από την αρνητική αύρα στο σαλόνι;Ξέρεις παρατήρησα πως κόμπλαρες δίπλα στην Roberta"λέει και ξαναφιλάει τον λαιμό μου.

"Εγώ;"λέω προσπαθώντας να το παίξω ανήξερη με αποτυχία.

"Να ξέρεις πως είσαι πολύ πιο όμορφη από την Roberta,ειδικά όταν κυκλοφορείς ανέμελη με τις πιτζάμες σου με τα αρκουδάκια,μέσα στο σπίτι"μου ψιθυρίζει και με φιλάει βίαια.

"Καλά Χριστούγεννα,μωρό μου"λέει και με ξαναφιλάει.

----------------------------------------------------------------------------------------

Σας αγαπώ,Μαέβα/