Unspoken Feelings (Completed)

"ჯონგუკ, რატომ მაცვია?"😶😌💦

თეჰიონი საწოლში იწვა და თავზე ზეწარი ჰქონდა წაფარებული. გრძნობდა ტკივილს რომელიც მთელს ხერხემალსა და უკანალს ერთნაირდ უწვავდა. თითქმის დარწმუნებული იყო რომ განძრევას ვერ შეძლებდა. თეჰიონი თავში ალაგებდა იმ ყველაფერს რაც მოხდა. ესეიგი 1. სექსი ქონდა, 2. ძალიან მაგარი სექსი, 3. ვერ გაივლიდა, 4. ალბათ სამსახურიდან გამოაგდეს, 5. ალბათ მასზე უკვე ნერვიულობდნენ და ბოლო ჯონგუკი ცოცხალია. იმის მაგივრად რომ გამოელანძღა და ეყვირა გუშინ ბოლო ხმაზე კვნესოდა მის სახელს. ჯონგუკი ახლაც მის გვერდით იწვა ამაში მისი სხეულიდან წამოსული თბილი ტალღები არწმუნებდა. ასეც იყო, ჯონგუკი ხმადაბლა ხითხითებდა თეჰიონის სისაყვარლის შემხედვარე. თეჰიონი პატარა ბიჭს გავდა როცა რცხვენოდა.

-თეჰიონ, ვიცი რომ გღვიძავს

-არ მღვიძავს

სუნთქვაშეკრულმა წამოაყრანტალადა პირზე ხელები აიფარა

რა სულელი ვარ. თეჰიონ, არ შეგიძლია ნაკლებად შტერი იყო?

ჯონგუკი თავზე წაფარებულ ზეწარს ერთი ხელის მოსმით აშორებს სახიდან და ბიჭს გაწითლებულ ლოყებსა და გაფართოვებულ თვალებს აწყდება. ტუჩები დაბშტული აქვს. თავს ვერ იკავებს და მის ლოყებს ხელებში იქცევს ისე რომ ტუჩები წინ წამოეწიოს.

-საყვარელი ხარ

ნაზად კოცნის და ფრთხილად ეხუტება სუსტ სხეულს, რომლის ცხცახსაც მატერიის შიგნთაც კი გრძნობს. თეჰიონს კიდევ ერთხელ ეკვრება სუნთქვა, რადგან ჯონგუკი წელზემოთ შიშველია და მისი გონება გუშინდელი ღამის ნაწყვეტებს განუწყვეტლივ ახვევს უკან.

-ხელი გამიშვი!

თეჰიონი იმდენს ფართხალებს სანამ დაბლა არ აღმოჩნდება. სახე სატირლად ემანჭება როცა უკანალით ეცემა იატაკზე. სიმწრისგან ცხელი ცრემლები მის ფუმფულა ლოყებზე იწყებენ დენას. თმაჩეჩილი და დაუცველი თეჰონი პატარა ბავშვს გავს. ჯონგუკი გრძნობს როგორ უჩერდება გული. საწოლიდან სასწრფოდ დგება და თეჰიონთან იმუხლება