-გთხოვ, მოშორდი ჩემი გონებიდან
ოთახში მარტოდ დარჩენილი სხეული სავარძელში ჩაფლულიყო და ღრმად სუნთქავდა. რა დაემართა? სეულმა დაავადა. დაავადა თეჰიონმა, რომელსაც ვერ ეკარებოდა. ვერ ეკარებოდა იმიტომ რომ სძულდა, თუმცა მიკარება უნდოდა რადგან უყვარდა. თეჰიონზე ფიქრისას ლოყებზე მომდინარე ცხელი სითხე იგრძნო. გაეღიმა
-კიმ თეჰიონ, შენ ის ერთადერთი ხარ ვინც ჩემი ტირილისა და ღიმილის მიზეზი ერთნაირადაა
გულთან რაღაც სასწაული ტკენა იგრძნო. თვალის უპეები კიდევ უფრო მჭიდროდ დააჭირა ერთმანეთს, თითქოს ამ ხერხით მისი აზრების სათავეში მოქცეულ ბიჭს რამეს დააკლებდა. მის ამ უსუსურ მცდელობაზე მას მხოლოდ გაღიმა და კიდევ უფრო მაღლა მოექცა. ამ ლამაზღიმიალიან ბიჭს იმიტომ ვერ ივიწყებს, რომ მის გულში და გონებაშია...თუმცა გონებას ის სძულს.
პ.ს ვიცი საშინელი თავია, საზიზღრად პატარაა.
YOU ARE READING
Unspoken Feelings (Completed)
Fanfic"გული ცივი მაქვს. აბსოლუტური სიძულვილი ტემპერატურა-აბსოლუტური ნული. ჩემი სიძულვილი ოკეანეზე ღრმა და სამყაროზე ფართოა"
