မနက္ကတည္းကကုမၸဏီလူႀကီးပိုင္းေတြရဲ႕အိမ္ေတြကိုတစ္အိမ္ဝင္တစ္အိမ္ထြက္သြားေနတဲ့သူ႔အေမကားအေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနလိုက္ရင္းေမာင္းလာခဲ့တဲ့မင္းမာယာတစ္ေယာက္
“ ေမေမ…ဘာျဖစ္လို႔ေလာဘတအားႀကီးရ
တာလဲ…ေမေမ႐ွာေနတဲ့႐ွယ္ယာကသားလက္ထဲမွာဆိုတာကိုသာ…ေမေမသိရင္အေဖေျပာသလိုသားကို
ေရာသတ္အံုးမလို႔လား…အခုလည္းဒယ္ဒီကိုသတ္တာအားမရလို႔…ကိုကိုေနမုန္းကိုပါသတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတာေတာ့…ေမေမအရမ္းလြန္လာၿပီ…ဟူး…
ကိုကိုေနမုန္းကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႔႐ွင္း
ပစ္အံုးမလို႔လဲ…သားဘယ္လိုလုပ္မွေမေမ့
ေလာဘေတြရပ္သြားမွာလဲ…ေမေမ့ကိုၾကည့္
ရတာသားအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲတာပဲေမေမရယ္…”
သူ႔စိတ္ကေနေျပာရင္းအိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ကေနထြက္လာၿပီးေတာ့ကားေပၚကိုတက္ကာေမာင္းထြက္သြားတဲ့သူ႔အေမကားအေနာက္ကေနသူလည္းလိုက္ပါေမာင္းသြားလိုက္ေလသည္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@
“ သခင္ေလး…ေန႔လည္စာေရာသံုးေဆာင္ၿပီးပါၿပီလားခင္ဗ်ာ့…”
ေနမုန္းမာန္လည္းအိမ္ေတာ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းသူ႔ကိုႀကိဳရင္းေမးေနတဲ့အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကို
“ မစားရေသးဘူး…လုပ္စရာတစ္ခု႐ိွေသးလို႔…
အဲဒီကိစၥၿပီးရင္စားမွာမို႔လို႔…ခင္ဗ်ားအရင္သြားၿပီး
ျပင္ဆင္ထားႏွင့္လိုက္…”
သူျပန္ကာေျပာလိုက္ၿပီးေတာ့ဧည့္ခန္းထိုင္ခံုမွာထိုင္
လိုက္ေလသည္။
“ ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး…က်ြန္ေတာ္မ်ိဳးကိုသြားခြင့္ျပဳပါ…”
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကသူ႔ကိုအ႐ိုအေပးၿပီးထြက္သြာ
ေတာ့မွသူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့မိုးဦးညိဳဘက္
ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေတာ့
“ မိုးဦးညိဳ…မင္းကိုငါႏိွပ့္စက္ဖို႔ဖမ္းထားတယ္ဆိုတာမင္းသိတယ္ေနာ္…”
မိုးဦးညိဳလည္းအိမ္ေတာ္ဧည့္ခန္းကထိုင္ခံုမွာထိုင္ေန
တုန္းသူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ကာေမးလိုက္တဲ့ကိုမာန္ရဲ႕အေမးေၾကာင့္
