ikaw na kaya?

Chapter 33

"what are you doing here?" mataray na tanong ko sa babaeng nasa harap ko ngaun who just bugging me senselesslyy

"ang taray mo na ngaun. kahit kasal na kayo ni Jake akin pa rin sya, pinagbibigyan ka lang nya dahil buntis ka, after mong manganak kukunin namin ang bata sayo at kami nag magsasama forever" haist eto na naman sya.

yap! kinasal kami ni Jake after one week ng proposal nya sakin. sabi nya kasi baka daw makawala pa ko kaya kahit sa judge lang daw ok na. after giving birth na lang daw ung dream wedding ko.

"oh is that so?! ok lang sige hintayin mo na lang na manganak ako saka na lang bumalik, as of now wala tayong dapat pag usapan ok! ikaw din baka mastress ako then mawala ung baby ko baka di matuloy yung usapan nyo ni Jake pag nalaman na ikaw ang dahilan, so if I were you I stop bugging the real wife and wait for my turn to come ok, so bukas ang pinto pede ka ng umalis" mahabang litannya ko.

"hihintayin ko talaga ung araw na un kaya lubusin mo na yung saya mo dahil malapit ka ng magdusa at pagsisisihan mo kung bakit ka pa nagpakasal sa kanya" sagot nya sakin sabay labas ng opisina ko.

di ko hahayaang mastress ako sa taong un, baka kung mapano pa kami ng baby ko. di naman ako naniniwala sa mga pinagsasasabi ng babae yan. kilala ko si Jake di nya

kayang gawin san un. Lei stop stressing yourself.

umupo na lang ako sa swivel chair ko. may 1 month pa ko for work then I'll take my maternity leave.

"hey mine what are you thinking?" nagulat pa ko ng may nagsalita

"ha?! kanina ka pa ba jan?" nagtatakang tanong ko

"mga 5 minutes na, kanina pa kita tinatawag di mo ko pinapansin,

nakiss na rin nga kita wala ka pa ring imik, what's bothering you?" nag aalalang tanong nya sakin

tumayo ako at inalalayan ako patunggong couch.

hinilot ko lang ang noo ko.

"wala gutom lang ako nagwawala na ung angel ko" nakangiting sabi ko.

ayaw ko ng ipaalam pa kay Jake ung pinausapan namin ni Choreen alam ko naman wala

katotohanan lahat ng sinabi nya.

"ok let's go out for lunch, san mo gustong kumain?" balik siglang tanong nya

"kahit saan basta madaling akong makakakain"

di na sya sumagot pa at tuluyan na kaming lumabas ng office to take our lunch. sa malapit na restaurant lang kami kumain kasi nga gutom na ko hehehe. umorder sya at sinabi nya sa waiter na medyo bilisan ung pagseserve ng food baka daw kasi magwala na ko.

"Mine thank you talaga!" hinawakan nya ang kamay ko

"saan na naman lagi ka na lang nagtathank you!" kunwaring inis na sabi ko

ngumiti sya "eh I love you na lang, basta thank you for accepting my proposal and now we're married, I just so happy coz despite of everything that I've done you're here with me, don't you ever think to leave me mine"

natawa ko ng mahina, para kasing nagmamakaawa sya sakin eh nasa kanya naman na ko. di ko naiisip kahit kelan na umalis sa tabi nya. tama nasaktan ako nun. pero di ko sya iiwan unless sya na mismo ang magtaboy sakin "did you know why I accept your proposal?"

"because you can't resist my charm mine!" mayabang na sabi nya while smiling

"nope!" nawala ang nguti nya nya

"ah because you love me?"

"yes I love you very much but that's not the reason"

"is that so? sige na nga so what's the reason behind your yes?" namamanghang tanong nya