ikaw na kaya?

Chapter 35

Migz’s POV

“muffin, wala ka na naman sa sarili mo. Iba talaga ang effect sayo ni Lei noh?” nakangiting sabi ni Karen

“yeah, alam mo naman ang pinagdaan ng isang yon. Kung pede lang na ako na lang ang masaktan pag nagmamahal si eh aakuin ko na lang lahat. Nasasaktan ako kapag nasasaktan sya.” Wala naman akong itinatago kay Karen. Mahal ko talaga ang babaeng to. She’s always there to understand me.

“hay naku muffin, malaki na si Lei she can handle herself very well besides may asawa na sya, kay stop over thinking thing ok!” saway nya sakin

“eh may asawa nga sya di naman sya kayang protektahan”

“stop being like that.para kang nagseselos na boyfriend eh. Ikaw naman nakita mo naman kung gano kamahal ni jake si Lei, napatunayan na nya di ba?” pang aasar sakin ni Karen

“I’m just being a protective brother ok. Kung di nya kayang protektahan si Lei ako ang gagagwa” inis na sabi ko

May kumatok sa pinto. tumayo agad si Karen para buksan un. nandito kami ngaun sa bahay. Off ko and nasa hospital silang lahat. Ako muna daw ang taong bahay soluhin muna daw naming ni Karen para magkaroon na rin daw ako ng baby. Naunahan pa raw kasi ko ni Lei. Haist mga lumot sa isip ng mga tao na un.

I’m not ready yet noh! Don’t get me wrong. I really love Karen but, wala pa kong bahay, although sabi ni tatay eh sakin daw tong bahay na to. Kahit na I want the best for my girl.

“can I talk to you for awhile?” napatingala ako sa nagsalita

“anong pag uusapan natin?” malamig na sabi ko

“about what happen, di ako sanay ng ganito ka sakin”

“muffin, I’m just preparing for you merienda ha!” paalam ni Karen, tumango lang ako sa kanya

“ok take a seat” umupo na sya

“bro, I’m sorry ok, wala naman talagang namamagitan samin ni Choreen, di ko rin alam na pupunta sya sa bahay ng lasing. Nagulat na lang ako sa bilis ng pangyayari nahakan na nya si Lei. I’m sorry dahil di ko naprotektahan ang kapatid mo pero bro ginawa ko naman lahat para maprotektahan sya. Please try to understand na di ko talag ginusto un” after nyang magsalita napayuko na lang sya ng makitang di nagbago ang ekspresyon ng muka ko

“may kwekwento ko sayo, kilala mo ba kung sino ang first love ni Lei?” napatingin sya sakin at umiling

“alam mo ba kung bakit takot ng magmahal ang prinsesa?” tanong ko uli

“dahil iniwan sya ng first love nya” sagot nya

“that time she was so devastated, ako lang ang kasama nya nung mga time nayun. Ayaw kasi nyang malaman nila tatay na nagkakaganun sya dahil sa ungas na un. One day umuwi si ate kasama na ung boyfriend nya. That time kasi di umuuwi si ate sa bahay dahil sa tarlac sya nagwowork. Ipinakilala nya ung boyfriend nya samin, and guest what kung sino ung guy na un?” I paused for a moment, dir in sya kumibo so I continue “ He is Nathan ang dating boyfriend ni Lei na walang pang 1 buwan ay boyfriend na na ate” nagulat sya “nagulat din si Nathan nung nakita kami ni Lei. Di kumibo si Lei the whle night. Nung pumasok ako ng room nya. Ayun iyak ulit. Nung nakatulog na sa bahay. Niyaya akong uminom, nasa tabi nya lang ako. Kinakalma sya. After nun. Pinuntahan ko si Nathan, ginulpi ko sya. Muntik ko na syang mapatay. Niluko nya pareho sina ate at Lei. Di pa pala si break ni Lei eh nililigawan na nya si Ate. Di naging magdali ang lahat. Mas allog lumayo ang loob ni Lei kay ate. Di ko naman sya masisisi di ba? Noong nakamove on naman na sya, eto ka naman dumating sa buhay nya. Akala ko magiging madali ang lahat. Kasi pareho kayong single. At naramdaman ko naman na unti unti kayong nahuhulog sa isa’t isa. So naging kayo nga di ba?! pero sinaktan mo rin sya. Wala kang narinig sakin di ba? Humingi ka pa nga ng tulong sakin. Pinatunayan mo ngang mahal mo sya eh. Pero ang sakin lang panindigan mo. Protektahan mo sya wag mong hayaang may makasakit sa kanya na kahit na sino. Jake di ko na alam ang magagawa ko once na makita ko syang umiyak, nasasaktan at may mangyari sa kanya masama. Baka makapatay na ko noon”

Timingin sya ng diretso sakin alam kong gulat sya sa nalaman nya. “wag mo na lang banggitin kay Lei na nasabi ko sayo, magagalit un”

Tumango lang sya “patutunayan ko sayo at paninindigan ko na kayang kong protektahan ang mag ina ko. Di na mauulit to bro”

“sana nga bro”

“are we ok now?”

Inilahad ko ang kamay ko sa kanya at inabot na to. Hinila ko sya ng marahan at niyakap  “we’re ok pero pag nasakatan ulit si Lei ng dahil sayo, promise ipaparanas ko sayo ang naranasan ni Nathan at hindi mo na makikita ang mag ina mo kahit kelan”

“di mangyayari yan bro”

“good!”

Lei’s POV

3 days na kong nasa hospital, actually pede na kong lumabas, kaya lang ayaw pa ni Jake sabay na lang daw kaming lumabas ng baby naming. Ayaw nyang iwan dito sa hospital si JL that’s my baby’s nick name. I named him Jacob Lance D. Montemayor.

Ang cute ng baby ko. Kaya lang di ganung kita kung sino ang kamuka nya. Sabi ni Mommy si Jake daw ang kamuka sabi naman ni nanay ako sabi ni naman ni daddy sya sabi naman ni tatay sya. Natatawa na lang si Ate Madz talaga daw ang mag oldies pasaway. Dumalaw sila dito kahapon. Silang ang bantay ko maghapon di  naman ako nainip kasi angkukulit nila. Tapos kanina naman sila nanay.kaya lang umuwi na sila pag dating ni Jake. Si jake ngaun eh pumunta lang ng nursery para silipin si JL.

May kumatok, di naman nakalock ung pinto sinabi ko na lang na pumasok. Nagulat ako kung sino ang niluwa ng pintong un.

“anong ginagawa mo dito?” mahina pero madiing tanong ko

“I came here to apologize; I harm you and your baby. I’m so so sorry Lei, I really didn’t mean to hurt you. I just love Jake and I don’t want to lose him. Hindi rin totoo na nag usap kami na kukunin naming ung baby  nyo, gawagawa ko lang un. The real truth is Jake told me that he’s really in love with you, that he can’t live his life without you and you’re his everything. I’m so hurt that time. Ginawa ko lahat para mapaghiwalay kayo kaya lang lakas ng kapit nyo sa isat’ isa. Nung nasaktan kita at nakita ko na muntik ng mapahamak ang baby nyo dun ako nagising na hindi na magiging akin si Jake. I’m sorry sana mapatawad mo ko” umiiyak na sabi nya

“ok na un. I forgive you. Un nalang ang magagawa ko to thank God dahil niligtas nya kami ng anak ko.”

“thanks Lei, promise I won’t  bugging you now. I have to move on. So goodbye na I have a flight I’m going to new York for good. take good care of Jake please” umiiyak pa ring sabi nya

“you don’t have to beg. I will take good care of him of course, ingat ka! Bye”

Niyakap nya ko ng mahipit, yumakap na rin ako sa kanya. Then, after few second. She leaves me. I’m so thankful that Choreen already admit her fault and ready to move on. Kinuwento ko kay Jake un. Di daw ganun si Choreen na magpapakababa at tatanggapin ang pagkakamali nya. Pero sino ba kami para di tanggapin ang sorry nya di ba?!