KİLLER

Karşılaşma

~Part 1

"Arkanı dön !" Diye bağırdı genç erkek.

Önünde arkası dönük bir şekilde duran kadın ise alaycı bir kahkahadan sonra konuşmaya başladı.

"Ne kadar da çocukça, ne o yoksa birazdan ellerini kaldır silahını at diye mi bağıracaksın?"

"Bir çocuğun beni öldürebileceğini düşünmelerine inanamıyorum."

Yüzündeki maske sesinin boğuk çıkmasına sebep oluyordu.

Taktığı peruk ise saçlarını gizliyordu.

Adrian da aynı alaycı tavırla konuştu;

"O çocuk tam 18 kişiyi hiç acımadan öldürdü ve 19.sunu öldürmekten de çekinmez.

Aslına bakarsan yeminimi böyle bir insan için bozduğuma inanamıyorum ben de.."

O sırada kadın kendinden beklenmeyen bir tavırla arkasını döndü.

Adrian kadının siyah gözlerinin lens olduğunu düşündü, vücudundaki hiçbir unsur gerçek değildi.

Kadın Adrian'ın gözlerine bakarak konuşmaya başladı.

"Seni çok iyi tanıyorum çocuk,

Seni sandığından daha iyi tanıyorum.."

-5 saat önce-

Silahının şarjörünü bir kez daha kontrol ederek oturma odasına doğru yöneldi.

Peşinde bir kiralık katil olduğunu öğreneli tam 2 gün olmuştu ve Marinette bunun güçlü bir rakip olduğunu düşünüyordu.

Çünkü adı geçen katili birçok mafya lideri zamanında çetesinde bulundurmuştu.

Adı geçen derken aslında gerçek adını kimse bilmiyordu. Çoğu kiralık katil gibi takma ad kullanıyordu.

İyi silah kullandığını biliyordu, ama sonra işi bırakmıştı ve yıllar içersinde bazı teknikleri unutmuş olabileceğini düşünüyordu.

Orta sehpanın üzerine dizdiği bıçaklardan en keskinini seçip bacağındaki taşıma kılıfına yerleştirdi.

Siyah boğazlı kazağının üstüne rahat hareket edebileceği türden, geçen sene Luka' nın dolabından yürüttüğü, ceketi üzerine geçirdi.

Peruğunu takmak üzere aynanın karşısına geçti.

Tabii ki de peşinde bir kiralık katil varken o gece mavisi saçlarından tanınmak istemezdi.

Ne de olsa herkes bu renk saçlarla doğmuyordu değil mi?

Bu ancak onun günlük hayatta tanınmasını kolaylaştırırdı.

Peruk takma işi bittikten sonra sıra lenslere gelmişti.

Onun gibi bir profesyonelden lens takmamak gibi bir davranış beklemek saçmalık olurdu.

Bulabildiği en koyu lensi taktı.

Aynada kendisine bir kez daha bakıp kendisini zar zor tanıdığından emin olunca,
iki silahını da yerleştirip evden ayrılmak üzere kapıya yöneldi.

Bu halde nereye gideceğini düşündü önce. İlk olarak Alya' nın yanına uğramalıydı.
Bu gün katille karşılaşacaktı. Ama öldürmek gibi bir planı yoktu.