Gece

3.2K 207 544
                                    

~Adrian~

Genç erkek önce önünde duran isme baktı.

Elindeki kağıtta yazan adresleri dikkatlice inceledikten sonra masaya bıraktı ve arkasına yaslandı.

Gözlerini kapatıp düşünmeye başladı.

Bir insanın daha yaşamına son verebilir miydi?

Üstelik yemin etmişti. Cesaret istiyordu bu iş.

Düşüncelerinden biraz olsun sıyrılmak için kahve yapmak üzere mutfağa yöneldi.

Kahve makinesinin tuşuna basıp, hazır olmasını beklerken düşünceleriyle boğuşmaya devam ediyordu.

Kahvesinin hazır olduğunu belirten o sesi duyunca kahvesini alıp salondaki koltuğa tekrar kuruldu.

Diğer insanların aksine içince uykusunu getiren kahvenin biraz olsun uyumasına yardımcı olabilmesi ümidiyle kahvesinden bir yudum aldı.

Koltuğa uzandı, gözlerini kapadı ve kendini uykunun kollarına bıraktı...

~Marinette~

Gözlerimi aralayıp uyuduğum yatakta sağa döndüğümde, kafamı vurduğum zemin ve gördüğüm tanıdık parkeler karşında yüzümü buruşturarak yerden doğruldum.

Sinirle kafamı bana kahkahalarla gülen Luka'ya çevirip sinirle kendimi yatağa tekrar attım.

"Ne işim var benim burada Luka?!" dediğimde gülmesini kesip bana baktı ve

"Ben seni sürekli barlardan mı toplayacağım Marinette?''

Devam etti.

"Bir de gidip barmenle arkadaş olmuş, sen sıkıntılı mısın!?"

Yataktan kalkıp Luka'ya gözlerimi devirerek "Her şey tamam da, barmenle arkadaş olmam seni neden bu kadar rahatsız etti?"

Luka yataktan kalkıp, ciddi bir ifade ile karşımda durdu.

Yüzümü ellerinin arasına alıp bana iyice yaklaştı.

O sırada aramızdaki boy farkının ne kadar çok olduğunu bir kez daha fark ettim.

Fısıldayarak,

"Çünkü sana değer veriyorum, çünkü seni önemsiyorum, çünkü seni herkesten çok seviyorum.'' dedi ve gözlerini usulca kapatıp geri açtı.

"M-marinette seni ne kadar çok sevdiğimi görmüyor musun? Sana her bakışımda içim gidiyor, canım yanıyor Marinette.

Biraz, biraz olsun denesen olmaz mı, biraz olsun beni sevmeyi denesen olmaz mı?"

Son kelimeleri söylerken sesi titriyordu, onu böyle görmek canımı yakıyor ; ağlamasını, böyle üzülmesini görmek vicdan azabı çekmeme sebep oluyordu.

KİLLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin