Changing Mistakes (Book 1-2)

Chapter 10 (Dalaw)

(Jenacese PoV)

"Patay na ba talaga ako?? Wala na ba talagang pag asa??" Tanong ko sa katabi kong si Taehyung.

"Oo, pero may pag asa kapang gabayan ang pamilya mo." Sabi niya.

Hanggang ngayon gulong gulo parin utak ko.

"First of all tayo naba!!?!! Bat moko hinalikan!!!" Sigaw ko sakanya.
He just smiled at me and pulled me on the waiste and kiss me.

"Yes darling. Do you want to see ur family??" He said.

"I can!!!!" Gulat kong tanong.

"Of course." Malambing  niyang sabe and only a swiff of his hand a gate showed to us.

"Lets go." Sabi niya at wala pakong na sasabe hinabit na niya ko.

He opened the door and the door magically broked ito peices like a glass door broke.

We entered the portal and now we r between light and darkness.
When we entered to the world of humans I sniff the sweet air.

Nasan kame nakatayo kamo??
Well we r in  cliff.
We can see here the whole Yamaha Village. Where we live in.

Ang ganda ng view. It is breathtaking.

"R u  really ready to see ur family??" Sabi niya ng with a hint of sadness.

"Yes?? Why, is there something wrong??" Sabi ko.

Huminga siya ng malalim.
Humarap siya saken with a serious face.

"What ever u see is what u see. Ok??" Sabi niya.
Mediyo kinabahan ako.

"Oo" simpleng sagot ko.

He smiled and peck my lips.

He faced the village and snapped his fingers.

And we instantly teleported to my parents house and when we exactly got ito the how i cant believe what i just saw....

They were having fun. Without me...

Nakaramdam bigla ako ng kalungkutan at lalo na ng sabihin nila ang...

"Gosh!! Finally wala na sa buhay ko ang babaeng ampon nayon!!"
sabi ni Kuya.

Parang nanlambot ang mga binti ko. Napansin ni Taehyung ang pang lalambot ng mga binti ko kaya mabilis niya kong inalalayan.

Mabilis niya kong inupo sa saheg at nag squat naman siya sa harap ko. Inangat niya ang kamay niya at pinahid ang mga luha gamit ang thumb finger niya.

"Hey, hey! Dont cry... They dont deserve to have a sweet daughter like u!" Sabi niya na mediyo may konting galet.

"Taehyung........" Sabi ko ng hindi tumitingin sa kanya naka tingin lang ako sa paako.

"Lets go.. Tutal patay nako hindi narin nila ko kailangan. Hindi narin nila ko kaylangan maging guardian angel.." Parang naman nagulat siya sa inasta ko.

"Baby.... Its not like that-----" Pinutol ko ang sasabihin niya.
Tumayo ako at inayos damit ko at humarap sakanya  na kakatayo lang din ng naka kunot ang noo.

"IKAW NA NGA TONG NAG SABE KANINANG HINDI NILA AKO KAYLANGAN NGAYON SINASABE MONG ITS NOT LIKE THAT!!!"siaw ko sakanya na mas lalong nag pagulat sakanya.

Bago pa siya maka salita umalis nako. Tumakbo ako ng tumagbo hanggang makarating ako sa bahay ng the one and only b friend ko si Daiki.

Kakatok sana ako sa pintuaan ng maalala kong patay nako. Kaya kong lumusot sa mga bagay bagay.

Kaya lumusot at napangiti....
Umiiyak si Daiki at tinatawag niya ang pangalan ko..

Bat ako masaya kahit umiiyak na siy, Tanong mo kamo?? Dahil kahit isa eh may nag mamahal parin pala saken...
Lumuhod ako sa harapan niya at tinry kong hawakan ang buhok niya kaso lumusot lang ito.

Saiii!!!! Patay napala ako...

"Jenacese!!! Bat kaylangan mo kong iwan!!! Diba may pangako tayong forever B friend tayo!!! Kasalanan to ni Taehyung!! Kung hindi lang niya ka sinaman sa TANG1ÑONG na party nayon eh hindi ka sana namatay!!!" Sigaw niya.
Pagkatapos niyang sabihin yon napangiti ako ng mapakla.

Salamat B friend dahil sinunod mo ang sinabi kong pangako pero ang mismong gumawa ng pangako siyang naman nag sira.
Sorry Daiki kase hindi ko natupad pangako ko.

Tumayo nako at nag ayos ng damit kong sobrang haba na puti.

Paalam B friend pero gagawa ako ng bagong pangako. Promise dadalaw ako.

Umalis nako. Nang saktong pagkalabas ko eh nakita ko si Taehyung. Mabilis niya ko hinila at yinakap.

"Sorry! Sorry, patawarin moko... Hindi ko inintindi ang nararamdaman mo........" Sabi niya.

"At dahil don sa away nate bibigyan kita ng isang hiling"

One wish??......