~•×°×°×°×°×°×°×||װװװװװװו~
EIREN'S POV
-------------------------------------------------------_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
*Flashback*
(6 years old)
"Mommy!! Mommy!! Satingin niyo po buba magiging masaya si Papa kapag nalaman niya na nasa hornors ako?!?" Tanong ko kay mama ko. Matagal nakong pinang didirian ni Papa. Ewan ko nga bakit eh. Pati narin ang Kuya Mhiyo and Ate Hena ko. Makakaraan ko lang sila, walang beses na hindi nila ako babanggain. O kaya naman tatapunan ng matapang na muka. Minsan nga tatanungin ko si Mama kung bakit sasabihin niya lang.
"Anak.... Wala lang yun. Baka wala lang sila talaga sa mood minsan. Ok?" Pero kahit anong gawin ko hindi ko mapaniwala sa sinasabi lagi ni mama. Minsan nga naririnig ko si Mama at Papa na nag aaway.
"ANO BAYAN YHENA!! (Nanay ni Eiren) ILANG BESES KO BANG SASABIHIN SAYO NA HINDI KO SIYA ANAK!!"
"WELL SANA NAMAN ITURING MO SIYANG ANAK!!"
"KAHIT KAYLANG HINDI, AT HINDING HINDI KO SIYA ITUTURING NA ANAK!! SHE IS JUST FROM A POOR FAMILY!!"
"CHAY (Pronounce as "k", Ama ni Eiren) NAMAN OHH!! ETO NANAMAN BA TAYO!!"
"IKAW ANG PAULIT ULIT!! HINDI MO NAKIKITA ANG MGA ANAK MO!! They also need love from u. But LAGI MO NALANG BINIBIGYAN NG PANSIN ANG WALNG KWENTANG BATA NA YAN!!"
"CHAY!! ANO BAA!! MAY KWENTA SIYA SAKIN!! SILA MHIYO AT HENA!! MASYADO NA SILANG NAKATANGGAP NG PAGMAMAMAHAL!! NAMAN!!"
"AY EWAN KO SAYO YHENA!!"
Bigla nalang bumukas ang pintuhan na sinasandalan ko at linuha non ang pulang pulang muka ng Papa ko. He just gave me death glare at bumuga sa ilong niya ng hangin. Parang dragon na nag lalabas ng apoy sa ilong. Umalis siya at sabay naman tumulo ang mga luha ko. Tumakbo at kay Mama na naka upo sa sahig at nakal dikit ang ulo sa pader. Ngumiti ito ng mapait. At linahad ang mga kamay niya. Asking for a hug. Lumapit ako sakanya at yinakap siya. Hinalikan niya ang buhok ko at sabay tulo ng luha niya sa buhok ko. Ayaw ko sanang mag tanong kung sino ang tinutukoy nilang bata. Ako bayun?? Sila ate at kuya bayun?? Pero dahil hindi ako makuntento hindi kona napigilan.
"Ma... Sino po ang batang tinutukoy ni Papa??" Kumalas siya sa pagkakayakap at tumingin dayrekto sakin. Parehas kaming umiiyak. Pero bakas parin sa muka niya ang sobrang pag ka lungkot kaysa sakin. Gusto niyang sumagot pero walang lumalabas na kahit isa sa bibig niya. Ibubuka niya lang ito at naka bukas lang. Sinara niya ito at pumikit ng madiin.
"Wala anak... Wala kapa sa tamang idad para malaman yun." Sabi niya at mas lumala lang ang pagiging curious ko. Kung hindi ngayon?? Kaylan??
"Kaylan kopo pwedeng malaman??" Tumingin ito sa ibaba. Pagpuputol niya ng eye contact namim.
"Ma.."
Hindi ito sumagot. Humagul gol lang ito at umiyak sa balikat ko na punong puno na ng luha niya. Yinakap ko lang siya. Baka hindi pa nga siya handang sabihin sakin. Hindi kaya meron akong kapatid pa?!? OML!! PANO NATO!!
Simula na noong gabing yun. Hindi nako tumigil mag tanong ng mag tanong hanggang dumating na ang araw na 17 years old ako.
BINABASA MO ANG
Changing Mistakes (Book 1-2)
Fanfic>>|"I should learn first to love my self before making a commitment because thats what I learnt from my mistakes|<< "Minsan sa buhay ay dapat hindi ka dapat maging suso. Huwag kang mahiyang ipakita sa iba ang tunay na pag ka tao mo. Dahil kung ano k...
