He's My Husband

Chapter 30

Zoey's POV

Nag-dadalawang linggo na ng mangyari ang komprontasyon namin ng lalaking yon.Dalawang linggo  na ring paulit-ulit na nagrereplay sa utak ko yung mga sinabi nya.Guess what?Hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko kasi hanggang ngayon hindi pa rin sya nagpapakita.I'm not complaining its just that--------

"Urhg!Ayoko na!"

"Maam?Are you okay?"

Shit!Nakakahiya nakalimutan ko andito pala ako sa conference room  nagmemeeting kami ng mga department directors.Hindi ko namalayan na nakatulala na pala ako dito.Yung lalaking yun kasi eeehhhh.

"Ahh ha-ha-ha yeah?Yeah!Im good.Good.Where are we?"

"Maam kakatawag lang po ng media na nagsalita na po si Mr.Demons tungkol sa isyu and good news!Nilinaw na nya na hindi totoo ang kumalat na isyu tungkol sa produkto natin."

"Are you sure?"

"Yes ma'am.Saka humingi na po ng paumanhin ang lahat na nagback-out na orders mula satin.Back to normal na po tayo at hindi lang yun mas tumaas pa lalo ang ating sales at dumarami na rin ang ating mga investors."

Hmmm.Ano na naman kaya ang palabas ng lalaking yun.Ano naman kaya ang kapalit.Mabuti ng maging handa ako.

Mag-aalas dyes na ng gabi ng dumating ako sa bahay.Sobrang tahimik iilan lang rin ang kinuha kong kasambahay.I immediately go into the kitchen and get some water from the fridge.Bigla kasi akong nauhaw.This day was so tiring sobrang dami kong inasikaso.

I was in the middle of drinking when I heard a loud thud.

"Nay?A-Andyan ka ba?"

Dahan-dahan akong pumunta sa sala but wala namang tao.Im scared.Wala pa namang lalaki dito para tulungan ako kung may magnanakaw man.

Akma na sana akong babalik sa kusina ng may narinig na naman ako.This time parang sa labas.Without any hesitation ay lumabas ako ng bahay.

"Look.Whoever you are?Hindi ako natatakot sayo.Magpakita ka.Lumabas ka kung nasan ka man.Duwag!"

Shit!Ano ba tong pinagsasabi ko!Baka tuluyan pa ko nito kung sino mang nanggulo sa pamamahay ko ngayon.

Pinakiramdaman ko ang paligid pero muka namang wala lang yun kaya papasok na lang ako sa loob.

Pero bago pa ko makahakbang papasok ay may mga kamay na yumapos sa beywang ko at kahit magpupumiglas ako ay di pa rin ako makawala.

"W-Who a-are y-you?Please,let me go.What do you want?Money?Name your price.Just please let me go."

Ilang segundo ang nakalipas ng wala pa rin akong nakuhang sagot.At kahit sobrang kaba ko ay nakapagdesisyon akong tignan ang muka nya pero bago ko pa magawa yun ay may panyo ng tumakip sa ilong ko at hindi ko kakayanin ang amoy nito.Kasabay ng pagbagsak ng katawan ko sa matitipunong bisig ng estrangherong gumawa nito sa 'kin.

I woke up in an unfamiliar room.What?!This is not my room as far as I remember.Kaya naman dali dali akong bumangon sa higaan at mabilis pa sa kabayong pinihit ang doorknob para sana lumabas at umalis habang wala pa yung masamang taong dumukot sa'kin.Kaya lang laking pagkadismaya ko ng nilock ang pintuan.

"Hello?!May tao ba dyan?!Please!Let me out of this room!I'm begging you!"

Ilang oras nakong nagsisigaw dito pero wala pa ring taong dumating at tulungan ako kaya naupo na lang ako sa gilid ng kama.

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.I dunno why.Pero parang bumalik sa'kin ang mga alaalang pilit ko ng binabaon sa limot.Hanggang ngayon kasi ay hindi ko parin makalimutan.Sobra pa rin akong nasaktan.

Napatingin ako sa pinto ng bigla itong bumukas.I waited kung sino yung papasok.I was stunned when I saw his very dangerous face.