He's My Husband

Chapter 31

Zoey's POV

"Y-You?What do you want huh?Ibabagsak  mo ko?Yung company ko?Yun ba?Yun ba ang ganti mo sa'kin?"

I dunno why pero bigla akong naging emosyonal.

Guess what? Ni hindi man lang nya ko sinagot.Tinitigan nya lang ako hanggang sa lumapit sya sa'kin.Tumapat sya sa'kin.He wipe my tears away at lift my chin up.

"No."

"W-What?"

"No.I would never do that.I'm sorry sa nagawa ko.Hindi ko magagawa yun sa babaeng nagpapatibok ng puso ko.I love you that much.Pinagsisihan ko lahat ng mga ginawa ko sayo nuon.Sana hindi kita binitawan.Sana walang nasayang na mga panahon.But now there's no time for regrets.I want you in my life again.I need you and I love you."

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.Naguguluhan na ako sa mga sinabi nya.

"I-I dunno what to say.Maybe,I should go."

Pagkasabi ko nun tumayo agad ako.Pero pinigilan nya ko.

"No,you're not leaving.You'll stay and live here with me."

"W-What?No,hindi pwede.May sarili akong bahay.I have my own life.Look,Mr.Demons im not playing games with you.May sarili akong buhay.I have my companies na kailangang tutukan."

"I know.I'm not saying na wag ka ng lalabas ng bahay.All I want is you live with me and at the same time you can still run your companies.Pwede ka namang lumabas.My point is,I'm your new home now.Dito ka na uuwi sa'kin.It's not that hard right?"

Natameme ako sa sinabi nya.But before he could leave sinagot ko sya.

"It is."

Its hard!Pano kung maulit na naman yung nangyari sa atin noon.Pano kung bumalik na naman yung nararamdaman ko sayo.Bumalik nga ba o mas lalo lang lumala.Natatakot akong mahulog ng hindi man lang nasasalo.Dahil kapag nangyari yun ay hindi ko na kakayanin pa.

"It's not hard honey."

And then he left me.

Im in my room daw dito sa bahay nya.Aburido akong napasuklay sa buhok dahil hindi ko alam kung ano na ang mangyayari sa buhay ko nito gayong nasa buhay ko na naman sya.

"Pano nako nito.Wala nakong freedom."

Wala na talaga akong choice.Kaya naman tatawagan ko na ang mayordoma ko sa bahay.

"Nay?"

"Hello?Zoey,nasan ka ngayon?Ba't hanggang ngayon wala ka pa dito anong oras na.Jusko batang to talaga."

One thing that I love about her is that she loves me very much.She treats me as if I'm her real daughter.

"Nay,relax okay.Okay lang ako at sorry ngayon lang kita natawagan.Hindi ako nakauwi sa bahay kasi my emergency eh."

"Hay.Mabuti naman.O sya asan ka na ipapasundo naba kita?"

"Ahm nay kasi hindi na po ako makakauwi dyan.Pwede po bang pakihatid nalang ni Inna yung mga damit ko?Itetext ko na lang yung address.Salamat po saka alagaan nyo po yung kalusugan nyo dyan."

"Hindi ko alam kung anong emergency yan nak basta ba mag-iingat ka palagi ha.O sya mamaya darating na dyan yung mga damit mo."

"Salamat po nay."

"O sya sige."

Kasalukuyan akong nasa harapan ng walk in closet ni Keith.Iwan ko kung papasok bako o hindi kasi naman mukang matagal pa ata darating yung mga gamit ko.And for everyones sake maggagabi na.Saka medyo hindi na rin ako komportable sa damit ko.Kaya naligo nalang ako.

Bago pa ko makapasok ay biglang bumukas ang pinto.