Son Yaz Bükücüler||Tamamlandı✔

BÖLÜM 7/Y E D İ

Hell___in❤

Melodi'den🍷

İçerideyken kahkahamın bölünmesine Arezin duruşu sebep oldu. Çıktığımızda yanına gidip iyi olup olmadığını sordum. Cevap vermedi. Bu koca adam dokunsam ağlayacak gibiydi. "Seninle biraz konuşsak iyi olur, biraz takılalım mı?" Diye bir soru yönelttim. Derince nefes alıp başıyla onayladı. Yamaç'a eşyalarını verdikten sonra Toprağın boğucu soruları karşısında sinirlendi ve bağıra çağıra uzaklaştı. Dolunayın neler olduğunu merak ettiğini biliyordum. Ufak bir işaretleşmeden sonra koşarak Arezin peşinden gittim. Yetiştiğimde burnundan soluyordu. Bu kadar sinirleneceği bir durum yoktu. Arezin bir probleim var, öğrenmeliyim.

Ben(Melodi): Arez,neler oluyor böyle,iyi değilsin?
(Arez): ...
(Ben): Bu şekilde aşırı tepki göstermezsin ve,ve sen bu kadar düşük suratlı değilsin
(Arez): Nerden biliyorsun? Ne kadar tanıyorsun beni?! Neden benim sinirlenmem veya üzülmem seni bu kadar ilgilendiriyor Melodi,NEDEN!?
(Ben): Dalga mı geçiyorsun sen? Evet daha yeni tanımış olabiliriz ama bu senin aptal aşık olduğun ve aşkın sarhoşluğuyla saçma salak şeyler yapabileceğin gerçeğini değiştirmiyor değil mi!? Hatta dur, başladın bile! Çocuk sana soru sordu lan,ne bağırıyorsun çocuğa!?
(Arez): He birde bunun için azar işitiyim tam olsun
(Ben): Başlatma azarına,fırçana! Sinirini insanlardan çıkarmaman gerektiğini bilmelisin!
(Arez): Melodi olmuyor! Hayatım boyunca denedim; gerçekten gülmeyi,mutlu olmayı, kendimden başkasını düşünmeyi, anlayış göstermeyi, do-do..."
(Ben): Neden durdun,devam et
(Arez): Doğru kişiyi bulmayı... olmuyor, belki de ben sevmemeliyim. Bu işler bana göre değil. Hiç kimse beni tam olarak anlamadı ve bu gidişle de imkansız gibi görünüyor. Sende fazla düşme üzerime, arkadaş ortamındaki 3. Kişi olmak bana daha çok yakışıyor.
(Ben): APTAL!
(Arez): Pardon?
(Ben): Aptalsın Arez, ilk engelde yelkenleri suya indiricek kadar güçsüz ve aptalsın! Sevgi mücadele ister, çok yazık ki sen gerçekten sevmeyenlerdenmişsin! Seninle neden mi ilgileniyorum? Sen benim kardeşimin sevdi- Her neyse seninle bir daha ilgilenmem. İstersen git kendini bıçakla,önümde kendini gebert, artık umurumda değilsin Arez! Hiçbir şeyi haketmiyorsun,ne ilgiyi,ne sevgiyi,ne her gün yorduğun ve kırdığın yakın arkadaşlarını, ne de benim kardeşimi! BENİM KARDEŞİM BAŞKA BİR APTALIN ONUNLA OYNAYIP ONU YIKMASINI KALDIRAMAZ!

Arez nefes almadan sarfettiğim bu cümleler karşısında afallamışçasına boş boş bakıyordu. Galiba ne diyeceğini bilmiyordu. Sinirim geçmemişti. Daha çok bağırıp çağırmak,hatta yumruklar savurmak istiyordum. Ama Güneşin bana tanıdığı süre kısıtlıydı. Kafamı acır gibi bakarken hafifçe salladım

(Ben):Seni seven bir kızın benle gelmene üzüldüğünü göremeyecek kadar aptal olmuşsun sen,kendini topla Arez.Gerçek sevgi her şeye rağmen vazgeçmemek ve sevmeye devam etmektir,eğer Dolunayı böyle seveceksen sevme! Onu da üzme.

Son bir kez acıyan gözlerle Areze bakmış ve arkamı dönüp gitmiştim,sevgi böyle olmazdı ilk andan pes edilmezdi bunu öğrenmesi gerekiyordu fakat zaman alıcaktı, bunu anlamıştım...

Dolunayın ağzından🌕
Camdan içeri sızan ışık hüzmesinin gözüme vuruşuyla gözlerimi açtım. Başım zonkluyordu.Yerimden kalkıp mutfağımızdaki ilaç kutusundan ağrı kesici çıkarttım. Bir bardak su alıp ilacı içtim. Saate baktım. Ne?! Oha ama, saat 15:21. Odama gidip üzerime rastgele kıyafetler geçirdim. Beyaz spor ayakkabımı giyerek ve montumu üzerime atarak evden çıktım. Aniden Melodi aklıma geldi. Cebimden telefonumu çıkartıp grubumuza mesaj attım.

KEŞLER💔🍻
Ben: Cafede buluşuyoruz
Çiçekim:😑
Güneşiiiim: Ooo zahmet olmuş,uyanmışsınız falan Dolunay hanım lütfen yeniden yatın
Melodiçki: Dimi ya,biraz daha uyusun
Ben: Ya tamam uzatmayın,geliyor musunuz gelmiyor musunuz?
Melodiçki: Biz zaten cafedeyiz kalkta gel

Bende diyordum ki tepkiler niye böyle. Benden önce gitmişler. Yürüyüşümü hızlandırdım. Cafenin kapısına geldiğimde derin bir nefes aldım ve içeri girdim. Bakışlarını üzerime yönlendiren kızların yanına doğru ilerledim. Güneş beni süzüp 'bu hal ne' bakışı atıyordu. Papatya da aynı şekilde. Melodi tepkisizdi. Hemen bir sandalye çekip oturdum. Birinin söze başlamasını ve bunun Melodi olmasını istiyordum. Çünkü merak ediyordum.

Ben: Ee nasılsınız
Güneş: İyi diyelim
Ben: Ne oldu ki?
Güneş: Aslına bakarsan olması gereken, Melodiyi iyi yetiştirmişim. Aferin bebem.

Melodi elleriyle oynuyordu. Bir problem vardı. Ne zaman sinirli veya üzgün olsa elleriyle oynardı. Ne olmuştu?

Ben: Melodi konuşmayacak mısın sen? Bir şey mi oldu?
Melodi: ...
Papatya: Dün Arezle konuşmuşlar
Ben: Evet bunu biliyoruz önümüzde gittiler
Güneş: Ve harika bir konuşmaymış,işte bu kadar. Ne yersiniz?
Ben: Melodi?
Güneş: Tost,portakal suyu ikilisine ne dersiniz?
Ben: Güneş dur artık, sus biraz
Melodi: Saklanıcak pek bir şey yok. Aslına bakarsanız kızlar,size de söylemem gereken şeyler var
Papatya: Bize anlattın zaten
Melodi: Evet ama,eksik
Güneş: Ne?
Ben: Uzatmadan söylesen Melodi
Melodi: Öncelikle Arez..,
Ben: Ya devlet sırrı sanki söyle işte!
Melodi: Arez seni seviyor
Güneş: NE!?
Papatya: OĞĞAAA!!!

Kaynar sular başımdan aşağı dökülmüş gibiydi. Ne yapmam gerekiyordu? Sevinmelimi yoksa üzülmelimiyim? Gözlerim fal taşı gibi açık salak gibi bakıyordum.

Melodi: Bak aynen şöyle oldu.....

Ben: Yani aslında ben seviliyordum,sen bunu biliyordun ve bana söylemedin öyle mi!?
Melodi: Kusura bakma, sır demişti.
Güneş: EKSİK DEDİN OLAYI ANLATMAMIŞSIN Kİ SEN BİZE
Papatya: Aynen gerizekalı
Melodi: Bana verilen bir sırrı size söylemediğim için beni yargılayamazsınız. Sonuçta kısa sürede güvendi ve sır verdi. Bu beni gururlandırdı,tabi size söyleyemediğim için kendimle boğuşuyordum. Dün kendimle boğuşmak yerine Arezle boğuşmayı tercih ettim sanırım.
Ben: BOĞUŞMAK MI?!
Melodi: Yani tam olarak öyle olmasada,biraz hırpaladım. Anlattım ya.
Papatya: Sen sözlerinle de sert döversin
Melodi: Evet,biraz öyle oldu
Güneş: Sen olmuşsun kızım. Gururumsun.
Ben: Melodi, sen bu çocuğu kendini kötü hissettiği için ortamdan uzaklaştırmadın mı?
Melodi: Şey,evet
Ben: Daha berbat hissettirip gelmişsin resmen
Melodi: Sözlerimin arkasındayım. Hepsi doğru Dolunay. Senin bir kez daha gözümün önünde erimene izin veremem. Kusura bak,bilerek oldu bir kez daha da olur!
Papatya: Övdü mü sövdü mü?

Melodiye cevap veremiyordum. Haklıydı. Arezi bulmalıydım,yanına gitmeliydim. Madem Melodiden duymuş bir kez de benden duysun onu sevdiğimi. Sevgimi sakınmam,gizlemem. Sevmek hata değildir ve bunu en iyi bilenlerdenim. "Kızlar Melodi haklı,bir yere kadar tabi" diyerek yerimden kalktım. Papatya ve Melodi ayağa kalktı. Güneş istifini bozmadan kızları kollarından tutup aşağı çekti. Beni biliyordu,bir karar verdiysem durdurmak imkansız. Bu sebeple uğraşmayı denemedi bile. Tam cafeden çıkıcakken masaya geri döndüm.

Papatya: Gitmeyecek misin?
Ben: Gideceğim tabiki. Sadece,şey, Melodi
Melodi: Efendim?
Ben: Sen söyledin,bende söyliyim. Toprak,seni bayağı bir seviyor,gerçekten çok seviyor. Bir düşün derim.

Melodinin şaşkın bakışları arasında tekrar arkamı dönüp cafeden çıktım. Acaba söylemesemiydim. O benim kardeşim ya,söylemesem olmazdı. Yürürken Arezi aradım. Açmadı. Mesajla cevapladı

Arez: Şuan ortam uygun değil, yazabilir misin?
Ben: Buluşmamız gerek
Arez: O nereden çıktı?
Ben: Geliyor musun gelmiyor musun!?
Arez: Tamam nereye geleyim?
Ben: Yürüyüş alanının girişindeki bankta oturuyor olacağım
Arez: Tamam yarım saat içinde orda olacağım

Bu konuşmanın sonunda ne olacak bilmiyorum. Aslında hazır değilim,neden böyle bir mesaj attım ki? Hadi Dolunay kendine gel. Bir şeylerden korkma,özellikle böyle saçma sapan bir konuşmadan. Yürüyüş alanına doğru gitmeye başladım. İçimdeki heyecan gittikçe artıyordu. Başaracaktım,başarmalıyım. Daha büyük bir rezalet olmaması için yapmalıydım.

...Kendine güven...