Son Yaz Bükücüler||Tamamlandı✔

BÖLÜM 10/ O N

Vote babe😘

Bir şekilde aramamız ve haber vermemiz gerekliydi. Tabi bunun için ilk si*ilmiş, ay pardon, seçilmiş kişi bendim. Elim titreye titreye telefonu elime aldım. Annemin adının yazılı olduğu şeridi sağa doğru kaydırdıktan sonra içimdeki korku ve heyecan ikiye katlandı. Ne diyeceğimi bile bilmiyorum. Sahi, ne diyeceğim şimdi ben? Telefon açıldı,hoperlöre aldım

Annem: Dolunaycığım, bir şey mi oldu?
Tugay(fısıldayarak): Telefonu niye böyle açıyor bu kadın?
Güneş(fısıldayarak): Vefasız hiç aramıyor ki, kadında haliyle bir şey oldu sandı

Elimle sus işareti yaptım

Ben: Babam yanında mı? Size bir şey söylemem gerek
Annem: Evet ama hızlı ol 15 dakika sonra toplantımız başlıyor
Ben: Sizinle gelmiyorum, kızlarla İzmire gidecek, üniversiteyi orada okuyacağız. İtiraz etme, çünkü fikrimi değiştiremeyeceksiniz.

Babam duyduklarıyla hemen söze atladı

Babam: Bu da ne demek oluyor Dolunay? Biletler alındı, bavullar hazırlandı, ev satın alındı, üniversite hazırlandı nasıl olurda şimdi vazgeçersin!?
Ben: Bunları yaparken bana sorsaydınız eğer, hiçbirini istemediğimi anlardınız. Biletide iptal ederiz olur biter
Annem: Ama iptal için verilen süre aşıldı artık iptal edemeyiz
Ben: Anne Güneş 7 yaşından beri yazılım-kodlama eğitimi alıyor biliyorsun değil mi?
Babam: Yani? Devletle bağlantılı olan hiçbir şeyi hackleme hakkını vermiyorum size!
Ben: İyi o zaman biletiniz yansın çünkü ben gelmiyorum
Babam: GELİYORSUN
Ben: GELMİYORUM DEDİM
Babam: DOLUNAY KARTLARINI İPTAL EDERİM HİÇBİR YERE GİDEMEZSİN!
Annem: Verir misin şu telefonu bana ya! Dolunay,annecim. İyi düşündün mü?
Ben: Tabikide iyi düşündüm. Böyle kararlar anında verilen kararlar değil anne
Annem: Kararına saygı duyuyorum. Başının çaresine bakabileceğini düşünüyorsan neden gitmeyesin ki? Bir şeye ihtiyacın olduğunda bana mesaj atman yeterli. Kartlarında hâlâ devrede olucak,endişelenme.
Ben: Sen adamsın
Annem: Bende seni seviyorum annecim. Ne zaman gideceksiniz?
Ben: Şey,bugün
Annem: OHA,NE? Ay,afedersiniz. Gitmeden önce bana uğrayın kızlarıda getir.
Ben: Tamam annem, seni çoook öpüyorum,görüşürüz

Telefonu kapattıktan sonra kızlar hep birlikte sevinç çığlıkları atmaya başladılar. Annem ve babamın bu yüzden kavga ediceğine eminim ama şuanda buna sevinmekle meşgulum

Güneş: HELAAAL BEEE! KİMİN ANNESİ İŞTE, ADAMIN DİBİ!
Melodi: Ben diyordum zaten izin verir diye
Papatya: Güzel,birimiz kesinleşti. Şimdi kim arıyor?

Bir sessizlik çöktü ve Papatya kimseden ses çıkmayınca gönüllü oldu

Papatya: Aman be,ben ararım.

Çalıyor...

Papatya: Baba, sana çok iyi bir haberim  var 
Babası: Sana da günaydın canım. Neymiş o güzel haber?
Papatya: Üniversiteye geçiş puanım o kadar iyi çıktı ki İzmirde bir üniversiteye isteniyorum! Özellikle arandım ve istendim!

Dur bir dakika,biz daha puanlara bakmadık ki?

Babası: Ne gerçekten mi!? Seninle gurur duyuyorum kızım, harikasın! Bu konuda benden onay aldın,gidebilirsin. Ne zaman gideceksin?
Papatya: Aslına bakarsan,kızlar da orayı kazandı,birlikte gideceğiz ve bugün
Babası: Kızlarda mı orayı kazandı? Bu güzel bir haber. Fakat,bugün biraz ani değil mi?
Papatya: Baba ev tutma işleri falan 4 kızız sonuçta,erkenden bulalım
Babası: Haklısın,gitmeden önce kızlarla bize geçin sizi görmek istiyorum.
Papatya: Tamam babacım seni seviyorum
Babası: Bende seni canım,görüşürüz

Telefonu kapattı. Şaşkınca Papatyaya bakıyorduk

Melodi: Papatya sen az önce babana yalan mı söyledin?
Papatya: Bilirsin, annem ve babam sadece başarıma bakıyor. Ancak böyle ikna edebilirdim
Güneş: Bu senin için büyük hareket. Sen ailene yalan söylemezsin
Melodi: Aynen ya, o genelde benim işimdir. Demek ki her şeyin bir başlangıcı varmış
Ben: Ee Güneş, Melodi hanginiz arıyor
Melodi: Bana fark etmez. Arıyım ben?
Güneş: Tamam