Felix

14.Bölüm

"Bu olamaz o sensin ama sen ölmüştün." Korkuyordum, bu adamı gördüğümde nedense hep huzursuz hissediyordum.

"Beni o kadar çabuk öldürebileceğinimi sandın? " dedi soğuk bir ifadeyle. Birden başım ağrımaya başladı. Bu çok acı vericiydi. Acının şiddetiyle çığlık attım.

" Keş şunu lütfen. Bana ne yapıyorsun? " Ağrı dahada şiddetlendi ve bedenimin kendini bıraktığını hissettim. Bir şey yere hızla çarpmıştı. Ben yere yığılmıştım ve kafamdan kanlar geliyordu. Gözlerim ağırlaşmaya başladı.

"Kris?"

Biri bana doğru geliyordu. Tam önümde durunca onun Kris olmadığını anladım. Hayal görüyordum, hâlâ ayıktım ve beni bir yere götürüyorlardı ama neresi olduğunu çözemiyordum. Göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı ve kısa bir süre sonra uykuya daldım.

Uyandığımda nerede olduğumu kestirmedim. Başımın ağrısı geçmişti ve tuhaf bir şekilde sapasağlamdım. Yerimden kalktım ve yattığım yatağın tam karşısında duran aynaya doğru ilerledim. Başımda hiç bir şey yoktu ama başımı bir yere çarptığıma emindim. Acaba hayal mı görmüştüm. Bir şeyler eksikti, dünden tek hatırladığım başımı bir yere çarptığımdı ve Kris'i gördüğümdü. Hayır Kris bana böyle bir şey yapmış olamazdı. O asla böyle bir şey yapmazdı. O beni incitecek hiçbir şey yapmazdı. Yataktan tutunup ayakta durmaya çalıştım. Beynim reddediyordu. Bana zarar verenin Kris olduğunu söylüyordu ama kalbim buna inanmak istemiyordu. Etrafıma bakındım, hâlâ nerde olduğum hakkında en ufak fikrim yoktu. Odada pencere bile yoktu. Sadece kapının karşısında yatak ve yatağın tam karşısında duvarda asılı ayna vardı. Aynanın asılı olduğu yerde de masa ve sandalye vardı. Odada birde banyo bulunuyordu. Duvarlar hastane odası gibi beyaz renkteydi. Sandalyeye oturdum ve neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Sanki birşey hatırlamamı engelliyordu. Birşeyleri eksik hatırladığıma emindim. Neşeli bir sesin odaya girmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Sonunda uyandın, buraya geldiğinden beri uyanmanı bekledim. " dedi ve sevinçle ellerini çırptı. Kız radyandı ve her radyanda olduğu gibi soluk beyaz teni ve cam mavisi gözleri vardı. Saçları kısa boynunda kesilmişti ve siyah rengindeydiler. Karşımdaki sandalyeye oturdu ve " Ben Lizzy Grey, Allen'ın kız kardeşiyim. " dedi ve gülümsedi.

"Allen'ın bir kız kardeşi olduğunu bilmiyordum. " dedim.

" Kendini nasıl hissediyorsun. Başına gelenleri hatırlıyor musun? ''

Açıkçası bir şeyler hatırlıyordum ama hatırladıklarımın gerçek olma ihtimali sıfırdı. "Hayır. Hiçbir şey hatırlamıyorum." diye yalan söyledim.

"Çok tuhaf. Kris'in seni öldürmeye çalıştığını hatırlamıyor musun? " bunu duyunca sarsıldım.

Gerçekten böyle bir şey yapmış olamazdı. Radyanlarda güven olmazdı. Her zamanki gibi yalan söylüyorlardı. " O asla böyle birşey yapmaz. " sesim olduğundan sert çıkmıştı. Lizzy söylediğimi duyunca yüzünü ekşitti.

" Ama yaptı. " dedi ısrarla.

Onu en hızlı biçimde boğazından tutup onu duvara yasladım. " Sana yapmaz dedim. "

" O zaman neden başını yaralandığında onu gördün. Seni biz iyileştirdik. Felixler seni öldürmeye çalıştı. Tıpkı annenle anneannen gibi. Hatırla, senin gerçekleri öğrenmemen için evine girip ğünlüğü aradılar. Neden hâlâ onlara inanmak istiyorsun? "

Onun boğazını sıkmayı bıraktım ve ayakta duramadığım için sandalyeye oturdum.

"Ben artık gitsem iyi olur. Sende düşün." dedi ve odadan çıktı. Bu kızda da biraz Rachellik vardı. Yerimden kalktım ve odada boş boş dolaşmaya başladım. Kris'in bana zarar verdiğinden emindim ama hiçbir şey hatırlamadığım için çelişkideydim. Hatırladıklarım Kris'in bana zarar verdiğini göstersede tüm bunların radyanların işi olduğuna emindim. Yapacak birşey bulamadığım için uyumaya karar verdim. Yatağın içine girdiğimde bedenim buz kesildi. Kısa bir süre sonra yorgunluktan uyuya kaldım. Rüya görüyordum ve karşımdaki çocuğu bir yerden tanıyordum ama kim olduğunu kestiremedim. Daha yakından bakmak için ona doğru ilerledim ve yüzünü gördüğümde dehşete düştüm. O Lolitanın radyan olan eski sevgilisiydi. Lolitaya büyü yapıp kendini felix olarak tanıtmıştı. Hatta Kris'in suç ortağıydı ama neden felixlere yardım ediyordu?