Clamped Hands °yoonmin°✔️

1.

İyi okumalar.

"jimin biz evliyiz. Ben senin eşinim. Benimle konuş. Bir sıkıntın derdin olursa hiç çekinme utanma bana söyle. "
Kafamla onayladım herzaman ki gibi.
" şimdi uyu dinlen sabah tekrar konuşalım tamam mı?"

Kafamla onayladım sakince. Tutmuş olduğu ellerimi öptü özenle. Üzerin de oturduğum yatağın içine girdim. Yoongi üstümü örttü. Saçıma narin bir öpücük kondurdu.

" eğer korkarsan bir sorun olursa seslen gelir başında beklerim. "
Yastığını alıp kapıya yöneldi. Seslendim.

" gitme"
"tamam gitmiyorum. Burdayım. Birlikte uyuyalım bu gece. "
" ışığı kapat "
" emin misin? Benim için sorun olmaz ışık açıkken de uyuyabiliyorum artık. "
" kapat "
" tamam sen nasıl istersen öyle olsun. "

Işığı kapatmış hemencecik yanıma gelip  yatmıştı. Yaklaştım. Kollarını bana sardı. Başımı göğsüne gömdüm. Uzun bir süre sonra ilk defa karanlıkta uyuyacaktım.

Yoongi uyumayacaktı buna adım kadar emindim. Sırf ben kendimi iyi hissedeyim diye elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordu. Onun için yaşıyordum.

Yoongi benim öğretmenimdi. Yani önceden öyleydi. Dört aydırda resmiyette eşim.

Lise üçüncü sınıftayken yanlışlıkla girdiğim çıkmaz bir sokakta üç adam tarafından cinsel tacize uğramıştım. Yetmemiş işkence de etmişlerdi. Tacizi kayıt altına almış aileme göndermişlerdi. Babam beni bayılacak kadar dövmüştü. Ailem beni evlatlıktan reddetmişlerdi. Devamsızlıktan da sınıfta kalmış bir daha da okula gitmemiştim. Yoongi beni merak etmiş olanları öğrenince de beni bulmak için yollara düşmüştü.

Evden ayrıldıktan sonra kısa bir süre bir arkadaşım da kalmıştım. Ama o da bir gece yarısı bana dokunmak istemiş bana saldırmıştı. Ordan hızla ayrılıp bir parka sığınmıştım. Salıncağa oturmuş kafamı eğmiş ağlıyordum. Görüş açıma giren bir çift ayakkabı ile kafamı kaldırmıştım. Yoongi. Öğretmenim.

Bana elini uzatmıştı başka da çarem yoktu. Beni evine kalbini açmıştı. Beni himayesi altına almıştı. Reşit olduğum gün evlenmiştik. Ama her ne kadar uğraşsada  psikolojim alt üst olmuştu. En ufak bir temastan dahi titriyor korkuyordum. Yanlız kalamıyor karanlıktan korkuyordum.

Başlarda hiç kimseyle konuşmuyor herkesten korkuyordum. Ama yoongi vazgeçmemişti. Her gün benimle konuşmuş benimle ilgilenmişti. Ama yine de bir çok kez intihar etmeye çalışmıştım her seferinde de engel olmuştu. Psikolojik destek almamı sağlamıştı. Evini bana göre değiştirmiş bana göre dizayn ettirmişti. Yediğim yemekten giydiğim kıyafete kadar herşeyin en iyisini yaptıttırmıştı.

Ben rahatsız olmayayım diye kendi yatağını bana vermiş kendisi karşı odaya geçmişti. Gece olunca evdeki tüm ışıkları yakardı. Benim odamın ve onun odasının kapıları hep açık kalırdı. En ufak bir seste dahi uyanır beni kontrol etmeye gelirdi.

Şimdi ise biraz daha iyiydim. Yoongi yle azda olsa konuşabiliyordum. Yanında kendimi güvende hissediyordum.

Onu seviyordum. Benden dokuz yaş büyüktü ama bu bir sorun değildi. O beni seviyormuydu bilmiyordum. Belki de bana acıdığı için böyle davranıyordu.

"b-beni b-bırakma"
"seni asla bırakmayacağım. Birlikte tüm sorunları aşacağız. "

Saçlarımı okşamaya başladı. Gözlerimi yumdum. Kabuslar beni bekliyordu. Belki de bu gece kabus görmezdim...

....