Phoenix Academy

Chapter 28

Kaagad kong tinulak palayo si Phoenicia. Akala ko'y sinasakal niya ako, iyon pala'y ninanakaw niya sa'kin ang Phoenix pin. I immediately checked kung nasa'kin ang pin nang matulak ko siya palayo.

My hands cooled like winter as I pushed Phoenicia away. Akala ko ay sinasakal niya ako, iyon pala'y ninanakaw niya sa'kin ang Phoenix pin. I realized it when my collar was pulled, and now that she's afar, I checked to see if the pin was still with me.

Naririto pa rin sa'kin, at hindi siya natanggal. The phoenixes protected me.

Phoenicia growled. At ngayon naman ay nagsimulang mag-apoy ang kaniyang buhok, seems like she's more ready for battle so I unleashed my inner vampire spirit.

I sprinted outside. Alam kong wala akong laban sa kaniya, kaya't mas maigi na itong may makakakita. At the very least, there'll be someone who could save me. Tumalon ako sa puno nang atakahin niya ako nang apoy. Lumabas na ang fangs ko, at naramamdaman kong mas lalo pang pumula ang aking mata.

I travelled around her, nililito siya habang bumubuo ng mahikang maaari kong maipang-atake sa kaniya.

"Kayang-kaya kitang tuntunin kahit ilang beses kang magteleport, Georgia. Tandaan mong mas makapangyarihan ako sa'yo." Pagkasabi niya noon ay biglang may fire ball na paparating sa'kin. I barrel turned at her attack. Then, I turned the floor ice, kaya't bigla siyang nadulas and at the same time, nagmelt ang ice. Wala talaga akong laban dito.

"Phoenixes," bulong ko.

I ran towards her, at pinalibutan siya ng light spears. Ngunit nawala na naman ang mga light spears ko nang palabasin niya ang kaniyang Phoenix wings. I hissed. Hindi ko pa ganoong nakakayang maging hybrid. I can unleash both the highest form of being a vampire and angel, but not a hybrid. Hng.

I teleported near her and bit her shoulder, but what I'm really doing is stealing some of her energy and power. Napa-aray naman siya at sinipa ako. Tumalipon ako sa malayo ngunit kaagad akong ngumisi at dinilaan ang dugo niyang natira pa sa labi ko. Naramdaman ko kaagad ang kakaibang lakas, iba pala talaga ang mga Phoenix. Pakiramdam ko'y mas naging malakas pa ako.

Naramdaman ko ring nagliwanag ang aking pin. Nanatili akong nakahiga, hanggang sa nakalapit na si Phoenicia sa'kin. Nadugo parin ang kaniyang balikat, kung kaya't mas lalo akong nabuhayan.

"You know, Georgia, hindi mo naman kailangan makipaglaban sa'kin. Ibigay mo lang sa'kin ang pin at hindi na kita sasaktan pa," wika niya sa'kin habang nakahiga pa ako. Ngumisi naman ako, nakatingin parin sa kagat ko sa kaniyang balikat.

Mabilis ko siyang sinakal at padabog na isinandal sa isang puno. Ang kamay na pinang-sakal ko sa kaniya'y nagliliyab, just like the Phoenix's fire. Tinulak niya ako ngunit mas malakas ang pagkasakal ko sa kaniya, muli kong sinupsop ang dugo mula sa kaniyang balikat, and again I felt more power. Nagyelo ang mga puno at ang paligid. Pilit ni Phoenicia kumawala, ngunit hindi ko siya hinayaan. Naramdaman kong gumagana na ang kapangyarihan ng pin.

Tinapos ko na ang pagkagat sa kaniya. I smirked, my face still close to her. "Ang dugo mo, kapalit ang pin," then I licked the little blood from her shoulder. Bakas na bakas ang aking kagat sa kaniya, bagaman unti-unti 'yong naghihilom.

Pinakawalan ko siya, at tinanggal ang Phoenix pin mula sa aking collar. Akmang nanakawin niya ito mula sa'king kamay ngunit kahit ang pin ay ayaw mawalay sa'kin. Napatawa ako. Lumutang ang pin mula sa'king kamay at kitang-kita ang kapangyarihan nito na dumaloy na sa'king kamay. "I now own the pin, Phoenicia, I'm sorry. Why not have a deal with me?"

Inatake na naman niya ako ng bola ng apoy, but the pin deflected it.

"Hahayaan kitang gamitin ang pin, then hayaan mo akong ubusin ang dugo mo. Or go away before I call the Phoenixes," malamig na wika ko.