Wrong NO REAL ENDING ► 5 Seconds Of Summer

HS 26

"Wakker, wakker, wakker worden!" fluisterd iemand in mijn oor.

Iemand is in mijn nek aan het hijgen.

Mijn ogen schieten open en ik draai mijn hoofd naar de persoon om.

Het is Luke.

Zijn gezicht ligt paar centimeter van mijn gezicht af, onze neusen raken elkaar bijna. Zijn hand heeft de mijne vast en een been van hem is over mijn benen geklemt.

"Hé." fluister ik terwijl er een lach op mijn , en zijn, gezicht verschijnt.

"Hé." fluisterd hij. Waarna hij een kusje op mijn neus drukt.

Ik duw mezelf even omhoog en kijk naar Michael, die nog vredig ligt te slapen. En leg mezelf dan weer terug bij Luke.

"Welke dag is het vandaag?" fluister ik.

"Uhm.. Woensdag." fluisterd Luke.

"Laten we ergens anders heen gaan, dan kan Michael nog even slapen." fluister ik met een knipoog.

Luke knikt.

We verlaten de kamer zo stil mogelijk en lopen de woonkamer in.

Meteen laat Luke zich op de bank vallen en laat mezelf op hem vallen.

"Mandy!" fluisterd/schreeuwt hij.

"Hoelaat is het?" vraag ik hem.

"Uh.. Het is half 6." zegt Luke.

"Da's mooi." zeg ik terwijl ik van Luke af spring.

Ik loop de keuken in.

"Mandy?" hoor ik Luke roepen.

"Mandy? Wat ga je doen?" roept hij nog steeds.

Ik lach alleen maar. Waarna ik een pan en de ingrediënten pak.

Luke komt de keuken in rennen.

"Mandy-y.. Wat doe je?" zeurt hij.

"Ik ga bakken." zucht ik.

"Wat ga je bakken?" vraagt hij.

"Uhm.. Wat dacht je van pannenkoeken?" vraag ik wenkbrauwoptrekkend.

 Luke springt op en neer terwijl hij iets van "Jaaaaaa!" roept.

"Shht.. Michael slaapt nog." fluister ik met een knipoog.

"Ohja." zegt Luke, waarna hij terug naar de woonkamer loopt.

Niet veel later hoor ik het deuntje van Spongebob door het huis.

Ik bak iets van 25 pannenkoeken en zet ze dan klaar op tafel.

Ik ren naar boven en spring op Michael.

Michael schrikt zich dood, maar knuffelt mij meteen als hij ziet dat ik het ben.

"Uh, Michael. Je mag me nu wel weer los laten." piep ik.

Michael's armen zitten te strak om mij heen.

"Michael er is eten." piep ik nog steeds.

Michael laat mij meteen los en rent naar beneden.

Ik sta zuchtend weer op en loop ook naar beneden.

Beneden zitten Luke en Michael al wild te eten van de pannenkoeken.

Ik plof zelf ook neer op een stoel en begin ook te eten.

*

We stappen weer op onze fietsen naar school toe.